Amerykański portal katolicki przypomniał postaci czterech ostatnich żyjących ojców Vaticanum II

Amerykański portal Pillar Catholic przypomniał i krótko przedstawił czterech ostatnich żyjących jeszcze uczestników Soboru Watykańskiego II, który obradował w bazylice św. Piotra w Watykanie w latach 1962-65. Autor opracowania Luke Coppen zwrócił uwagę, że w tym wyjątkowym wydarzeniu kościelnym XX wieku wzięło udział łącznie około 2450 kardynałów, arcybiskupów i biskupów z całego świata (choć nie wszyscy byli na wszystkich czterech sesjach soborowych). Najstarszym w tym gronie jest 102-letni obecnie meksykański biskup José de Jesús Sahagún de la Parra a najmłodszym – blisko 92-letni nigeryjski kardynał kurialny Francis Arinze.

I właśnie od niego rozpoczął portal prezentację swych „bohaterów”. Obecny kardynał Francis Arinze urodził się 1 listopada 1932 w miasteczku Eziowelle w dzisiejszym stanie Anambra w południowej Nigerii w rodzinie rolniczej wyznającej tradycyjną religię miejscową i otrzymał imię Anizoba. Zaczął chodzić do katolickiej szkoły misyjnej i tam w dniu swych 9. urodzin przyjął chrzest oraz imię Francis. Potem studiował m.in. na Papieskim Uniwersytecie Urbanianum w Rzymie i tam 23 listopada 1958 przyjął święcenia kapłańskie. Do kraju wrócił w 1961, po czym wykładał w seminarium duchownym w Enugu, by w 1962 wyjechać na dalsze studia do Londynu (do 1964).

6 lipca 1965 Paweł VI mianował go biskupem-koadiutorem arcybiskupa Onitshy w Nigerii Charlesa Heereya, który udzielił mu sakry 29 sierpnia tegoż roku. Nowy hierarcha nie mial wówczas jeszcze 33 lat i był najmłodszym biskupem katolickim na świecie. Wziął potem udział w ostatniej, IV sesji Vaticanum II,która zakończyła się 7 grudnia tego samego roku. Po śmierci abp. Heereya 6 lutego 1967 Arinze został 26 czerwca tegoż roku nowym arcybiskupem Onitshy.

Na konsystorzu 25 maja 1985 papież mianował hierarchę nigeryjskiego w skład Kolegium Kardynalskiego, powołując go jednocześnie na przewodniczącego Sekretariatu dla Niechrześcijan (od 1988 Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego i od 2022 Dykasterii), skąd  1 października 2002 przeniósł go na stanowisko prefekta Kongregacji (obecnie Dykasterii) ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Kard. Arinze ustąpił z tego urzędu 9 grudnia 2008 w wieku 76 lat.

Przez cały czas pełnienia swych funkcji a nawet już po wycofaniu się z czynnego życia kościelnego był i jest niezłomnym obrońcą prawowierności katolickiej, sprzeciwiając się wszelkim próbom jej „rozmycia” czy nadmiernej liberalizacji, np. dopuszczenia do sakramentów osób żyjących w nowych związkach małżeńskich niepobłogosławionych przez Kościół lub małżonków niekatolickich.

Arcybiskup Victorinus Youn Kong-hi – metropolita-senior Kwangdżu w Korei Południowej, urodził się 8 listopada 1924 w rodzinie katolickiej w Namp’o na zachodnim wybrzeżu dzisiejszej Korei Północnej. Później jednak znalazł się na Południu i tam 20 marca 1950 przyjął święcenia kapłańskie, po czym pracował duszpastersko w parafiach a po zakończeniu wojny koreańskiej w lipcu 1953 posługiwał jako kapelan w obozie dla uchodźców wojennych w portowym mieście Busan. Po studiach w Rzymie pod koniec lat pięćdziesiątych Paweł VI mianował 7 października 1963 niespełna 39-letniego wówczas ks. Youna biskupem diecezji Suwon w północno-zachodniej części Korei Południowej. Nowy biskup wziął udział w II-IV sesjach Soboru Watykańskiego II. 25 października 1973 papież powołał go na stanowisko arcybiskupa Kwangdżu. W latach 1975-81 był przewodniczącym konferencji episkopatu swego kraju. Z urzędu ustąpił 30 listopada 2000. W 2022 wydał książkę, w której m.in. wyrażał wiarę w to, że Kościół katolicki w Korei Północnej istnieje i rozwija się, mimo okrutnych prześladowań ze strony władz.

Biskup José de Jesús Sahagún de la Parra z Meksyku urodził się 1 stycznia 1922 w mieście Cotija w stanie Michoacán w południowo-zachodniej części kraju. 26 maja 1946 otrzymał święcenia prezbiteratu jako kapłan diecezji Zamora. 22 maja Jan XXIII mianował 39-letniego wówczas duchownego pierwszym biskupem utworzonej 3 miesiące wcześniej diecezji Tula w środkowym Meksyku (sakrę nominat przyjął 8 września tegoż roku). W tym charakterze uczestniczył w I, II i IV sesjach Vaticanum II. 11 września 1985 Jan Paweł II powołał go na pierwszego biskupa utworzonej w tym samym dniu diecezji Ciudad Lázaro Cárdenas na południu stanu Michoacán. Ustąpił z tego stanowiska 3 maja 1995 w wieku 71 lat. W 2022 obchodził stulecie urodzin jako najstarszy ojciec soborowy.

Biskup Daniel Alphonse Omer Verstraete OMI urodził się 31 lipca 1924 w mieście Oostrozebeke koło Brugii w Belgiiu. 19 lutego 1950 przyjął święcenia kapłańskie w Zgromadzeniu Oblatów Maryi Niepokalanej. Mając 27 lat wyjechał ze swego kraju do pracy misyjnej w mieście Soweto na przedmieściach Johannesburga w Republice Południowej Afryki, gdy panował tam rasistowski system apartheidu. 9 listopada 1965 Paweł VI mianował go przełożonym utworzonej kilka tygodni wcześniej prefektury apostolskiej Zachodniego Transwaalu, a choć nie łączyła się z tym godność biskupia, to jako ordynariusz jednostki porównywalnej z diecezją, wziął udział w końcowej części IV sesji Soboru. Gdy 27 lutego 1978 papież podniósł prefekturę do rangi diecezji Klerksdorp, jej pierwszym biskupem został właśnie ks. Verstraete, który sakrę przyjął 14 maja tegoż rokui. Później w wywiadzie przyznał, że na wieść o jego nominacji miejscowi protestanci byli oburzeni z powodu, jak to określił jeden z pastorów, „rzymskiego zagrożenia”. „Wtedy poszedłem na rozmowę z nim i zostaliśmy przyjaciółmi, dla mnie bowiem nigdy nie była ważna liczba dusz obecnych na Eucharystii, ale to, aby doprowadzić ludzi do Chrystusa” – wspominał stuletni obecnie biskup.