Abp Szewczuk: na przykładzie Sióstr Służebnic widzimy, jaki jest nasz Kościół

– Zapraszam wszystkich do wspólnego różańca z siostrami ze Zgromadzenia Sióstr Służebnic Niepokalanej Panny Maryi, który będzie odmawiany w każdą środę w ramach modlitwy „Różaniec jednoczy” – oświadczył arcybiskup większy kijowsko-halicki Światosław Szewczuk w tradycyjnym przesłaniu w 125. tygodniu „konfrontacji z rosyjskimi okupantami, którzy próbują atakować ukraińskie pozycje na całej linii frontu”.

Zwierzchnik Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego (UKGK) zwrócił uwagę, że liczba ataków rosyjskiego wroga wzrosła w tym tygodniu nie tylko na linii frontu. „Wróg bezlitośnie ostrzeliwuje Charków i południe Ukrainy. Ale mimo wszystko, Ukraina jest ranna, ale niepokonana, zmęczona, ale nieugięta. Wciąż trwa, walczy i modli się!” – powiedział abp Szewczuk.

Przypomniał, że w tym tygodniu odbyło się długo oczekiwane spotkanie ze „świadkami wiary” – ojcami redemptorystami Bohdanem Heletą i Iwanem Lewickim, którzy po uwolnieniu z rosyjskiej niewoli nadal znajdują się pod opieką lekarzy, służb państwowych i nadzorem organów śledczych.

Również w ubiegłym tygodniu Zgromadzenie Sióstr Służebnic Niepokalanej Panny Maryi rozpoczęło obchody 90. rocznicy kanonicznego zjednoczenia sióstr z różnych stron świata w jedną wspólnotę życia konsekrowanego. „Wydarzenie to jest emblematyczne, bo na przykładzie Zgromadzenia Sióstr Służebnic widzimy dziś, jaki jest nasz Kościół – największy katolicki Kościół wschodni chrześcijaństwa kijowskiego, który jednoczy obecnie światową wspólnotę ukraińską” – powiedział abp Szewczuk.

Przypomniał, że ta jedność zgodnie z nową Konstytucją, nastąpiła 90 lat temu. Siostry dokonały symbolicznego aktu. Zdjęły obrączki, które otrzymały podczas składania ślubów wieczystych i przetopiły je w kielich eucharystyczny, kielich do celebracji Boskiej Liturgii. Symbolizowało to, że są jedną globalną wspólnotą Katolickiego Kościoła Wschodniego.

„Dlaczego ich święto jest tak ważne dla nas wszystkich? Zgromadzenie to narodziło się w 1892 roku w Galicji jako odpowiedź na potrzeby społeczne ówczesnej ludności ukraińskiej. Nasze zakonnice zaczęły służyć swojemu narodowi tam, gdzie była największa potrzeba (zgodnie z obecnym hasłem Zgromadzenia), czyli tam, gdzie byli biedni, opuszczeni, zapomniani przez ówczesna monarchia austro-węgierska. Ukraińcy Galicji otrzymali modlące się kobiety, nauczycielki i opiekunki” – powiedział zwierzchnik UKGK.