Abp Mokrzycki o 20. rocznicy wizyty św. Jana Pawła II na Ukrainie

„Kiedy w 2001 r. przyjechał z wizytą na Ukrainę św. Jan Paweł II, był pierwszym Papieżem, i jak do tej pory jedynym, który nawiedził te ziemie. Dla mieszkańców Ukrainy było to wielkie wydarzenie, potwierdzające ich związki z Europą” – czytamy w liście pasterskim abp. Mieczysława Mokrzyckiego z okazji 20. rocznicy wizyty św. Jan Paweł II w Ukrainie. Metropolita lwowski zaznacza, że „osoba Papieża zwróciła bowiem uwagę całego świata na Ukrainę” i „przypomniała jakże bolesną i trudną jej historię, a zarazem wielokulturowość i wielonarodowość, oraz trudną drogę ku wolności”. Wizyta miała miejsce w dniach 23–27 czerwca 2001 roku. Papież odwiedził Kijów i Lwów.

Główne uroczystości, upamiętniające pielgrzymkę Jana Pawła II odbędą się we Lwowie w dniach 25 i 26 czerwca. 25 czerwca o godz. 19.30 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny odbędzie się Jubileuszowy Koncert. Z kolei 26 czerwca będzie miało miejsce modlitewne czuwanie i msza św. o godz. 10.00 w kościele pw. św. Jana Pawła II, przy ul. Stryjskiej. Rocznicową pamiątką będzie także pomnik św. Jana Pawła II, który zostanie poświęcony jako wotum wdzięczności.

Publikujemy tekst listu abp Mokrzyckiego.

Czcigodni Kapłani i Osoby Życia Konsekrowanego!

Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia i Siostry!

Kiedy w 2001 r. przyjechał z wizytą na Ukrainę św. Jan Paweł II, był pierwszym Papieżem, i jak do tej pory jedynym, który nawiedził te ziemie. Dla mieszkańców Ukrainy było to wielkie wydarzenie, potwierdzające ich związki z Europą. Osoba Papieża zwróciła bowiem uwagę całego świata na nasz kraj i przypomniała jakże bolesną i trudną jego historię, a zarazem wielokulturowość i wielonarodowość, oraz trudną drogę ku wolności.

Pielgrzymka ta, była również umocnieniem dla odradzającego się Kościoła, którego struktury, zaledwie dziesięć lat wcześniej, sam odnowił. Dobrze pamiętamy, że to on za swego pontyfikatu mianował biskupów Lwowa, Kamieńca Podolskiego i Żytomierza. Utworzył administraturę apostolską dla wiernych obrządku łacińskiego na Zakarpaciu, wznowił i zapoczątkował działanie kilku diecezji. Był związany z tymi terenami również poprzez przyjaźnie i prywatne kontakty. Z archidiecezją lwowską był bardzo związany poprzez osobę arcybiskupa Eugeniusza Baziaka, który konsekrował go na biskupa pomocniczego w Krakowie. W tym miejscu nie można pominąć osoby zmarłego przed rokiem Księdza Kardynała Mariana Jaworskiego, wielkiego przyjaciela i powiernika, najpierw księdza, później arcybiskupa Karola Wojtyły i wreszcie papieża Jana Pawła II. Wielkim wyrazem tego wielkiego zaufania było posłanie Kardynała Mariana na stolicę arcybiskupią do Lwowa i złożenie na jego ramionach zadania odrodzenia wspólnoty Kościoła w Ukrainie.

Wspominając tamte wydarzenia należy podkreślić, że nadal w wielu sprawach Jan Paweł II jest obecny w sercach mieszkańców Ukrainy, którzy są mu bardzo wdzięczni. Wyrazem tego jest pamięć o jego nauczaniu, a zwłaszcza o słowach: „Duc in altum! Wypłyń na głębie, wypłyń na głębie lwowski Kościele łaciński! Pan jest z Tobą! Nie lękaj się trudności, które także dzisiaj stają na twej drodze. Z Chrystusem odniesiesz zwycięstwo! Odważnie dąż do świętości: w niej kryje się niezawodna obietnica prawdziwego pokoju i trwałego postępu”, oraz „Chrześcijanie obydwu narodów muszą iść razem w imię jedynego Chrystusa, ku jedynemu Ojcu, prowadzeni przez tego samego Ducha Świętego, który jest źródłem i zasadą jedności”. W tych słowach odnajdujemy nie tylko przesłanie, ale prawdziwy testament, jaki mamy do zrealizowania.

Podczas mszy świętej, sprawowanej dla naszej wspólnoty, Papież dokonał beatyfikacji dwóch lwowskich duchownych: metropolity lwowskiego, arcybiskupa Józefa Bilczewskiego i Zygmunta Gorazdowskiego, który pod koniec XIX wieku we Lwowie założył zakonne Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa. Obaj wyniesieni na ołtarze błogosławieni cieszyli się w wielonarodowym Lwowie szacunkiem ludzi, niezależnie od przynależności etnicznej. Papież postawił ich za wzór wszystkim – wiernym i duchownym. Wyraził to podczas homilii, gdy mówił: „Arcybiskup Józef Bilczewski kieruje do nas wezwanie, abyśmy ofiarnie żyli miłością do Boga i bliźniego. To ona była najwyższą regułą jego życia. Od pierwszych lat kapłaństwa darzył żarliwą miłością Prawdę objawioną, co sprawiło, że z poszukiwań teologicznych uczynił oryginalną drogę realizowania w konkretnych czynach przykazania miłości bliźniego. Ten dobry i wierny sługa Pański, ożywiany głęboką duchowością i niegasnącą miłością, był kochany i szanowany przez wszystkich swoich współobywateli, bez względu na wyznanie, obrządek czy narodowość. (…) W okresie, gdy arcybiskup Bilczewski pełnił pasterską posługę we Lwowie, spędził tam ostatnie lata swego ziemskiego życia również ks. Zygmunt Gorazdowski, prawdziwa perła łacińskiego duchowieństwa tej archidiecezji. Chociaż był słabego zdrowia, powodowany niezwykłą miłością bliźniego poświęcał się nieustannie służbie ubogim. Po jego śmierci uznano, że był „prawdziwym zakonnikiem, choć nie złożył specjalnych ślubów”, a ze względu na swą całkowitą wierność Chrystusowi ubogiemu, czystemu i posłusznemu pozostaje dla wszystkich szczególnie wiarygodnym świadkiem Bożego miłosierdzia”.

Na zakończenie mszy świętej Jan Paweł II koronował także obraz Matki Bożej Łaskawej z Katedry Lwowskiej. Przy tej okazji powiedział: „Za chwilę dokonam koronacji łaskami słynącego obrazu Matki Bożej Łaskawej Pani Lwowa. Niech Jej opieka stale towarzyszy temu miastu i całej Ukrainie”. Znalazł również czas na prywatną modlitwę przed tym obrazem, gdy nawiedzał naszą katedrę.

W pamięci wielu, już dzisiaj dorosłych ludzi, pozostanie spotkanie z młodzieżą, podczas którego św. Jan Paweł II zaapelował, aby ludzie młodzi kierowali się w życiu przykazaniami zapisanymi w Dekalogu. Ojciec Święty przypomniał, że na początku trzeciego milenium, Chrystus ponownie pyta młodzież: „Za kogo mnie uważacie?”. Mówił wówczas: „Przybyłem, by przekonać was do odpowiedzenia za apostołem Piotrem „Ty jesteś Chrystus, syn Boga Żywego, Ty, Jezu masz słowa życia wiecznego”. W dalszej wypowiedzi podkreślał papież, że słowa Jezusa dają życie, wskazują drogę, leczą złamane serca i wlewają w nie nową nadzieję. Ojciec Święty wskazał na Dekalog, jako podstawowe prawo ludzkości, zapisane w sumieniu każdego człowieka. Dodał, że ono jest pierwszym krokiem do wolności i życia wiecznego, dzięki nim człowiek umieszcza siebie w szczególnym związku z Bogiem i innymi ludźmi. Wskazywał, że to prawo powinno być zasadą codziennego życia każdego człowieka i stałym punktem odniesienia w budowie teraźniejszości i przyszłości.

Moi Drodzy!

To krótkie przypomnienie papieskiego przesłania, z jakim stanął pośród nas, niech stanie się powtórką tamtej katechezy. Ona nie straciła na ważności i aktualności. Jest nam potrzebna dzisiaj, tak jak i wówczas. Tym bardziej pamiętajmy o jej treści, ponieważ wyrosło już pokolenie niepamiętające tamtych wydarzeń. Dlatego na nas spoczywa przekazywanie tych treści. Powracajmy do nich, nie tylko w opowiadaniach i wspomnieniach, ale w naszych codziennych wyborach.

Bez wątpienia bardzo dobrą okazją ku temu jest zbliżająca się dwudziesta rocznica Pielgrzymki św. Jana Pawła II do Lwowa. Z tej okazji chcemy złożyć Bogu Najwyższemu naszą wdzięczność, za błogosławiony czas pobytu św. Jana Pawła II pośród nas.

Proszę was wszystkich o włączenie się w to dziękczynienie. Niech w każdej parafii odbędą się okolicznościowe czuwania modlitewne połączone z mszą świętą.

Główne uroczystości, upamiętniające pielgrzymkę odbędą się we Lwowie w dniach 25 i 26 czerwca. Zdaję sobie sprawę, że wielu z was nie będzie mogło w nich uczestniczyć, dlatego proszę o duchową łączność. Natomiast mieszkańców Lwowa i okolic zapraszam 25 czerwca na godz. 19.30 do naszej katedry na Jubileuszowy Koncert, a 26 czerwca na modlitewne czuwanie i mszę św. o godz. 10.00 do kościoła pod wezwaniem św. Jana Pawła II, przy ul. Stryjskiej. Pamiątką tego jubileuszu będzie pomnik św. Jana Pawła II, który zostanie poświęcony jako wotum wdzięczności. Jak dobrze wiemy, niedaleko od tego miejsca, na lwowskim hipodromie, miała miejsce papieska msza święta.

Wszystkim wam dziękuję za włączenie się w to dziękczynienie i za pamięć o tak bliskim naszemu sercu Papieżu, który dla naszego Kościoła uczynił tak bardzo dużo.

Wszystkim z serca błogosławię: W imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Lwów, dnia 17 czerwca 2021 roku

+ Mieczysław Mokrzycki

Arcybiskup Metropolita Lwowski