Abp Ozorowski: Wielki Post to czas nadziei

„Wielki Post to czas nadziei. Podobnie jak człowiek żyje dzięki nadziei, tak Bóg pokłada w człowieku nadzieję, do tego stopnia, że na drodze do pełni zjednoczenia z Nim jesteśmy Jego współpracownikami” – mówił abp Edward Ozorowski podczas uroczystej liturgii rozpoczynającej Wielki Post w archikatedrze białostockiej. Eucharystię Środy Popielcowej koncelebrował bp Henryk Ciereszko oraz księża profesorowie Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku.

Metropolita białostocki nadzieję związaną z rozpoczynającym się okresem Wielkiego Postu porównał do nadziei, z którą przez czterdzieści lat Izraelici wędrowali z Egiptu do Ziemi Obiecanej, z jaką apostołowie towarzyszyli Jezusowi na drodze krzyżowej i z jaką matka patrzy na swoje nowo narodzone niemowlę.

„Wielki Post to zachęta do ożywienia nas samych, abyśmy na nowo odnaleźli się jako dzieci Boga – miłosiernego, kochającego, przebaczającego i ciągle na nas czekającego” – wskazywał arcybiskup.

Podkreślał, że Bóg szczególnie w tym czasie pragnie mieć przy sobie ludzi współpracujących z Jego łaską, a więc takich, którzy się „angażują w życie wiary, modlą się, zwracają się do Niego, ufają Mu, a nie pozostają z boku, jakby im na niczym nie zależało”.

W homilii ks. prał. Henryk Żukowski podkreślał, że posypanie głów popiołem jest zewnętrznym znakiem wzywającym do podjęcia drogi wewnętrznego nawrócenia. „Popiół skłania do pytania o przyszłość w życiu doczesnym i poza nim, skłania do przemyślenia naszego postępowania, do zwrócenia się do Boga z ufnością. Nawrócenie nie niszczy człowieka, ale go oczyszcza, dokonuje przemiany w sercu, ukazuje mu jego właściwe powołanie i związane z nim zadania i obowiązki. (…) Nawrócenie wypełnia radością i wdzięcznością serce nawróconego” – mówił.

Proboszcz parafii katedralnej wskazywał, że gest Środy Popielcowej pozwala na zrozumienie ludzkiej kruchości, a jednocześnie odkrycie Boga jako Zbawcy, Przyjaciela i Ojca. Daje też człowiekowi możliwość na podjęcia nowego życia z Bogiem poprzez naśladowanie Chrystusa.

Kaznodzieja przypomniał, że chrześcijaństwo jest spotkaniem z żywym Bogiem, jest doświadczeniem życia, dlatego nie można tego daru zatrzymywać dla siebie – wymaga on przekazywania. Dlatego życzył zgromadzonym, by przyjęcie na głowy znaku popiołu było zapoczątkowaniem przeżywania w wierze czasu Wielkiego Postu, oczyściło ich serca, napełniło miłością i radością, stało się życiem i działaniem przyciągającym innych. „Tak najpiękniej zrealizujemy wewnętrzną potrzebę miłości i hasło tego roku duszpasterskiego «Idźcie i głoście»” – zakończył.

Po homilii abp Ozorowski, wspólnota Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego, która dziś tradycyjne rozpoczyna wielkopostne rekolekcje oraz zgromadzeni wierni, przyjęli na głowy poświęcony popiół, jako znak pokuty i wkroczenia na drogę nawrócenia.