Benedykt XVI na Boże Narodzenie

Nie ma nic piękniejszego a zarazem bardziej naglącego i ważniejszego niż obdarzanie darmo ludzi tym, co za darmo otrzymaliśmy od Boga – zapewnił Benedykt XVI w rozważaniach przed południową modlitwą Anioł Pański 23 grudnia w Watykanie.

Jego przemówienie do wiernych, jak zwykle licznie zgromadzonych na Placu św. Piotra, nawiązywało zarówno do zbliżających się świąt Bożego Narodzenia, jak i do ogłoszonej niedawno przez Kongregację Nauki Wiary Noty nt. niektórych aspektów ewangelizacji.

Po wygłoszeniu swego przemówienia Papież odmówił z pielgrzymami na Placu modlitwę maryjną, po czym udzielił wszystkim błogosławieństwa apostolskiego, a następnie pozdrowił przybyłych w różnych językach, m.in. po polsku.

Oto polski tekst rozważań Ojca Świętego:

Drodzy bracia i siostry!
Jeden dzień tylko dzieli tę czwartą niedzielę Adwentu od Bożego Narodzenia. W jutrzejszą noc zgromadzimy się, by celebrować wielką tajemnicę miłości, która nie przestaje nas nigdy zdumiewać: Bóg stał się Synem człowieczym, abyśmy my stali się dziećmi Bożymi. W czasie Adwentu z serca Kościoła płynęło często błaganie: przyjdź, Panie, nawiedź nas ze swym pokojem, Twoja obecność napełni nas radością.

Ewangeliczna misja Kościoła jest odpowiedzią na wołanie: „Przyjdź, Panie Jezu”, które towarzyszy całej historii zbawienia i nie przestaje rozlegać się z ust wierzących. Przyjdź, Panie, by przemienić nasze serca, aby na świecie szerzyły się sprawiedliwość i pokój.

Nawiązuje to do Noty doktrynalnej na temat niektórych aspektów ewangelizacji, ogłoszonej ostatnio przez Kongregację Nauki Wiary. Dokument ten ma bowiem na celu przypomnienie wszystkim chrześcijanom – w sytuacji, gdy często nawet dla wielu wiernych nie jest jasna racja bytu ewangelizacji – że już samo przyjęcie w wierze Dobrej Nowiny przynagla do przekazywania otrzymanego w darze zbawienia. W istocie Prawda, która zbawia życie, która stała się ciałem w Jezusie, zapala serce tego, kto ją przyjmuje, miłością do bliźniego, co pobudza do skorzystania z wolności do przekazywania daru, który się dostało darmo. Otarcie się o obecność Boga, który staje się nam bliski w Bożym Narodzeniu, stanowi bezcenny dar. Dar, który jest w stanie pozwolić nam na życie w powszechnych objęciach przyjaciół Boga. W tej sieci przyjaźni z Chrystusem, która łączy niebo i ziemię, która popycha ludzką wolność ku jej spełnieniu i która, jeśli przeżywana w swej prawdzie, zakwita bezinteresowną miłością i przepełniona troską o dobro wszystkich ludzi.

Nie ma nic piękniejszego, bardziej naglącego i ważniejszego od obdarzania darmo ludzi tym, co za darmo dostaliśmy od Boga! Nic nie może nas zwolnić czy zdjąć z nas tego odpowiedzialnego i porywającego obowiązku. Radość Bożego Narodzenia, którą już przeczuwamy, wypełniając nas nadzieją, niech popycha nas jednocześnie do głoszenia wszystkim obecności Boga wśród nas.

Niezrównanym wzorem ewangelizacji jest Maryja Panna, która przekazała światu nie jakąś ideę, lecz Jezusa, Słowo wcielone. Wzywajmy Ją z ufnością, aby także w naszych czasach Kościół głosił Chrystusa Zbawiciela. Każdy chrześcijanin i każda wspólnota niech czują radość dzielenia się z innymi dobrą nowiną, że Bóg tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby świat miał zbawienie za Jego sprawą.

Oto prawdziwy sens Bożego Narodzenia, który mamy zawsze na nowo odkrywać i intensywnie przeżywać.