Abp Michalik: czerpmy siłę do codziennego życia z bliskości z Maryją

Niech nasza pobożność będzie odważna i z bliskości z Maryją czerpie siłę do codziennego życia według Bożych przykazań – mówił abp Józef Michalik w kościele ojców karmelitów bosych w Przemyślu. Metropolita przemyski przewodniczył tam w czwartek wieczorem sumie odpustowej z okazji święta Matki Bożej z Góry Karmel, nazywanego też świętem Matki Bożej Szkaplerznej.

W homilii abp Michalik opowiedział o figurze, którą kiedyś zamówił Prymas Stefan Wyszyński. Przedstawia ona Maryję, która pochylona trzyma za rączki małego Jezusa. – Ksiądz Prymas mówił, że Maryja uczy Jezusa chodzić po ziemi. Każda matka uczy dziecko chodzić, ale Maryja chce nas uczyć chodzić po ziemi w taki sposób, abyśmy nie zgubili drogi do rozwoju ludzkiego i duchowego. To jest bardzo ważna funkcja Maryi i nasza wielka nadzieja, żeby tej dłoni Maryi nie wypuścić – mówił metropolita przemyski.

Hierarcha zwrócił uwagę, że zdarza się, iż polska pobożność maryjna bywa kontestowana i krytykowana jako zbyt ludowa i nadająca się dla prostaczków. – A kim my jesteśmy przed Bogiem jeśli nie prostaczkami? Przed Bożym obliczem prochem i niczem jest człowiek. Bogu zawdzięczamy nasze istnienie, a Maryi nasze odkupienie, bo z Niej przyszło zbawienie, Bóg nam ją wskazał – podkreślił abp Michalik.

Kaznodzieja zachęcał, aby swoją wiarę i pobożność czynić mocniejszą dzięki pośrednictwu Matki Najświętszej. Podkreślił również rolę szkaplerza, który jest znakiem oddania się Matce Najświętszej, ale daje też prawo do szczególnej łaski po śmierci.

– Niech szkaplerz, który się rozwija i zatacza coraz szersze kręgi, będzie wyrazem naszego oddania, naszej prostej, ale zdrowej, mocnej pobożności, która buduje wiarę, bo jest to wiara sprawdzona na kolanach. Niech ta nasza pobożność będzie odważna i z bliskości z Maryją czerpie siłę do codziennego życia według Bożych przykazań – zachęcał abp Michalik.

Do XIII w. szkaplerz służył jako ochrona habitu w czasie pracy – tak jak fartuch lub czarny szkaplerz u cystersów, chroniący biały habit. Od połowy XIII w., to jest od wizji św. Szymona Stocka, generała karmelitów, szkaplerz stał się znakiem opieki Matki Bożej nad zakonem karmelitańskim, a zarazem źródłem przywilejów i nową formą pobożności maryjnej w całym Kościele.

Przyjmuje się, że objawienia miały miejsce w nocy z 15 na 16 lipca 1251 r., kiedy św. Szymon miał pokornie prosić Maryję o rozwiązanie trudnej sytuacji zakonu, w jakiej się znalazł po powrocie do Europy z Ziemi Świętej.

Nałożenie szkaplerza dokonuje się przez zawieszenie go na szyi lub – w przypadku dużej liczby wiernych przyjmujących go – przez położenie szkaplerza na ramieniu. Wpisanie do księgi bractwa dokonuje się przez podanie imion i nazwisk osób przyjętych oraz własnoręczny podpis kapłana. Ważnym elementem formalnym jest noszenie szkaplerza lub medalika szkaplerznego na sobie oraz odmawianie wyznaczonej modlitwy.

Konwent Karmelitów Bosych w Przemyślu został erygowany 13 maja 1620 r. Pomyślny rozwój klasztoru został przerwany przez rozbiory Polski. 24 kwietnia 1784 r. dekretem cesarskim Józef II dokonał kasaty klasztoru w Przemyślu. Budynki trafiły w ręce grekokatolików, którzy przemienili kościół na cerkiew katedralną, a klasztor na siedzibę biskupstwa tego obrządku. Obiektem dysponowali do 1946 r. Wówczas do klasztoru i kościoła powrócili karmelici bosi. Nasilenie walki z Kościołem ze strony władz Polski Ludowej doprowadziło do upaństwowienia klasztoru decyzją administracyjną z 7 lipca 1952 r. Zakonników wywieziono nocą, później jednak zezwolono, aby kilku z nich użytkowało niewielką część pomieszczeń klasztornych, dla sprawowania opieki nad kościołem. W klasztorze, który stał się internatem ze szkołą laborantów medycznych, mieściły się do 1989 r. różne instytucje.
W 1990 r. klasztor oddano karmelitom bosym. Wkrótce o kościół powstał spór z wyznawcami obrządku wschodniego. Podczas pielgrzymki do Przemyśla w 1991 r. papież Jan Paweł II przekazał grekokatolikom pobliski kościół pojezuicki, pozostawiając kościół pw. św. Teresy zakonnikom.
pab / Przemyśl