Benedykt XVI podkreśla konieczność obrony i promocji życia ludzkiego

O konieczności obrony i promocji życia ludzkiego przypomniał Benedykt XVI w rozważaniach przed południową modlitwą Anioł Pański 3 lutego w Watykanie.

Nawiązując do obchodzonego w tę niedzielę we Włoszech Dnia Życia podkreślił, że wszyscy winni się czuć wezwani do „miłowania życia i służenia mu od jego początku aż po naturalny kres”. Po rozważaniach i odmówieniu modlitwy Anioł Pański Ojciec Święty udzielił wszystkim błogosławieństwa apostolskiego, a następnie pozdrowił przybyłych w różnych językach, w tym także po polsku.

Po modlitwie papież wyraził również solidarność z ofiarami przemocy w Kenii, Iraku i Kolumbii, wzywając jednocześnie do podejmowania działań, które doprowadziłyby do końca te krwawe konflikty i przywróciłyby tam pokój. Pozdrowił również mieszkańców tych krajów azjatyckich, w których w najbliższych dniach obchodzony będzie księżycowy Nowy Rok.

Oto polski tekst przemówienia Ojca Świętego:

Drodzy bracia i siostry!

Chciałbym dziś polecić waszej modlitwie kilka intencji. W pierwszej kolejności, przypominając, że wczoraj, w liturgiczne święto Ofiarowania Pańskiego, obchodziliśmy Dzień Życia Konsekrowanego, zapraszam was do modlitwy za tych, których Chrystus powołuje, by przez specjalną konsekrację podążali za Nim bliżej niż inni. Należy okazać wdzięczność tym naszym braciom i siostrom, którzy oddają się całkowicie na służbę Bogu i Kościołowi, składając śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Niech Najświętsza Panna wyjedna liczne i święte powołania do życia konsekrowanego, które stanowi nieocenione bogactwo dla Kościoła i dla świata.

Kolejną intencję modlitewną podsuwa nam Dzień Życia, który obchodzony jest dziś we Włoszech, a którego temat brzmi „Służyć życiu”. Pozdrawiam i dziękuję wszystkim przybyłym tu, na Plac św. Piotra, by dać świadectwo swego zaangażowania w obronę i promocję życia i aby powtórzyć, że „cywilizację narodu mierzy się jego zdolnością do służenia życiu” (Orędzie episkopatu Włoch na XXX Krajowy Dzień Życia). Niech każdy, zależnie od swych możliwości, umiejętności i kompetencji, czuje się zawsze pobudzany do miłowania życia i służenia mu, od jego początku aż po naturalny kres. Jest bowiem zadaniem wszystkich przyjmowanie życia ludzkiego jako daru, który należy szanować, chronić i wspierać, tym bardziej gdy jest on kruchy i wymaga opieki i troski, zarówno przed narodzinami, jak i w fazie schyłkowej. Przyłączam się do włoskich biskupów, zachęcając tych, którzy z trudem, ale i z radością, bez rozgłosu i z wielkim oddaniem, opiekują się członkami rodziny w podeszłym wieku lub niepełnosprawnymi i tych, którzy regularnie poświęcają część swego czasu na pomoc tym osobom w każdym wieku, którzy w swym życiu doświadczają licznych i różnorodnych form ubóstwa.

Módlmy się, aby Wielki Post, który rozpocznie się w najbliższą środę obrzędem Popielca – który, jak co roku sprawować będę w bazylice św. Sabiny na Awentynie – stał się czasem prawdziwego nawrócenia dla wszystkich chrześcijan, powołanych do coraz bardziej autentycznego i odważnego dawania świadectwa swej wierze.

Zawierzmy te intencje modlitewne Matce Bożej. Od wczoraj do 11 lutego – wspomnienia Maryi Panny z Lourdes i 150. rocznicy Objawień – można uzyskać odpust zupełny, obejmujący zmarłych, na zwykłych warunkach: spowiedź, komunia i modlitwa zgodnie z intencjami papieża oraz modlitwa przed poświęconym wizerunkiem Matki Bożej z Lourdes, wystawionej na widok publiczny. Ludzie w podeszłym wieku i chorzy mogą osiągnąć to przez pragnienie serca. Niech Maryja, Matka i Gwiazda Nadziei, rozświetla nasze kroki i sprawi, byśmy byli coraz wierniejszymi uczniami Jezusa Chrystusa.

Następnie Ojciec Święty odmówił z wiernymi modlitwę Anioł Pański i udzielił zgromadzonym błogosławieństwa apostolskiego, po czym skierował do nich pozdrowienia w różnych językach, m.in. po polsku. Wcześniej jednak wygłosił dramatyczny apel-wezwanie do modlitw o pokój w różnych krajach, w których obecnie toczą się walki.

Proszę, byście przyłączyli się do braci i sióstr z Kenii – niektórzy z nich są obecni tu, na Placu św. Piotra, w modlitwie o pojednanie, sprawiedliwość i pokój w ich kraju. Zapewniając wszystkich o mojej bliskości, wyrażam życzenie, aby podejmowane obecnie wysiłki mediacyjne mogły zakończyć się powodzeniem i doprowadzić, dzięki dobrej woli i współpracy ze strony wszystkich, do szybkiego rozwiązania konfliktu, który pociągnął już za sobą zbyt wiele ofiar.

Okrucieństwo ze swym ładunkiem cierpienia zdaje się nie mieć granic w Iraku, jak mówią nam doniesienia tych dni. Raz jeszcze zabieram głos na rzecz tego boleśnie doświadczonego narodu i przywołuję dla niego pokoju Bożego.

Nie przestają zanosić płomiennych błagań do Boga w intencji Kolumbii, w której od dłuższego czasu wielu synów i córek tego umiłowanego kraju doznaje krzywd, porwań i utraty swych najbliższych w wyniku przemocy. Proszę Pana, aby położono ostatecznie kres tym nieludzkim cierpieniom i aby ludzie spotkali się na drogach pojednania, wzajemnego szacunku i szczerej zgody, odbudowując w ten sposób braterstwo i solidarność, stanowiące mocne podstawy osiągnięcia sprawiedliwego postępu i budowania trwałego pokoju.

W swym orędziu na niedawny Światowy Dzień Pokoju podkreśliłem fakt, że to w rodzinie człowiek uczy się języka obywatelskiego współistnienia i odkrywa ludzkie wartości. W najbliższych dniach obchody księżycowego Nowego Roku połączą w radości rodziny licznych krajów azjatyckich. Życzę im wszystkim wszelkiego dobra i pomyślności i mam nadzieję, że będą umieli zachować i docenić te piękne i owocne tradycje życia rodzinnego dla dobra tych narodów i krajów, w których przyszło im obecnie żyć.