Beatyfikacja Matki Marii Agnieszki Arias Espinosy

21 kwietnia w bazylice Matki Bożej z Guadalupe w Mieście Meksyku prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Amato ogłosi błogosławioną Meksykankę matkę Marię Agnieszkę Arias Espinosę.

Ta żyjąca w XX wieku zakonnica założyła dwa zgromadzenia zakonne: żeńskie – misjonarek klarysek od Najświętszego Sakramentu i męskie – misjonarzy Chrystusa dla Kościoła powszechnego. Jej największym pragnieniem i pasją życiową była działalność misyjna.

Poniżej podajemy krótki życiorys nowej błogosławionej.

Maria Agnieszka (María Inés) Arias Espinosa urodziła się 7 lipca 1904 w mieście Ixtlán del Río w zachodnim Meksyku jako piąta z ośmiorga dzieci (dzisiejszy stan Nayarit). Na chrzcie otrzymała imiona Inés Teresa. Wychowywana w pobożnej rodzinie od najmłodszych lat odznaczała się głęboką wiarą. Wcześnie też zrodziło się w niej zainteresowanie misjami i pragnienie głoszenia całej ludzkości miłości Bożej i kultu Matki Bożej z Guadalupe. Łączyło się z tym nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu.

Punktem zwrotnym w jej życiu był udział w Krajowym Kongresie Eucharystycznym, który odbywał się w dniach 5-12 października 1924. Umocniło to w niej powołanie zakonne, które poczuła wcześniej pod wpływem lektury „Dziejów duszy” św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Nie od razu mogła jednak spełnić to marzenie, gdyż w Meksyku trwały wówczas prześladowania religijne i działalność zakonów była zakazana. Ostatecznie mogła wstąpić 5 czerwca 1929 do klasztoru klarysek misjonarek sakramentek w Los Angeles (USA), gdyż tam musiały się przenieść siostry z własnego kraju. Przyjęła wówczas imię Maryi od Najświętszego Sakramentu.

Pierwsze śluby złożyła 12 grudnia 1930 – w święto Matki Bożej z Guadalupe, a śluby wieczyste – w 3 lata później, 14 grudnia 1933 (trwał wówczas Rok Święty Odkupienia; 1933-34). Za klauzurą spędziła 17 lat; była tam m.in. mistrzynią nowicjatu. Chociaż nigdy nie żałowała tego czasu – przeciwnie, była w całej pełni zakonnicą kontemplacyjną – to jednak nigdy nie opuściła jej myśl o misjach. 2 sierpnia 1945 biskup Cuernavaki w Meksyku – Francisco González Arias przyjął u siebie 5 sióstr z Los Angeles, przy czym z inicjatywy nowa wspólnota zakonna była już nie klauzurowa, lecz czynna i nastawiona na działalność misyjną. 22 czerwca 1951 Stolica Apostolska zatwierdziła tę zmianę i tak narodził się zakon klarysek misjonarek od Najświętszego Sakramentu, którego pierwszą przełożoną została jego założycielka.

Głównym rysem nowej wspólnoty zakonnej był bardzo mocno podkreślany kult Eucharystii i maryjny. Jednocześnie matka Maria Agnieszka nieustannie troszczyła się o jedność z Bogiem i modliła się o zbawienie dusz. Odznaczała się przy tym wewnętrznym spokojem, pogodą ducha i gorliwością w modlitwie.

Nowe zgromadzenie szybko się rozwijało. W czerwcu 1951 założycielka wysłała pierwsze siostry do Japonii; następnymi krajami były Stany Zjednoczone, Kostaryka, Indonezja, Sierra Leone, Włochy, Hiszpania, Irlandia, Nigeria, Korea Południowa, Indie, Argentyna, a ostatnio także Rosja. Łącznie zakon ma obecnie 64 domy na całym świecie. Matka Maria Agnieszka też wiele jeździła po świecie, traktując to jako formę zaangażowania misyjnego. Odbyła 44 podróże na wszystkie kontynenty, odwiedzając 92 stacje misyjne.

W 1979 matka Maria Agnieszka założyła męską gałąź swego zgromadzenia – misjonarzy Chrystusa dla Kościoła Powszechnego.

Siostry pracują obecnie w parafiach, szpitalach i przychodniach lekarskich, katechizują dzieci w różnym wieku, prowadzą szkoły różnych szczebli i domy rekolekcyjne.

11 listopada 1958, a więc w 2 tygodnie po swym wyborze na najwyższy urząd w Kościele, przyjął ją Jan XXIII, udzielając błogosławieństwa jej i całemu jej zgromadzenia. Od grudnia 1969 matka-założycielka mieszkała na stałe w Rzymie, gdzie również znalazł siedzibę dom generalny klarysek-misjonarek. 9 grudnia 1980, z okazji jej złotych godów zakonnych (50. rocznica pierwszych ślubów) przyjął ją w swej kaplicy prywatnej Jan Paweł II.

Założycielka zmarła w opinii świętości w Rzymie 22 lipca 1981. Już po jej śmierci powstały jeszcze dwie wspólnoty: grupa kapłańska „Inesiano” (od hiszpańskiej formy imienia Agnieszka – Inés) i misjonarki „Inezjanki” (instytut świecki). Proces beatyfikacyjny toczył się od 1987; 29 lutego 1992 Jan Paweł II nadał jej tytuł sługi Bożej, a 27 czerwca 2011 Benedykt XVI zatwierdził dekret o jej beatyfikacji.