Abp Skworc: nie przechodźcie obok kościoła, nie wstępując choćby na chwilę

– Niech drogi waszego życia prowadzą zawsze do świątyni – powiedział abp Skworc w homilii podczas Mszy z okazji 120. rocznicy poświęcenia kościoła pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach.

Metropolita Katowicki zaznaczył, że „konsekracja kościoła jest niepowtarzalnym i historycznym wydarzeniem”. – Przypomina ogrom wysiłków, ofiar i wyrzeczeń, bez których nie byłoby tej świątyni (…); jest jakby pieczęcią Boga, który 120 lat temu przejął tę świątynię w swoje władanie, aby tutaj przez Chrystusa w Duchu Świętym toczyły się dzieje zbawienia, zbawcze tajemnice pod sakramentalnymi znakami – tłumaczył.

Nawiązując do słów modlitwy konsekracyjnej wskazał na dokonujące się wewnątrz świątyni dzieła zbawcze: „tutaj On [Chrystus] za pośrednictwem ludzi, mocą swoich sakramentów – widzialnych znaków niewidzialnej łaski – dopełnia dzieła zbawienia; grzesznicy i ubodzy mocą Jego miłosierdzia spotykają się z przebaczeniem; uciśnieni i zniewoleni odzyskują prawdziwą wolność; zranionym i poniżonym przez grzech zostaje przywrócona na powrót godność dzieci Bożych; wątpiący, zniechęceni i zagubieni odzyskują utraconą nadzieję i chęć życia. Wreszcie smutni, nieszczęśliwi i zmęczeni odnajdują radość życia”.

Szczególną uwagę zwrócił jednak na ołtarz – „znak obecności Pana i serce świątyni”. – Jest on równocześnie stołem wieczernika i miejscem uobecniania ofiary krzyża, gdzie Chrystus ustawicznie sam siebie składa w ofierze – podkreślił abp Skworc.

Stwierdził też, że kościół z kamienia wobec Kościoła Żywego pełni funkcję służebną; zaś jako Matka – „kocha każdego i zawsze”. – Matka jednak ma prawo oczekiwać wzajemności – zaznaczył. – Więzy matczyne, to są więzy miłości i życia. Także nasza odpowiedź powinna się wyrażać na tej właśnie płaszczyźnie: we wspólnocie życia i miłości – z Kościołem i w Kościele. Tak było w tej parafii; tak jest i niech tak będzie! – zaapelował do uczestników liturgii.

Wspomniał początki kościoła. – Świątynia „piotropawłowa” została zbudowana w ciągu czterech lat – podkreślił. – Nie przewidywano wtedy, że stanie się pierwszą katedrą pierwszego biskupa katowickiego i jego trzech następców w latach 1925-1957 (…) To właśnie w tej katedrze jej pierwszy biskup August Hlond przyjął 3 stycznia 1926 roku biskupie święcenia – przypomniał abp Skworc.

Nawiązał do Uroczystości św. Apostołów Piotra i Pawła. Wobec niepewnej przyszłości – jak stwierdził – „trzeba oprzeć się na kamieniu węgielnym Kościoła, na Jezusie Chrystusie i Jego dwóch apostołach, których tak wiele różniło, ale łączyła miłość Zmartwychwstałego i oddanie Jego Kościołowi”. – Połączeni męczeńską śmiercią od początku Kościoła są wspólnie wspominani 29 czerwca – zauważył.

Przywołał ostatnią scenę gruzińskiego filmu „Pokuta”, kiedy to „stara kobieta dowiaduje się, że droga po której idzie, nie prowadzi do kościoła”. – Zadaje wtedy dramatyczne pytanie: „po co komu taka droga, która nie prowadzi do świątyni”? – powtórzył za nią abp Skworc.

Uczestnikom liturgii życzył, by drogi ich życia prowadziły zawsze do świątyni, „tej ziemskiej, gdzie Chrystus udziela nam swego pokoju”. – Nie przechodźcie obok kościoła, nie wstępując choćby na chwilę, aby przynajmniej powiedzieć: „Jezu ufam Tobie”. Aby Go tu nawiedzić – prosił. – Niech święty Paweł, wspiera Was w codziennych zawodach, których celem jest nagroda życia wiecznego – mówił. – Oby każdy z nas mógł u kresu swej doczesności powiedzieć za świętym Pawłem: W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego – zakończył cytując fragment 2 Listu św. Pawła Apostoła do Tymoteusza.

Mszę pod przewodnictwem abp. Wiktora Skworca, Metropolity Katowickiego, koncelebrowali abp senior Damian Zimoń, bp Grzegorz Olszowski, duszpasterze parafialni i dekanalni oraz zaproszeni duchowni.