Drukuj Powrót do artykułu

Asteroida nazwana imieniem jezuity-astronoma

23 czerwca 2020 | 19:17 | pb (KAI/UCAN) / hsz | Watykan Ⓒ Ⓟ

Sample Fot. vaticanobservatory.va, pixabay

Odkryta w 2001 r. asteroida będzie nosić imię jezuity – astronoma z watykańskiego obserwatorium o. Chrisa Corbally’ego. Jest on 11 członkiem Towarzystwa Jezusowego, od którego pochodzi nazwa planetoidy. Asteroida 119248 Corbally okrąża słońce w ciągu niemal czterech lat.

Ten fragment skały o średnicy około półtora kilometra odkrył Roy Tucker z Laboratorium Technologii Obrazowania na Uniwersytecie Arizony. Prowadził on szeroką współpracę z watykańskimi astronomami, między innymi w tworzeniu aparatów fotograficznych z matrycą CCD do robienia cyfrowych zdjęć ciał niebieskich w watykańskim Laboratorium Zaawansowanej Technologii oraz teleskopów używanych przez o. Corbally’ego w obserwatorium astronomicznym Uniwersytetu Arizony.

Nadanie nazwy asteroidzie wymaga zgody specjalnego komitetu Międzynarodowej Unii Astronomicznej. Po jej nadaniu krótka informacja o uhonorowanej w ten sposób osobie ukazuje się w okólniku unijnego Ośrodka Planetoid.

Urodzony w Londynie 74-letni o. Corbally uzyskał doktorat z astronomii na Uniwersytecie w Toronto. Od 1983 r. pracuje w Watykańskim Obserwatorium Astronomicznym. Do 2012 r. był tam wicedyrektorem grupy badawczej. Jego szerokie zainteresowania naukowe dotyczą wielokrotnych układów gwiezdnych, widmowej klasyfikacji gwiazd, aktywności gwiazd typu słonecznego, struktur galaktyk, regionów powstawania gwiazd oraz technologii teleskopowej. Obecnie skupia się na badaniu cech ludzkiej świadomości w kontekście ewolucji.

Badania prowadzone przez jezuitów w obserwatorium watykańskim doprowadziły do nazwania 10 asteroid ich nazwiskami lub nazwiskami ich zakonnych współbraci.

„Swoją” planetoidę mają więc: założyciel Towarzystwa Jezusowego św. Ignacy Loyola; o. Christopher Claviu, którego matematyczne pomiary pomogły w stworzeniu kalendarza gregoriańskiego w 1582 r.; o. Roggiero Boscovich, XVIII-wieczny matematyk; o. Maximilian Hell, który ustalił słoneczną paralaksę na podstawie obserwacji Wenus, gdy przemieszczał się przed Słońcem w 1769 r.; o. Angelo Secchi, dyrektor obserwatorium Kolegium Rzymskiego w XIX w. oraz zmarły 11 lutego br. długoletni dyrektor watykańskiego obserwatorium o. George Coyne.

Spośród żyjących kolegów o. Corbally’ego „swe” asteroidy mają: obecny dyrektor obserwatorium br. Guy Consolmagno, dwaj astronomowie: o. Richard Boyle i o. Jean Baptiste Kikwaya, a także o. Robert Macke, kurator meteorytów w tej placówce badawczej.

Drogi Czytelniku,
cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie!
Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz trudniejsze.
Dlatego prosimy Cię o wsparcie portalu eKAI.pl za pośrednictwem serwisu Patronite.
Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj.
Wersja do druku
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Możesz określić warunki przechowywania cookies na Twoim urządzeniu za pomocą ustawień przeglądarki internetowej.
Administratorem danych osobowych użytkowników Serwisu jest Katolicka Agencja Informacyjna sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (KAI). Dane osobowe przetwarzamy m.in. w celu wykonania umowy pomiędzy KAI a użytkownikiem Serwisu, wypełnienia obowiązków prawnych ciążących na Administratorze, a także w celach kontaktowych i marketingowych. Masz prawo dostępu do treści swoich danych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, wniesienia sprzeciwu, a także prawo do przenoszenia danych. Szczegóły w naszej Polityce prywatności.