Abp Wacław Depo został włączony we wspólnotę Kanoników Regularnych Laterańskich

Opat generalny zakonu Kanoników Regularnych Laterańskich, ks. Giuseppe Cipolloni CRL, specjalnym dekretem włączył abp. Wacława Depo metropolitę częstochowskiego, we wspólnotę Kanoników Regularnych Laterańskich. Uroczystość odbyła się 2 sierpnia w Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia w Mstowie k. Częstochowy.

Również 2 sierpnia w Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia we Mstowie odbyły się uroczystości 15. rocznicy koronacji Ikony Matki Bożej Miłosierdzia. Jubileuszowej Mszy św. przewodniczył abp Wacław Depo.

W homilii abp Depo przypomniał, że już w 1993 r. ówczesny metropolita częstochowski abp Stanisław Nowak podniósł klasztorno-parafialny kościół we Mstowie do godności Sanktuarium Maryjnego, a 24 maja 2000 r. nadał tytuł Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Mstowskiej Miłosierdzia. – Ten tytuł zobowiązuje, zwłaszcza w kontekście zbliżającego się Roku Miłosierdzia, ogłoszonego przez Ojca św. Franciszka – podkreślił abp Depo.

Metropolita częstochowski odnosząc się do czasów współczesnych przestrzegał „przed pułapkami współczesnego świata, jego ułudą, niebezpieczeństwem wtórnego pogaństwa”. – Każdy bowiem z nas jest człowiekiem głodnym prawdy, wolności i sprawiedliwości, miłości i dobrobytu, a jednocześnie doświadcza, że głód ludzkich serc może być zaspokojony jedynie przez Boga i Jego miłość. Miłość miłosierną, dźwigającą nas z różnych słabości – kontynuował abp Depo.

Powstanie Mstowa datuje się na IX/X wiek. O jego roli świadczy fakt, że w 1212 r. arcybiskup gnieźnieński Henryk Kietlicz zwołał tu synod biskupów polskich, podczas którego konsekrowano biskupa poznańskiego Pawła. Prawa miejskie Mstów otrzymał od księcia Bolesława Wstydliwego w 1279 r. Przed 1145 r. osiedlili się tutaj kanonicy regularni, przybyli z wrocławskiej prepozytury Najświętszej Maryi Panny na Piasku. Żyli w klasztorze kilka wieków, prowadząc parafię, szpital, szkołę, skryptorium. W kwietniu 1819 r. klasztor został skasowany, a jego dobra przejął skarb państwa. Dopiero w czerwcu 1990 r. na zaproszenie abp. Stanisława Nowaka kanonicy regularni powrócili do Mstowa.

Pierwszy kościół we Mstowie z fundacji Piotra Włostowica pw. św. Augustyna był drewniany. Pod koniec XII w. kanonicy wznieśli murowany kościół w stylu romańskim. W pierwszej połowie XV w. wzniesiono nowy kościół, który w 1441 r. na synodzie w Łęczycy został podniesiony do rangi kolegiaty, otrzymał tytuł Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W 1556 r. kościół z całym wyposażeniem strawił pożar. A to, co zdołano zrekonstruować, skradli Szwedzi. W 1718 r. rozpoczęto budowę nowej świątyni. Budowa trwała długo, gdyż runęły filary wewnętrzne, zawalił się dach i część ścian. Jednak budowę, czy właściwie odbudowę ukończono w 1744 r. 15 sierpnia 1748 r. biskup łucki Franciszek Kobielski dokonał konsekracji świątyni.

Aktu koronacji Obrazu Matki Bożej Miłosierdzia dokonał 30 lipca 2000 r. abp Stanisław Nowak, ówczesny metropolita częstochowski.

Historia obrazu sięga roku 1635. Wówczas w drukarni Strachowskich we Wrocławiu obraz powstał jako jasnogórski obrazek odpustowy. Kupiła go Zofia Zamoyska, goszcząc w domu stryja Stefana w Strzelcach Wielkich. Niedługo potem została sparaliżowana. Za sprawą modlitw do Matki Bożej przed tym obrazkiem doznała cudownego wyzdrowienia. Od tej pory kult obrazu, jako łaskami słynącego, rozchodził się po okolicy, a potem w całej Polsce. Do kościoła we Mstowie obraz został przekazany najprawdopodobniej w 1647 r. Papierowy oryginał został naklejony na płótno i nałożony na lipową deskę (38 na 49 cm). Na postaci Matki i Syna nałożono sukienkę srebrną miejscami pozłacaną ze zdobieniami trybowania i grawerowania.