Abp Wesoły – doktorem honoris causa Uniwersytetu Śląskiego

Doktorat honoris causa Uniwersytetu Śląskiego odbierze 14 stycznia w Katowicach abp Szczepan Wesoły – wieloletni opiekun polskiej emigracji. Ten jeden z najstarszych polskich biskupów, zwany „biskupem na walizkach” z duszpasterską posługą zjeździł cały świat, był wszędzie tam, gdzie – jak mówiono – „los zagnał Polaków”. Abp Wesoły jako pierwszy został honorowym obywatelem Katowic, a w 1996 r. doktorat honoris causa przyznał mu Katolicki Uniwersytet Lubelski.

Dziekan Wydziału Teologicznego UŚ ks. Antoni Bartoszek poinformował, że 25 listopada ubiegłego roku Senat Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, przychylając się do inicjatywy Wydziału Teologicznego, podjął uchwałę w sprawie nadania tytułu doktora honoris causa abp. Szczepanowi Wesołemu – „niestrudzonemu opiekunowi i duszpasterzowi Polonii na świecie, wielkiemu synowi śląskiej ziemi”. Uroczystość nadania mu honorowego tytułu odbędzie się 14 stycznia o godz. 11 w auli Wydziału Teologicznego. Weźmie w niej udział m.in. Prymas Polski abp Wojciech Polak oraz abp Józef Kowalczyk.

88-letni abp Wesoły jest jednym z polskich biskupów o najdłuższym stażu. Biskupem mianował go papież Paweł VI 11 grudnia 1968 r. Sakrę przyjął 7 lutego 1969 r. w Warszawie, w prywatnej kaplicy prymasa Stefana Wyszyńskiego, jako biskup pomocniczy archidiecezji gnieźnieńskiej. Od początku jego misją było duszpasterstwo wśród Polonii.

– Moim zadaniem była służba ludziom, którzy musieli po zakończeniu wojny budować swoje życie poza krajem, gdyż ze względów politycznych do Ojczyzny wrócić nie mogli – wspominał 40 lat po przyjęciu sakry biskupiej. Jego dewizą biskupią są do dziś słowa „Laetus serviam – będę służył z radością”.

Abp Wesoły urodził się 16 października 1926 r. w Katowicach. 15 września 1951 r. wstąpił do Papieskiego Kolegium Polskiego w Rzymie, jednocześnie kształcił się na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, gdzie w 1957 r. uzyskał licencjat z teologii. Święcenia kapłańskie przyjął 28 października 1956 r. Na życzenie abp. Józefa Gawliny pozostał w Rzymie, gdzie pracował nad wydawnictwami jubileuszowymi z okazji Millenium Chrztu Polski.

W latach 1958–1962 sprawował funkcję duszpasterza emigrantów polskich przebywających we Włoszech. Od grudnia 1959 r. kontynuował naukę w Papieskim Instytucie Pastoralnym przy Uniwersytecie Laterańskim, a następnie w Akademii Alfonsjańskiej i dominikańskim Uniwersytecie Pro Deo.

W latach 1962-1965 kierował Sekcją Słowiańską Biuro Prasowego Sekretariatu Soboru Watykańskiego II. W 1967 r. uzyskał doktorat z teologii na Uniwersytecie Laterańskim, w tym samym czasie objął kierownictwo Centralnego Ośrodka Duszpasterstwa Emigracyjnego w Rzymie.

Początkowo do jego zadań jako biskupa pomocniczego należało wspomaganie w pracy bp. Władysława Rubina, delegata prymasa Polski dla duszpasterstwa emigracyjnego. Sam bp. Wesoły objął funkcję delegata w 1980 r. W tej roli odbył kilkaset podróży duszpasterskich, odwiedzając katolickie ośrodki polonijne na całym świecie. 7 lutego 1994 r. został uhonorowany tytułem arcybiskupa ad personam. W kwietniu 2003 r. przeszedł na emeryturę, na stałe mieszka w Rzymie.

W 2010 r. nakładem Księgarni św. Jacka ukazał się wywiad-rzeka pt. „Biskup na walizkach: z arcybiskupem Szczepanem Wesołym opiekunem polskiej emigracji rozmawia Aleksandra Klich”.