Abp Michalik: Kościół jest niewygodny dla ludzi, którzy nie troszczą się o dobro wspólne

„Dziś szczególnej postawy ludzi wierzących potrzebuje Kościół, żywy organizm Chrystusa, bo Kościół to każdy z nas, wierzących i ochrzczonych” – podkreśla w najnowszym felietonie z cyklu „Na drogach posługiwania” w tygodniku „Niedziela” abp Józef Michalik. Pisze też o sensie istnienia wspólnot katolickich w życiu człowieka wierzącego.

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski stwierdza, że praca stowarzyszeń, grup i ruchów katolickich ma sens i przynosi owoce. Odnosząc się do biblijnego targu Abrahama o uratowanie Sodomy i Gomory pisze, że i dzisiaj Pan Bóg poszukuje owych „dziesięciu sprawiedliwych”, „ludzi, którzy opowiedzą się za Nim, tworząc w ten sposób tamę przed naporem niesprawiedliwości”.

Zdaniem abpa Michalika „sprawiedliwość jednego jest ważniejsza od niegodziwości całego świata”. Zachęca do poszukiwania sojuszników – ludzi dobrej woli chcących naprawiać relacje międzyludzkie, struktury i instytucje. Zauważa jednak, że są do tego potrzebne głębokie przemyślenia i przewidywania.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za włączaniem się do wspólnot wiary ma być zapewnienie Pana Jezusa: „Gdzie dwóch, albo trzech gromadzi się w imię moje, tam Ja jestem pośród nich” (por. Mt 18,20). Abp Michalik przekonuje, że Chrystusa można rozpoznać tylko na modlitwie i to Jezus jest twarzą Kościoła, odpierając jednocześnie zarzuty polityków i publicystów, że polski Kościół nie ma twarzy.

„Dziś szczególnej postawy ludzi wierzących potrzebuje Kościół, żywy organizm Chrystusa, bo przecież Kościół to każdy z nas, wierzących i ochrzczonych. Na Kościół, również na Kościół w Polsce, zwrócona jest dziś szczególna uwaga – jest on po prostu niewygodny, nie pasuje do rachunków i rozrachunków globalistów, którzy nie chcą się liczyć z Ewangelią. Nie pasuje do opcji partii, które nie liczą się z etyką i niewiele mają wspólnego z troską o prawdziwe dobro Ojczyzny” – pisze przewodniczący KEP.

Stwierdza także, że dzisiaj, wobec epatującego z wszystkich stron zła i zwyrodnienia, szczególnie potrzeba bronić prawa do bycia dobrym, ofiarnym i uczciwym.

„Z brzydotą zła trzeba walczyć pięknem dobra, zafałszowaną zmysłową miłość trzeba koniecznie odkłamać i poszerzyć o ofiarę, o wierność i trwałość, o prawo do miłości dziecka chorego, niepełnosprawnego, każdego bez wyjątku” – pisze abp Michalik.