Auschwitz: rocznica śmierci św. Maksymiliana

W 65. rocznicę śmierci św. Maksymiliana Marii Kolbego franciszkanie i misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego zorganizowali ogólnopolską pielgrzymkę z Centrum św. Maksymiliana w Harmężach do byłego niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz w Oświęcimiu.

W pielgrzymce, której trasa liczy 5 km, uczestniczyli Rycerze Niepokalanej (MI) z Polski południowej oraz honorowi dawcy krwi, których patronem jest św. Maksymilian. W drodze pątnicy odmawiali różaniec w kilku językach.
Pielgrzymkę poprzedziło w Harmężach poranne nabożeństwo upamiętniające przejście o. Kolbego z tego świata do nieba „Transitus św. Maksymiliana”. Podczas niego został odczytany fragment ostatniego kazania, które wygłosił św. Maksymilian w Auschwitz, fragment testamentu świętego oraz jedyny list, jaki napisał z obozu do swojej matki. Podczas Transitusu były wystawione relikwie męczennika.
Do KL Auschwitz dotarła również druga, diecezjalna pielgrzymka z kościoła św. Maksymiliana w Oświęcimiu. Święty jest bowiem patronem diecezji bielsko-żywieckiej.
Uczestnicy dwóch pielgrzymek wzięli udział we Mszy św. na placu obozowym, przy bloku 11, miejscu męczeńskiej śmierci św. Maksymiliana.
*Św. Maksymiliana Maria Kolbe* (1894-1941) był wielkim czcicielem Matki Bożej, założył w pobliżu Warszawy klasztor, który nazwał Niepokalanowem. Już za jego życia liczył ok. 700 zakonników i był największą wspólnotą tego rodzaju w świecie katolickim. Tam też powołał do życia wydawnictwo, wydające w setkach tysięcy egzemplarzy pismo „Rycerz Niepokalanej” i inne publikacje. Założył też drugi Niepokalanów w Japonii. Był twórcą stowarzyszenia Rycerstwo Niepokalanej, które skupia obecnie ok. 4 mln członków na całym świecie. Po aresztowaniu św. Maksymilian został przewieziony do Oświęcimia 28 maja 1941 roku i osadzony w KL Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16670. Tam wg świadków krzepił upadłych na duchu, spowiadał, dzielił się z innymi głodowymi porcjami zupy i chleba. W ostatnich dniach lipca, po ucieczce jednego z więźniów, ofiarował swoje życie za nieznanego mu Franciszka Gajowniczka, wyznaczonego na śmierć głodową. O. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 roku dobity zastrzykiem fenolu. 17 października 1971 r. Paweł VI beatyfikował o. Kolbego jako wyznawcę, a 10 października 1982 r. Jan Paweł II kanonizował go jako męczennika.