Abp Wojda: Boże Miłosierdzie zawiera się w figurze Dobrego Pasterza

„Błogosławiony Michał w figurze Dobrego Pasterza dostrzegał bezgraniczne miłosierdzie Boże. Wierzył w nie głęboko, bowiem sam wiele go doświadczył” – mówił 28 września do licznie zgromadzonych w archikatedrze mieszkańców Białegostoku abp Tadeusz Wojda, podczas uroczystej Mszy św., która była punktem kulminacyjnym obchodów Dni Patrona miasta – bł. ks. Michała Sopoćki. Czterech alumnów Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku przyjęło strój duchowny.

W homilii arcybiskup podkreślał liczne zasługi ks. Michała dla zarówno dla archidiecezji wileńskiej, jak i dla Białegostoku: był on niestrudzonym i gorliwym kapłanem, duszpasterzem, krzewicielem kultury i zdrowych chrześcijańskich obyczajów, poświęcał się pracy naukowej, ale przede wszystkim szerzeniu kultu Miłosierdzia Bożego. „Jedynej rzeczy, jakiej pragnął ks. Michał Sopoćko, było to, aby w centrum własnego życia i życia każdego człowieka był zawsze Jezus i Jego miłosierdzie” – stwierdził.

Nawiązując do czytań liturgicznych abp Wojda przywołał obraz Dobrego Pasterza. Wskazywał, że Jezus, posługując się tym obrazem chciał ukazać, na czym polega prawdziwa relacja Boga do człowieka i człowieka do Boga. Wyjaśniał, że ma ona potrójny wymiar: opiera się na całkowitym i wzajemnym zaufaniu, wzajemnej znajomości i wyraża się w darze z życia.

„Prawdziwa miłość Boga Ojca i Syna do świata realizuje się w posłuszeństwie Jezusa aż po krzyż i w darze z siebie samego. Tak właśnie uczynił Jezus, oddał życie za swoje owce. Dzięki śmierci Jezusa na krzyżu, mamy nowe życie, nowe perspektywy, nowy sens naszego istnienia, możemy uczestniczyć w wielkości życia Bożego i doświadczać już tu na ziemi celu naszego życia: świętości i zbawienia” – zaznaczał.

Hierarcha podkreślał, że wzorując się Jezusie, ks. Michał starał się być dobrym pasterzem dla wszystkich, których spotykał na drodze swojego życia. „Jeszcze zanim wstąpi do seminarium, zaczyna gromadzić wokół siebie dzieci i młodzież i przekazywać im zasady chrześcijańskiego życia, organizować dla nich szkoły, uczyć religii. Nie odstraszają go nawet wielokrotne kary, jakie zaborca za to na niego nakłada. Widzi, że wielu młodych jest jak owce bez pasterza. Jeszcze bardziej tę posługę rozwija jako kapłan. Oddaje się bezgranicznie posłudze duszpasterskiej niejednokrotnie przemierzając wiele kilometrów, aby nikogo nie pozostawić bez opieki pasterskiej, zwłaszcza w trudnych czasach zaboru, wojny i komunizmu. (…) Niejednokrotnie ryzykuje życiem, zarówno w czasach okupacji niemieckiej jak i sowieckiej, ale jego bezgraniczna ufność Jezusowi Dobremu Pasterzowi pozwala mu wyjść zawsze zwycięsko. W każdej posłudze stara się być – jak to określiła jego penitentka, s. Faustyna – kapłanem według Serca Jezusowego” – mówił o Patronie Białegostoku.

Zwracając się do nowo obłóczonych kleryków arcybiskup prosił, aby uczynili wszystko, by coraz bardziej upodabniać się do Jezusa Dobrego Pasterza. „Wsłuchujcie się w Jego głos i idźcie całym sercem za Nim, jak uczynił to bł. Michał” – zachęcał.

Zgromadzonych na Eucharystii wiernych prosił o modlitwę w intencji kapłanów, aby zawsze byli pasterzami na wzór Jezusa Chrystusa Dobrego Pasterza i bł. ks. Michała.

Mszę św. w 10. rocznicę beatyfikacji ks. Michała koncelebrował abp senior Edward Ozorowski, bp Henryk Ciereszko, bp Kazimierz Wielikosielec z diecezji pińskiej na Białorusi oraz kilkudziesięciu kapłanów. W modlitwie wraz z mieszkańcami miasta uczestniczyli przedstawiciele władz miasta, służb mundurowych, nauczyciele i uczniowie z białostockich szkół, harcerze oraz poczty sztandarowe.

Śpiewom przewodziły połączone chóry szkolne z programu „Śpiewający Białystok” pod dyrekcją Doroty Tymińskiej.
Po Mszy św. kapłani i wierni modlili się przy grobie abp. Edwarda Kisiela, pierwszego metropolity białostockiego w przypadającą w tym dniu 25. rocznicę jego śmierci.

Wieczorem w budynku Centrum Wystawienniczo-Konferencyjnego Archidiecezji Białostockiej odbyła się gala wręczenia „Michałów” – nagród miesięcznika archidiecezji białostockiej „Drogi Miłosierdzia”. Już po raz drugi redakcja miesięcznika postanowiła uhonorować tą nagrodą osoby, które zdaniem Kapituły Nagrody, pod przewodnictwem bp. Henryka Ciereszki, najbardziej zasłużyły się w szerzeniu kultu Bożego Miłosierdzia.

W kategorii „Świadek Miłosierdzia Bożego w Polsce” doceniony został ks. kan. Andrzej Kozakiewicz, kustosz Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku. W kategorii „Pełniący Dzieła Miłosierdzia” wyróżniona została Fundacja im. Rodziny Czarneckich. Jako „Propagator tradycji i kultury polskiej na Kresach” wyróżniona została Irena Stankiewicz i stworzone przez nią stowarzyszenie „Otwarty Dom” Pomoc Polskim Dzieciom na Wschodzie.
Szczególne wyróżnienie – statuetki „Apostoła Miłosierdzia” otrzymali biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz, postulator procesu beatyfikacyjnego ks. Michała Sopoćki i bp Henryk Ciereszko – wicepostulator i biograf ks. Michała.

Ks. Michał Sopoćko zasłynął jako kierownik duchowy i spowiednik siostry Faustyny Kowalskiej. Jako kapłan i wykładowca uniwersytecki pracował początkowo w Wilnie, a następnie od 1947 r. w Białymstoku. Był duszpasterzem parafialnym, katechetą, organizatorem szkolnictwa, pedagogiem, wykładowcą i ojcem duchownym w seminarium, spowiednikiem alumnów, księży i sióstr zakonnych, działaczem trzeźwościowym.

W jego życiu dominujący rys pozostawiła jednak służba idei Miłosierdzia Bożego i propagowanie kultu obrazu Jezusa Miłosiernego. Ks. Sopoćko opublikował szereg dzieł o Miłosierdziu Bożym, zabiegał o ustanowienie święta ku czci Bożego Miłosierdzia, a także powołał Zgromadzenie Sióstr Jezusa Miłosiernego. Ks. Sopoćko zmarł 15 lutego 1972 r. w opinii świętości. Jego doczesne szczątki znajdują się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Białymstoku. W sanktuarium odbyła się też jego beatyfikacja 28 września 2008 r.