Archidiecezja gnieźnieńska pożegnała najstarszego stażem księdza

Pod przewodnictwem Prymasa Polski abp. Wojciecha Polaka odbyły się 8 grudnia w Gnieźnie uroczystości pogrzebowe śp. ks. prof. Antoniego Siemianowskiego, filozofa, wykładowcy poznańskiego UAM i gnieźnieńskiego PWSD, duchowego mentora i wychowawcy wielu pokoleń kleryków i studentów świeckich. Kapłan spoczął na cmentarzu św. Piotra w Gnieźnie.

„Granica śmierci jest dla naszego poznania granicą niezaprzeczalną (…) człowiek tak przeżywa śmierć, tak o niej myśli i tak się do niej ustosunkowuje, tak się do niej odnosi, jak przeżywa człowieczeństwo w sobie samym, jak je ocenia i jak interpretuje sens własnej egzystencji w świecie” – pisał śp. ks. Siemianowski w swojej książce „Śmierć i perspektywa nadziei”, którą abp Wojciech Polak kilkakrotnie przywoływał w homilii.

„Osobiści widzę – pisał dalej śp. ks. Siemianowski – że ostateczną i wystarczającą podstawą nadziei na życie po śmierci nie jest – i być nie może – dostrzeżone w mej ludzkiej naturze przeznaczenie do nieśmiertelności, ale Ten, w którym dostrzegam absolutną podstawę mego bytu, a którego w Jezusie Chrystusie wyraźniej rozpoznaję jako Ojca i dawcę życia”.

– Tej prawdzie ks. Antoni – bo tak nasz profesor lubił krótko się podpisywać – dawał świadectwo całym swoim życiem – podkreślił Prymas cytując dalej jego słowa z testamentu: wierzę, że Pan Jezus sądzić mnie będzie sprawiedliwie i z miłością, bo przyszedł nas zbawić, a nie potępić. – To swoje wyznanie wiary opierał na tym, że coraz wyraźniej widział, że całe jego życie jest wielkim darem Boga – powiedział abp Polak. Jak podkreślił, dla ks. prof. Siemianowskiego największym darem było poznanie Jezusa Chrystusa w Jego Kościele, najpierw w Kościele domowym jego Rodziców, a potem w Kościele tych, którzy go wychowali i uczyli.

Prymas zakończył homilię wyznaniem z testamentu śp. ks. Siemianowskiego: „Wierzę w Boga, wierzę w Jezusa Chrystusa, w zbawcze działanie Ducha Świętego. Ufam słowom Jezusa, który przyobiecuje, że kto żyje i wierzy we mnie, choćby i umarł, żyć będzie”.

Mszę św. pogrzebową w katedrze gnieźnieńskiej koncelebrowali: metropolita poznański abp Stanisław Gądecki, bp Zbigniew Kiernikowski, biskup senior diecezji legnickiej, bp Radosław Orchowicz, biskup pomocniczy archidiecezji gnieźnieńskiej, kanonicy Kapituły Prymasowskiej, do której zmarły kapłan należał, wspólnota gnieźnieńskiego seminarium duchownego oraz liczni księża, z których większość pod kierunkiem śp. ks. Siemianowskiego poznawała filozofię, antropologię, filozofię przyrody, logikę, psychologię i teorię poznania. Obecny był także dziekan Wydziału Teologicznego UAM w Poznaniu ks. prof. Paweł Wygralak, rodzina, przyjaciele i dawni studenci zmarłego księdza profesora.

Śp. ks. prof. Antoni Siemianowski zmarł 4 grudnia w Archidiecezjalnym Domu Księży Seniorów, gdzie spędził ostatnie dwa lata życia. W maju 2022 roku obchodził 66-lecie kapłaństwa. Był najstarszym pod względem „stażu” kapłanem archidiecezji gnieźnieńskiej. Spoczął na gnieźnieńskim cmentarzu św. Piotra.

Śp. ks. prof. Antoni Siemianowski urodził się w 1930 roku w miejscowości Mimowola pod Inowrocławiem. Uczęszczał do znanego i szanowanego inowrocławskiego Liceum im. Jana Kasprowicza. Po maturze wstąpił do gnieźnieńskiego seminarium duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął 25 maja 1956 roku z rąk bp. Franciszka Jedwabskiego. Po krótkiej pracy duszpasterskiej m.in. jako kapelan sióstr służebniczek w Pleszewie, w roku 1959 rozpoczął studia specjalistyczne z zakresu filozofii teoretycznej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Doktorat obronił w roku 1966 na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL na podstawie pracy „Metafizyczna konieczność istnienia Boga według Henryka z Gandawy”.

Śp. ks. prof. Antoni Siemianowski był profesorem filozofii teoretycznej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu oraz cenionym wykładowcą antropologii i etyki filozoficznej w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie. Wykładał także na uczelniach w Toruniu i Bydgoszczy. Publikował m.in. w czasopismach: „W drodze”, „Znak”, „Akant”, „Colloquia Theologica Adalbertina”. Jest autorem ponad 170 artykułów, recenzji, publikacji i książek z zakresu filozofii m.in.: „Człowiek i Prawda” (Poznań 1986), „Śmierć i perspektywa nadziei” (Gniezno 1992), „Człowiek a świat wartości” (Gniezno 1993), „Szkice z etyki wartości” (Gniezno 1995), „Antropologia filozoficzna” (Gniezno 1996), „Sumienie” (Bydgoszcz 1997), „Zrozumieć miłość. Fenomenologia i metafizyka miłości” (Bydgoszcz 1998), „Czym jest filozofia?” (Toruń 2006).