Arch. wrocławska wypożyczy obraz „Madonna pod jodłami” Muzeum Narodowemu

Abp Józef Kupny podjął decyzję, by na czas remontu Muzeum Archidiecezjalnego jeden z najcenniejszych obrazów, jakie znajdują się w polskich zbiorach „Madonna pod jodłami” Łukasza Cranacha Starszego była eksponowana w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.

Namalowany dla katedry wrocławskiej przez jednego z najwybitniejszych malarzy niemieckiego Renesansu obraz „Madonna pod jodłami”, zaginiony tuż po wojnie i odnaleziony kilka lat temu w zbiorach anonimowego szwajcarskiego kolekcjonera, a następnie przekazany pierwotnemu właścicielowi – archidiecezji wrocławskiej, będzie można podziwiać do końca marca 2021 r. we wrocławskim Muzeum Narodowym.

To decyzja metropolity wrocławskiego, któremu zależało na tym, by w czasie, kiedy stałe miejsce eksponowania dzieła, jakim jest Muzeum Archidiecezjalne we Wrocławiu, będzie przechodziło gruntowny remont, wrocławianie i turyści odwiedzający Dolny Śląsk mogli spotkać się z „Madonną” – tłumaczy ks. Rafał Kowalski, rzecznik abp. Józefa Kupnego, dodając, że pasterz Kościoła wrocławskiego zwraca uwagę nie tylko na dużą wartość artystyczną dzieła, ale także na jego wymiar ewangelizacyjny.

Tłumacząc swoją decyzję o wypożyczeniu „Madonny pod jodłami” metropolita wrocławski przywołał słowa św. Jana Pawła II, że aby głosić orędzie Chrystusa, Kościół potrzebuje sztuki. Dzięki niej bowiem rzeczywistość duchowa i niewidzialna staje się postrzegalna zmysłami, co może inspirować do dalszych poszukiwań, prowadzących ostatecznie do Boga, który jest źródłem wszelkiego piękna. – Wierzę, że możliwość spotkania z takim dziełem dostarczy nie tylko wrażeń estetycznych, ale będzie także przeżyciem duchowym – podkreślił abp Kupny.

Obraz „Madonna pod jodłami” powstał w 1510 r. na zamówienie biskupa wrocławskiego Jana V Thurzo. Reprezentuje malarstwo z okresu późnego gotyku niemieckiego z elementami renesansu. Jego powojenna historia – jak wielu stwierdza – nadaje się na scenariusz filmu sensacyjnego. Dzieło, które do II wojny światowej znajdowało się w archikatedrze wrocławskiej, po zakończeniu działań wojennych zostało poddane pracom konserwatorskim, które Muzeum Archidiecezjalne zleciło swojemu pracownikowi, ks. Siegfriedowi Zimmerowi. Ten zaś najpierw postarał się o kopię obrazu, a kiedy go zmuszono jako Niemca do wyjazdu z Wrocławia w 1947 r., podmieniwszy obraz, wywiózł ze sobą oryginał. Kopia przez wiele lat była uważana za oryginalne dzieło Łukasza Cranacha. W marcu 2012 r. spełniając wolę dotychczasowego właściciela obrazu, pragnącego zachować anonimowość szwajcarskiego kolekcjonera sztuki, Kościół szwajcarski, który uzyskał prawo dysponowania obrazem zdecydował o zwróceniu go archikatedrze wrocławskiej.