Beatyfikacja biskupa – obrońcy Indian

Kard. Angelo Amato podczas Mszy św. w katedrze w El Burgo de Osma w Hiszpanii ogłosił 5 czerwca błogosławionym biskupa Jana de Palafoxa y Mendozę.

W beatyfikacji tej jednej z najwybitniejszych postaci XVII-wiecznego Kościoła i państwa hiszpańskiego, uczestniczyło 5 kardynałów i 40 biskupów. Przybyła też delegacja z Meksyku z kard. Norberto Riverą Carrerą na czele.

W kazaniu kard. Amato, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, przypomniał najważniejsze wydarzenia w życiu nowego błogosławionego. Jan de Palafox y Mendoza urodził się 24 czerwca 1600 r. w Fitero (Nawarra) jako nieślubne dziecko Jerzego de Palafox i wdowy Anny de Casanaty. Matka, która ukryła ciążę, postanowiła pozbyć się dziecka. Poleciła służącej, aby wrzuciła je do rzeki Alhama, ale na szczęście znalazł je tam Piotr Navarro, który zaopiekował się chłopcem. W 1609 r. oddał go ojcu, który go uznał za syna i zatroszczył się o wykształcenie.

Młody Jan (Juan) de Palafox studiował m.in. w Alcalá de Henares i w Salamance. Szybko zaczął robić karierę polityczną. Jak sam wyznaje, oddawał się w tym czasie uciechom i nałogom. Jednak w 1628 r. przeżył radykalne nawrócenie i rozpoczął życie naznaczone pokutą, modlitwą i troską o najuboższych. Rok później przyjął święcenia kapłańskie. Cieszył się dużym zaufaniem króla Filipa IV, który wysyłał go do różnych krajów Europy w delikatnych misjach dyplomatycznych.

W 1639 r. został mianowany wizytatorem Nowej Hiszpanii (na ziemiach dzisiejszego Meksyku i Ameryki Środkowej) i biskupem diecezji Tlaxcala z siedzibą w Puebla de los Ángeles w Meksyku. Dokonał tam gruntownej reformy duchowieństwa i życia zakonnego i podjął walkę z panującą korupcją i nepotyzmem. Upominał się o prawa Indian i ubogich. Szybko zjednał sobie popularność wśród biednych i wrogów wśród możnych. W 1642 r. Filip IV mianował Jana de Palafox wicekrólem i gubernatorem Nowej Hiszpanii. Rok później został arcybiskupem Meksyku, ale wolał pozostać w swojej dotychczasowej diecezji. W 1649 powrócił do Hiszpanii, gdzie został mianowany ordynariuszem diecezji Osma. Zmarł 1 października 1659 r. w opinii świętości, „opłakiwany – według kronik – przez całą Hiszpanię”.

Wkrótce po jego śmierci rozpoczął się proces beatyfikacyjny, który napotkał jednak na szereg trudności. Dzisiejsza uroczystość zakończyła blisko czterystuletnie starania o wyniesienie do chwały ołtarzy tej wybitnej postaci hiszpańskiego Kościoła.

Do wydarzenie tego nawiązał przed dzisiejszą modlitwą Regina Caeli w Zagrzebiu Benedykt XVI. Nowego błogosławionego określił jako „świetlaną postać biskupa w Meksyku i Hiszpanii”. Przypomniał, że „był on człowiekiem rozległej kultury i głębokiej duchowości, wielkim reformatorem, niestrudzonym pasterzem Kościoła, obrońcą Indian”.

Początkowo wyniesienie Jana de Palafoxa na ołtarze miało się odbyć 1 maja, ale datę tę przesunięto z powodu beatyfikacji w tym dniu Jana Pawła II. Do katedry w El Burgo de Osma przybyło wielu pielgrzymów z Hiszpanii, m.in. z Nawarry, Kraju Basków, Madrytu i Toledo. Liczna delegacja przybyła także z Meksyku, szczególnie z Puebli de los Ángeles, gdzie nowy błogosławiony był ordynariuszem.