Abp Skworc do księży: Duch Święty przemienia nas opornych i aktywuje w nas swoje dary

Duch Święty przemienia nas opornych i aktywuje w nas swoje dary – mówił w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach abp Wiktor Skworc. Hierarcha przewodniczył Mszy św. sprawowanej w intencji kapłanów-jubilatów świętujących 25-lecie kapłaństwa.

Metropolita katowicki w homilii mówił o św. Pawle, który w swoich podróżach misyjnych trafił do Aten, kolebki i stolicy filozofii, gdzie stanął na areopagu. – Dziś świeccy i duchowni tworzą areopagi; tam organizują spotkanie, sesje, dialogi – wskazywał arcybiskup. Mówił, że orędzie Apostoła Narodów o Jezusie Chrystusie zostało zlekceważone. Inaczej chcą czynić kapłani archidiecezji katowickiej.

Hierarcha przypomniał, że wszyscy wierni w czasie chrztu i bierzmowania, a kapłani dodatkowo w dniu przyjęcia święceń prezbiteratu, otrzymali dar Ducha Świętego, który prowadzi do Prawdy. – Duch Święty dokonując przemiany chleba i wina nie omija naszych rąk; przemienia nas opornych i ogniem wypalająco-zapalającym aktywuje w nas swoje dary – mówił dodając, że obdarowanie to wymaga współpracy z łaską, by przynosiło owoce.

Zwracając się do kapłanów Jubilatów przypomniał im o owocach Ducha Świętego w ich kapłańskiej posłudze. A są to kolejno: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wspaniałomyślność, łaskawość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość, czystość. Życzył im, by owoce te były w ich postawie łatwo dostrzegalne.

Metropolita katowicki przywołał też w homilii słowa z encykliki papieża Franciszka „Fratelli tutti”. Jeden z owoców Ducha Świętego jest tam nazwany greckim słowem chrestotes (Ga 5, 22), wyrażającym stan ducha, który nie jest przykry, szorstki, twardy, ale delikatny, wspierający, niosący pocieszenie.

– Osoba, która posiada tę cechę, pomaga innym uczynić ich egzystencję bardziej znośną, zwłaszcza gdy dźwigają oni ciężar swoich problemów, pilnych potrzeb i niepokojów – cytował Franciszka abp Skworc. Wyjaśniał za papieżem, że jest to sposób traktowania innych, który przejawia się „jako uprzejmość w traktowaniu, jako troska o to, by nie zranić słowami lub gestami, jako staranie, aby ulżyć ciężarom innych.”

Kapłanom obchodzącym srebrny jubileusz świeceń kapłańskich życzył, by ten owoc ozdabiał ich kapłańskie posługiwanie w latach prowadzących do złotego jubileuszu.