Abp Skworc do akolitów: waszym zadaniem jest wskazywać na Jezusa Chrystusa

To wasze zadanie własne: wskazywać na Jezusa Chrystusa – mówił do kandydatów do akolitatu abp Wiktor Skworc. Metropolita katowicki w kaplicy Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach udzielił 8 alumnom czwartego roku posługi akolitatu. Jest to ostatnia przyjmowana posługa przez pierwszymi święceniami – diakonatem.

W homilii metropolita katowicki przypomniał, że od I Niedzieli Adwentu Kościół w Polsce realizuje program duszpasterski pod hasłem: „Zgromadzeni na świętej wieczerzy”. Program ten przypomina celebransom jak ważna jest sztuka celebrowania i przewodniczenia a pozostałym uczestnikom, jak ważna jest sztuka uczestniczenia w Eucharystii.

– Dziś – drodzy kandydaci do akolitatu zostaniecie ustanowieni urzędowymi pomocnikami szafarza Eucharystii – biskupa lub prezbitera; będziecie pełnić służbę przy ołtarzu, wspomagając również diakona – mówił do przyszłych akolitów. Wskazywał też, że akolita został ustanowiony po to, aby usługiwał przy ołtarzu oraz pomagał kapłanowi i diakonowi.

To do niego należy przygotowywanie ołtarza i naczyń liturgicznych oraz w razie potrzeby rozdawanie wiernym Eucharystii, której jest szafarzem nadzwyczajnym. (por. nr. 98 Ogólnego wprowadzenia do Mszału Rzymskiego).

Abp Skworc wyraził przekonanie, że kleryków pouczono o tym, co do nich należy.

– Wiecie też, że w liturgii nie ma miejsca na improwizację i „twórczość” własną. Doświadczenie mówi nam jednak, że sama znajomość norm liturgicznych nie wystarcza; konieczny jest fundament wiary – nauczał metropolita katowicki.

Podkreślał, jak ważne jest przygotowanie do Mszy św. i dziękczynnie po niej, które nie wyczerpuje się jedynie w chwili ciszy czy wypowiedzianej modlitwie.

– Dziękczynienie za Eucharystię wyraża się zgodą na eucharystyczny styl życia; ofiarowanie go Bogu i ludziom w postawie służby – uświadamiał arcybiskup.

Hierarcha zatrzymał się na treści psalmu 80, który dziś znajduje się w tekstach liturgicznych. Psalm wyraża skargę i błaganie całego narodu izraelskiego. Ukazuje też obraz winnicy. – Psalm przypomina, że nad Bożą winnicą przeszła burza: Izrael przeżył ciężką próbę gwałtownego najazdu, który zrujnował Ziemię Obiecaną – mówił.

W Psalmie pojawia się nadzieja o zabarwieniu mesjańskim. „Wyciągnij rękę nad mężem Twej prawicy, nad synem człowieczym, którego umocniłeś w swej służbie”. Słowa te opisują ufność pokładaną w przyszłym Mesjaszu, owym „Synu Człowieczym” opiewanym przez proroka Daniela.

Jednak konieczne jest, by Izrael poprzez wierność i modlitwę nawrócił się do Boga Zbawiciela. Psalm 80 jest pieśnią wyrażającą głębokie cierpienie, ale także nieugiętą ufność. – Bóg zawsze jest gotów „powrócić” do swego ludu, ale konieczne jest również, aby lud „powrócił” do Niego, dochowując Mu wierności – wskazywał arcybiskup.

Zwracając się do alumnów przypominał, że czas Adwentu jest czasem powrotu, wezwał ich więc do prostowania ścieżek, czuwania i wierności Bogu.

Akolitom życzył, by byli „podobni do Jana Chrzciciela, który – poza głoszeniem potrzeby nawrócenia i udzielaniem chrztu w Jordanie, wskazał na Jezusa Chrystusa jako Baranka Bożego, który gładzi grzech świata!”.

– To wasze zadanie własne: wskazywać na Jezusa Chrystusa, na Baranka Bożego obecnego w konsekrowanej Hostii – dodawał. Wyraził nadzieję, że akolici będą pomagać gromadzić ochrzczonych na Eucharystii i uczyć ich słowem i przykładem sztuki owocnego w niej uczestniczenia.

W kaplicy Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego metropolita katowicki udzielił 8 alumnom czwartego roku posługi akolitatu. Jest to ostatnia przyjmowana posługa przez pierwszymi święceniami – diakonatem. Akolici otrzymali z rąk arcybiskupa dekrety na parafie stażowe, gdzie rozpoczną pracę w styczniu lub lutym. Cała społeczność śląskiego seminarium rozpoczęła przerwę świąteczną.