Abp Skworc: Nade wszystko musimy ewangelizować, nie dzielić a łączyć

To słowa, które wypowiedział abp Wiktor Skworc w Archikatedrze Chrystusa Króla w Katowicach na wstępie do uroczystej Eucharystii z okazji 25 rocznicy ustanowienia kościelnej metropolii górnośląskiej. Na Mszy św. byli obecni także biskupi gliwiccy oraz biskup opolski.

– Wczoraj śpiewaliśmy solenne Te Deum w katedrach: gliwickiej i opolskiej; a dziś składamy dziękczynienie eucharystyczną modlitwą w archikatedrze katowickiej, gdzie również wybrzmi radosne Ciebie Boże wielbimy – powiedział na wstępie Eucharystii metropolita katowicki.

„Nowy podział administracyjny Kościoła w Polsce i jednocześnie tej jej cząstki, jaką jest Górny Śląsk, zrodził się z głębszego rozumienia nauczania Soboru Watykańskiego II, który m.in. kładł nacisk na to, by biskupi i ich pomocnicy prezbiterzy byli jak najbliżej wiernych świeckich i osób konsekrowanych na danym terytorium” – mówił abp Skworc rozpoczynając Mszę św.

Hierarcha zauważył także, że „w decyzji utworzenia metropolii górnośląskiej dokonała się dziejowa sprawiedliwość”. – Żyjemy na obszarze będącym jednorodną krainą geograficzną zwaną Górnym Śląskiem. Łączą nas korzenie wspólnej historii świeckiej i kościelnej. I dziękujmy Bożej Opatrzności za to zbliżenie nas do siebie, w ramionach górnośląskiej ojcowizny! – mówił.

Abp Skworc zauważył także, iż „jako pasterze metropolii górnośląskiej nieraz wspólnie zabieramy głos w ważnych sprawach społecznych”. Wśród nich wymienił sprawę świętowania niedzieli i kwestii związanych z ekologią. Wskazał też, że wspólną inicjatywą metropolii były: Rok Życia Konsekrowanego i Rok Rodziny. – Corocznie, wspólnie, we współpracy z samorządami wielu miast i gmin, promujemy rodzinę w czasie Metropolitalnego Święta Rodziny! – dodał.

Homilię w czasie Eucharystii wygłosił bp Andrzej Czaja z Opola. Podkreślał w niej, że górnośląski Kościół potrzebuje dzisiaj świadków Chrystusa. – Im bardziej zażyła jest nasza relacja z Chrystusem tym bardziej widzimy. Widzimy dalej, głębiej – mówił hierarcha.

Nawiązując do przeżytych w zeszłym roku Światowych Dni Młodzieży oraz do wywiadu z kard. Muellerem biskup opolski zaznaczył, że „trzeba nam się wybudzić. – Trzeba czerpać z tego wielkiego potencjału otrzymanego na chrzcie św., ale też w innych sakramentach (…) Ospałość i otępiałość uczniów Chrystusa to najlepszy czas do panowania mocy ciemności w świecie (…). Trzeba nam uwierzyć w moc naszej chrześcijańskiej wiary (…). Żywej wiary w Boga Trójjedynego – mówił.

Hierarcha odwołał się także do badań socjologicznych prowadzonych w Polsce. Zauważył, że są one pewną pomocą, ale „nie można im nadmiernie ufać”. – Nasze dzieci i młodzież potrzebują więcej doświadczenia, wiary w naszych domach! Same meblowanie głowy nic nie da jeśli serce nie zostanie poruszone przykładem modlącego się na kolanach ojca, jeśli nie będzie w domach wspólnej modlitwy – powiedział.

Biskup opolski zauważył, że konieczne jest „upowszechnienie katechezy dorosłych”. Wskazał, że dzisiaj wielu rodziców „lekceważąco podchodzi do katechezy”. – A przecież najważniejszy egzamin życia jaki przyjdzie nam zdać – i to w chwili śmierci – to będzie matura z bycia dobrym dzieckiem Boga, świadkiem Chrystusa – powiedział.

„My sobie sami, kapłani, pasterze, nie damy rady. Nawet jak jest nas w całej metropolii ponad 3 tysiące. Potrzebujemy Was, wszystkich wiernych, by iść i to z radością zanosić Chrystusa, Jego Ewangelię w sąsiedztwie, a czasem we własnej rodzinie mówić o Panu” – dodał.

Biskup opolski zauważył, że „duch czasu mocno atakuje ducha posłuszeństwa magisterium Kościoła”. – Naszej wiary nie możemy budować na odczuciach. Fundamentem jest wiara Apostołów. Tej wiary strzeże magisterium Kościoła i tą wiarę przekazuje – mówił.

Kończąc homilię hierarcha zauważył, że „bez Chrystusa nie ma chrześcijaństwa”. – Bez Chrystusa nie ma zbawienia. Chodzi więc o zażyłą relację z Chrystusem. Wtedy widzimy więcej, głębiej i dalej – dodał.

Eucharystię sprawowaną w katowickiej katedrze poprzedziło sympozjum z dyskusją panelową pt. „Metropolia katowicka – szansa czy ryzyko duszpasterskiej i społecznej integracji?”.