Benedykt XVI apeluje o poszanowanie praw mniejszości w Egipcie

O poszanowanie praw człowieka w Egipcie, zwłaszcza zaś mniejszości zaapelował papież na zakończenie dzisiejszej audiencji ogólnej.

W wyniku starć podczas demonstracji Koptów, protestujących przeciwko niedawnemu atakowi na kościół w Asuanie zginęło w minioną niedzielę 35 osób a 300 zostało rannych.

Ojciec Święty stwierdził:

Jestem głęboko zasmucony wydarzeniami przemocy, do których doszło w minioną niedzielę w Kairze. Łączę się z bólem rodzin ofiar i całego narodu egipskiego udręczonego próbami podminowania pokojowego współżycia jego wspólnot, które trzeba ocalić zwłaszcza w obecnym okresie przemian.

Przeczytaj pełny tekst katechezy »

Zachęcam wiernych do modlitwy, aby to społeczeństwo mogło się cieszyć prawdziwym pokojem, którego fundamentem była by sprawiedliwość, poszanowanie wolności i godności każdego obywatela. Ponadto popieram wysiłki władz egipskich cywilnych i religijnych na rzecz społeczeństwa, w którym byłyby respektowane prawa człowieka wszystkich, a zwłaszcza mniejszości z korzyścią dla jedności narodowej.

Benedykt XVI pozdrowił pielgrzymów diecezji Tarnowskiej

Benedykt XVI podczas audiencji ogólnej w Watykanie pozdrowił pielgrzymów diecezji tarnowskiej z bp Wiktorem Skworcem. W dzisiejszej katechezie papież rozważał Psalm 126, który jest modlitwą uwielbienia Boga.

Benedykt XVI pozdrowił pielgrzymów w kilku językach. Zwracając się do Polaków papież powiedział: „Serdeczne pozdrowienie kieruję do polskich pielgrzymów, a szczególnie do przedstawicieli Diecezji Tarnowskiej z biskupem Wiktorem Skworcem. Moi drodzy, pielgrzymowanie do grobów Apostołów niech umacnia waszą wiarę, napełnia nadzieją i rozpala miłość do Chrystusa i do Kościoła. Niech Bóg błogosławi Wam, Waszym rodzinom i wspólnotom. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.”

Wcześniej streszczenie katechezy odczytał ks. prałat Paweł Ptasznik z watykańskiego Sekretariatu Stanu: „W dzisiejszej katechezie Ojciec Święty rozważał Psalm 126, który jest modlitwą uwielbienia Boga. Psalmista wychodzi od sytuacji ludzkiego cierpienia, na którą Bóg odpowiada, dokonując zbawienia i przywracając modlącemu się nie tylko dawny stan, ale ubogacony i lepszy. Pierwotnie odnosi się to do powrotu Narodu Wybranego z niewoli babilońskiej. Ten historyczny fakt w tradycji Izraela był symbolem cudownego nawrócenia, powrotu do wiary, do ufności w Bogu ze świadomością wielkości Jego miłosierdzia, która pozwala na nowo Go wielbić. „Wielkie rzeczy Pan uczynił, Pan uczynił te rzeczy dla nas!” – woła lud Izraela.

Bóg sprawia cuda w historii ludzi. Dokonując dzieła zbawienia, objawia się wszystkim jako Bóg mocny i miłosierny, obrońca uciśnionych, który nie zapomina wołania ubogich. Również w naszej historii Bóg działa z mocą. Dlatego w naszej modlitwie powinniśmy częściej dostrzegać, jak w wydarzeniach naszego życia Pan nas strzeże, prowadzi, pomaga. Wówczas nasza modlitwa stanie się uwielbieniem Boga, a nas napełniać będzie radością.

Druga część Psalmu rozwija teologię Bożego zbawienia, przedstawiając je jako dzieło, które „już” się dokonało, ale „jeszcze nie” dopełniło. Obraz nawadniania pustyni, zasiewu i zbiorów wskazuje na konieczność zaangażowania człowieka w dzieło Boga. W tej współpracy człowiek może mieć jednak ufność, że jego wysiłek i cierpienie są nieproporcjonalnie małe w stosunku do obfitości owoców dzięki łasce Bożej. Ta ufność powinna towarzyszyć również naszej codziennej modlitwie”.