Animatorzy „Wieczorów dla zakochanych” szkolili się w Laskach

W miniony weekend w podwarszawskich Laskach odbyły się międzynarodowe warsztaty formacyjne małżeństw i kapłanów odpowiedzialnych za „Wieczory dla Zakochanych” – gałąź pracy Spotkań Małżeńskich, zajmującą się przygotowaniem do sakramentu małżeństwa. W spotkaniu tym uczestniczyli animatorzy Spotkań Małżeńskich z Anglii, Białorusi, Łotwy, Polski, Rosji i Ukrainy.

Celem spotkania była refleksja nad metodami realizacji programu „Wieczorów dla Zakochanych”, a zwłaszcza nad tematami, które wymagają odnowionego spojrzenia i przeciwstawienia się rutynie ogarniającej sposób ich prezentacji.

W sposób szczególny zwrócono uwagę na potrzebę przeżycia przez przygotowujących się do małżeństwa ich własnej tożsamości jako mężczyzny i kobiety, odkrycia piękna tych dwóch sposobów bycia człowiekiem. Prowadzący warsztaty zauważali, że pogłębianie przeżywania i doświadczania własnej tożsamości płciowej w dialogu z sobą samym, z Bogiem i narzeczonym/narzeczoną uodparnia na ideologię gender. Świadectwami swojego przeżywania męskości i kobiecości dzielili się Viola i Marek Barszczewscy – animatorzy z Poznania oraz Anna i Krzysztof Madejowie z Warszawy.

Drugim ważnym tematem była seksualna wstrzemięźliwość przedmałżeńska. Jerzy Grzybowski zauważył, że sprowadzanie pojęcia „czystości przedmałżeńskiej” do wstrzemięźliwości seksualnej jest dużym uproszczeniem, gdyż czystość w sensie biblijnymi i w znaczeniu teologicznym obejmuje czystość myśli o drugim człowieku, czystość intencji wobec niego, szacunek wobec osoby, zachowanie własnej godności. „Nieczysta” jest chęć zawładnięcia drugą osobą, wykorzystanie jej w celu zaspokojenia własnych potrzeb, ambicji, uleganie modzie, subkulturze, presji otoczenia.

Wstrzemięźliwość seksualna przed ślubem jest jednym z aspektów szeroko rozumianej czystości, która jest niezwykle ważna przy podejmowaniu decyzji o małżeństwie. Celem cnoty czystości jest m.in. uporządkowanie napięć seksualnych i pożądań. Wiedza i rozum podpowiadają także, że wstrzemięźliwość jest potrzebna, by pełniej poznawać swoje motywacje zawarcia małżeństwa, więź z Bogiem, hierarchię wartości itp.

– Każdy z nas był i jest na różnym etapie swojej wiedzy, świadomości, przeżyć, doświadczeń, historii życia, sposobu wychowania, więzi z Bogiem, religijności. Sposób okazywania miłości w parze przygotowującej się do małżeństwa zależy od tego. Wszyscy jesteśmy w drodze z różnych miejsc, których nie oceniamy. Dzielimy się z uczestnikami „Wieczorów dla Zakochanych” świadectwem naszej drogi, naszego porządkowania sfery seksualnej – podkreślił Jerzy Grzybowski. Jest to szczególnie ważne w sytuacji, gdy większość par przygotowujących się do małżeństwa podejmuje współżycie seksualne. Mówili o tym Beata i Andrzej Marciniakowie z Warszawy, Lena i Paweł Kumitskije Białorusi oraz Gatis i Raimonda Bardins z Łotwy.

– Osoba wyraża siebie poprzez słowa, czyny i gesty. Pytanie, które stawiamy przygotowującym się do małżeństwa to, jakie słowa, gesty i czyny świadczą o prawdziwej miłości na różnych etapach związku, a zarazem nie imitują gestów i czynów, które wyrażają jedność męża i żony w małżeństwie – zauważył o. Mirosław Pilsniak OP. Z kolei Urszula i Piotr Kowalczykowie oraz Urszula i Mikołaj Pstrągowscy z Warszawy omówili podobieństwa i różnice pomiędzy przygotowaniem Rekolekcji Małżeńskich i Wieczorów dla Zakochanych.

Kolejnym tematem spotkania było przedstawienie dynamiki towarzyszenia uczestnikom „Wieczorów dla Zakochanych” w ich zmienianiu nastawienia „weźmiemy ślub kościelny” na „przyjmiemy sakrament małżeństwa, udzielimy go sobie”. Ten proces rozwija się przez cały kurs, jednakże ma swój szczególny akcent w tematach wyrażających bezpośrednio więź z Bogiem. Celem tych tematów jest odejście od formalnego traktowania wiary i religijności do przeżycia i doświadczenia więzi z Bogiem jako Osobą. Sprzyja temu indywidulana refleksja każdego z uczestników Wieczorów dla Zakochanych oraz dialog w parach. Jest to szczególnie ważne w sytuacji, gdy o decyzji na sakrament małżeństwa coraz częściej decyduje dojrzała wiara, a nie tylko tradycja i religijność – często powierzchowna.

We wnioskach końcowych podkreślono ogromną ważność programu „Wieczorów dla Zakochanych” jako miejsca, w którym uczestnicy rozpoznają dialog jako drogę życia i z takim nastawieniem wchodzą w życie małżeńskie. Podczas „Wieczorów dla Zakochanych” mają możliwość rozmawiania ze sobą w parach na tematy, których – jak sami zauważają na spotkaniach kończących kurs – nie podjęliby sami, a mają one istotne znaczenie dla decyzji na małżeństwo.

„Wieczory dla Zakochanych” są 9-tygodniowym kursem przygotowawczym do sakramentu małżeństwa, prowadzonym metodą warsztatową. Dla par, które chcą przygotować się taką metodą, a nie mają możliwości uczestniczenia w „Wieczorach dla Zakochanych”, głównie z powodu odległości miejsca zamieszkania, Spotkania Małżeńskie proponują skróconą formę w postaci Rekolekcje dla Narzeczonych, które obejmują 44 godziny pracy warsztatowej.

Zarówno „Wieczory dla Zakochanych” jak i „Rekolekcje dla Narzeczonych” są statutową formą pracy Stowarzyszenia Spotkania Małżeńskie, zatwierdzoną dekretem Papieskiej Rady ds. Świeckich w 2009 r., obecnie połączonej z Radą ds. Rodziny w Dykasterię ds. Świeckich, Rodziny i Życia.

Warsztaty w Laskach były kolejnym spotkaniem formacyjnym Spotkań Małżeńskich poświęconym doskonaleniu duchowości, charyzmatu i misji prowadzenia różnych form pracy Stowarzyszenia. Poprzednie warsztaty, które odbyły się w lutym tego roku, poświęcone były kształtowaniu odpowiedzialności za wspólnoty w poszczególnych krajach.

Następne przewidziane są w grudniu, a ich tematem będą różne formy towarzyszenia małżeństwom po ich uczestniczeniu w rekolekcjach Spotkań Małżeńskich. Celem końcowym warsztatów dla Animatorów organizowanych przez Zarząd Stowarzyszenia jest zainicjowanie takich samych warsztatów w poszczególnych Ośrodkach Spotkań Małżeńskich w różnych krajach.