Benedykt XVI o św. Paulinie z Noli

Św. Paulin z Noli jest „postacią biskupa o wielkim sercu, który umiał stać obok wiernych w czasach najazdów barbarzyńców” – powiedział Benedykt XVI w katechezie podczas audiencji ogólnej 12 grudnia w Auli Pawła VI w Watykanie.

Było to kolejne nauczanie papieskie z rozpoczętego kilka miesięcy temu cyklu o ojcach Kościoła pierwszych wieków.
Św. Paulin z Noli, który żył w latach 353-431, szczególnie związany był z Kampanią, gdzie pełnił posługę prezbitera i później biskupa. Urodził się jednak w zamożnej rodzinie w Bordeaux w południowej Francji, gdzie otrzymał gruntowne wykształcenie literackie i początkowo zaangażował się w karierę urzędniczą. Po raz pierwszy opuścił dom rodzinny, gdy mianowano go namiestnikiem Kampanii. Tam też dotknęła go łaska Chrystusa. Jako urzędnik państwowy spotkał się z chrześcijanami, którzy szczególną czcią otaczali grób miejscowego męczennika, św. Feliksa. Jako odpowiedzialny za sprawy publiczne kazał zbudować hospicjum dla ubogich, a także drogę, aby ułatwić dojazd do sanktuarium licznym pielgrzymom.
„Podczas gdy budował miasto ziemskie, coraz bardziej odkrywał drogę ku miastu niebieskiemu” – zauważył Ojciec Święty. Jeszcze przed przyjęciem chrztu udał się do szkoły biskupa Ambrożego w Mediolanie, aby poznać wiarę chrześcijańską. Tuż po swoim nawróceniu napisał: „Człowiek bez Chrystusa jest prochem i cieniem”.
Formację religijną uzupełnił w ziemi rodzinnej, gdzie przyjął chrzest. Tam też ożenił się z Tarazją (Teresą), pobożną kobietą pochodzącą z Barcelony. „Zamierzał być świeckim chrześcijaninem, jednakże śmierć ich dziecka sprawiła, że plany te legły w gruzach i pokazała, że plan Boży co do jego życia jest inny” – mówił dalej papież. Dodał, że Paulin poczuł wówczas powołanie do życia monastycznego. Za zgodą małżonki sprzedali wszystkie dobra i udali się do Noli, gdzie przy bazylice św. Feliksa, rezygnując z pożycia małżeńskiego, zaczęli wieść życie zakonne.
Tam też Paulin, wyświęcony już wcześniej na prezbitera, wybrany został na biskupa, zaskarbiając sobie uznanie miejscowej wspólnoty chrześcijańskiej dzięki szczególnej trosce o pielgrzymów i ubogich. W jego wspólnocie monastycznej ci ostatni zajmowali szczególne miejsce. Całą część klasztoru przeznaczył on ubogim, o których mówił: „moi patroni”. Ich modlitwa miała stanowić fundament całej wspólnoty monastycznej, dlatego mieszkali oni na parterze klasztoru.
Św. Paulin pozostawił po sobie piękne hymny, zwłaszcza ku czci św. Feliksa, i obszerny zbiór listów, przepełnionych żywą teologią i Pismem Świętym. Korespondował z innymi wielkimi świętymi tamtych czasów, m.in. zachowały się jego bardzo ważne listy do św. Augustyna. Papież zaznaczył, iż w pismach św. Paulina ujawnia się sens Kościoła jako tajemnicy jedności duchowej, przeżywanej jako przyjaźń duchowa. „Świadectwo św. Paulina z Noli pomaga nam czuć Kościół, tak jak przedstawia to Sobór Watykański II, jako sakrament głębokiej jedności z Bogiem oraz jedności całego rodzaju ludzkiego, wszystkich ras” – dodał Ojciec Święty.
Po wygłoszeniu katechezy i streszczeniu jej w głównych językach Papież życzył wszystkim dobrego przeżycia czasu Adwentu oraz pozdrowił przybyłych do Auli Pawła VI pielgrzymów z różnych krajów w ich językach. Po polsku powiedział: „Pozdrawiam obecnych tu Polaków. W adwentowej drodze na spotkanie z przychodzącym Chrystusem towarzyszy nam dziś św. Paulin z Noli. Daje przykład świętości nacechowanej ascezą, modlitwą i troską o ubogich i cierpiących. Jest to wskazanie zawsze aktualne. Niech na tej drodze Bóg błogosławi wam i waszym bliskim”.
Na audiencji obecni byli przeor klasztoru jasnogórskiego z grupą przyjaciół sanktuarium, delegacja Rady Miasta Kielc, która przywiozła do błogosławieństwa figurkę Dzieciątka Jezus do żywej szopki, mającej stanąć przy miejscowej bazylice katedralnej, a także pielgrzymi z Zakopanego i Pomorza.
Na zakończenie odśpiewano po łacinie Modlitwę Pańską, a Ojciec Święty udzielił wszystkim – wraz z obecnymi w Auli Pawła VI biskupami – błogosławieństwa apostolskiego.