Benedykt XVI o eutanazji

Benedykt XVI po raz kolejny stanowczo potępił wszelkie postaci bezpośredniej eutanazji w przemówieniu inaugurującym międzynarodową konferencję zorganizowaną przez Papieską Akademię Życia. Tematem obrad jest opieka nad nieuleczalnie chorymi i umierającymi.

O wspólne starania społeczeństwa i Kościoła, aby każdy nie tylko żył godnie i w sposób odpowiedzialny, ale w atmosferze braterstwa i solidarności przechodził próbę choroby i śmierci – zaapelował Benedykt XVI do uczestników rozpoczynającej się dzisiaj międzynarodowej konferencji, zorganizowanej przez Papieską Akademię Życia na temat etycznych i praktycznych aspektów opieki nad nieuleczalnie chorymi i umierającymi. Papież po raz kolejny stanowczo potępił wszelkie postaci bezpośredniej eutanazji.

W czasie audiencji rozpoczynającej konferencję Benedykt XVI zauważył, że ciągły postęp nauk medycznych stawia nowe wyzwania, szczególnie przed Kościołem. Papież podkreślił, że w śmierci „nie należy widzieć jedynie faktu biologicznego, życia który się wyczerpuje czy zamykającej się biografii, lecz nowe narodziny i odnowioną egzystencję, jaką Zmartwychwstały obdarza tego, kto świadomie nie przeciwstawiał się Jego Miłości. Wraz ze śmiercią kończy się doświadczenie ziemskie, ale poprzez śmierć otwiera się również dla każdego z nas, ponadczasowe, pełne i ostateczne życie” – stwierdził Ojciec Święty.

Dodał, że „w tym podniosłym i świętym momencie wszystkie wysiłki czynione w chrześcijańskiej nadziei w celu poprawy nas samych i powierzonego nam świata, oczyszczone przez łaskę, odnajdują swój sens i wzbogacają się dzięki miłości Boga Stworzyciela i Ojca”. Kiedy, w chwili śmierci, relacja z Bogiem „realizuje się w pełni w spotkaniu z Tym, który nie umiera, który sam jest Życiem i Miłością, wówczas mamy życie”. Benedykt XVI podkreślił, że „żaden człowiek nie powinien umierać w samotności i opuszczeniu”. Przypomniał też, że osobę bł. Matki Teresy z Kalkuty, której szczególną troską było, aby biedni i porzuceni, „przynajmniej w chwili śmierci w mogli zaznać ciepła Ojca” przez troskę i bliskość ludzi.

Papież podkreślił, że „całe społeczeństwo, a w szczególności instytucje związane z naukami medycznymi zobowiązane są do wyrażania solidarności miłości, do obrony i poszanowania życia w każdym momencie jego ziemskiego rozwoju, przede wszystkim, gdy doświadcza ono choroby bądź jest w fazie schyłkowej” – mówił papież, precyzując, że „chodzi o zapewnienie każdej osobie, która tego potrzebuje, niezbędnego wsparcia poprzez terapię i odpowiednie zabiegi lekarskie, ustalane i przeprowadzane zgodnie z kryteriami medycznej proporcjonalności, licząc się zawsze z moralnym obowiązkiem podawania przez lekarza i przyjmowania przez pacjenta takich środków zachowania życia, które w konkretnej sytuacji okazują się «zwyczajne»”.

„Jeśli natomiast chodzi o terapie wyjątkowo ryzykowne czy takie, które można by ostrożnie ocenić jako «nadzwyczajne», uciekanie się do nich można będzie uznać za moralnie dopuszczalne, lecz fakultatywne. Oprócz tego należy zawsze zapewniać każdej osobie niezbędne i należne leczenie, jak również wsparcie dla rodzin dotkniętych chorobą jednego ze swoich członków, zwłaszcza gdy choroba jest ciężka i nieuleczalna” – powiedział Benedykt XVI. Jego zdaniem „społeczeństwo solidarne i humanitarne nie może nie liczyć się z trudnymi warunkami rodzin, które czasem przez długi okres nieść muszą brzemię domowej opieki nad ciężko chorymi nie samodzielnymi”. „Większy szacunek dla indywidualnego życia ludzkiego przebiega nieuchronnie przez konkretną solidarność wszystkich i każdego, stanowiąc jedno z najpilniejszych wyzwań naszych czasów” – podkreślił papież.

Ojciec Święty wyraził również zaniepokojenie faktem, że „w społeczeństwie, silnie uzależnionym od dynamiki produkcji i wymogów gospodarki, osobom słabym i rodzinom najuboższym grozi w momentach trudności ekonomicznych lub choroby, że ulegną zniszczeniu”. W tym miejscu Benedykt XVI zwrócił uwagę na fakt, że „coraz częściej w wielkich miastach osoby w podeszłym wieku stają się samotne, także w chwilach ciężkiej choroby i zbliżającej się śmierci”. „W takich sytuacjach naciski o eutanazję stają się coraz bardziej natarczywe, przede wszystkim, kiedy sugeruje się utylitarystyczną wizje osoby. W związku z tym korzystam z okazji, by raz jeszcze powtórzyć stanowcze i niezmienne potępienie wszelkiej postaci bezpośredniej eutanazji, zgodnie z wielowiekowym nauczaniem Kościoła”, stwierdził papież.

Na koniec oświadczył, że właśnie na polu opieki nad chorymi umierającymi oraz pomocy ich najbliższym „współdziałanie Kościoła i instytucji może okazać się wyjątkowo cenne dla zapewnienia niezbędnej pomocy życiu ludzkiemu w momencie słabości”.

W czasie dwudniowej konferencji zebrani w Watykanie lekarze, teologowie i etycy będą szukali wspólnie określenia „granic terapii i pomocy osobom śmiertelnie chorym i umierającym” – poinformował bp Elio Sgreccia, przewodniczący Papieskiej Akademii Życia, powołanej do istnienia przez Jana Pawła II.