Benedykt XVI zaapelował o uwolnienie arcybiskupa Mosulu (dokumentacja)

Z apelem o uwolnienie chaldejskiego arcybiskupa Mosulu, Paulosa Faradża Rahho zwrócił się Benedykt XVI podczas niedzielnej modlitwy Anioł Pański w Watykanie. Papież wezwał także do modlitwy o pokój w Ziemi Świętej oraz w „obronie dzieciństwa”.

W rozważaniu przed modlitwą Ojciec Święty przestrzegł przed budowaniem „systemu ideologicznego bezpieczeństwa”, którego elementem może stać się także religia.
Publikujemy pełny tekst papieskiego przemówienia.

Drodzy bracia i siostry,

w tę niedzielę Wielkiego Postu, poprzez teksty Ewangelii Jana, liturgia pozwala nam przemierzyć prawdziwe itinerarium chrztu: w ubiegłą niedzielę Jezus obiecał Samarytance dar „wody żywej”, dziś, uzdrawiając niewidomego od urodzenia, okazuje się „światłością świata”; w przyszła niedzielę, wskrzeszając przyjaciela Łazarza, wystąpi jako „zmartwychwstanie i życie”. Woda, światło, życie: to symbole Chrztu, sakramentu, poprzez który wierzący „zanurzają się” w tajemnicę śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, uwalniające ich z niewoli grzechu i obdarzające ich życiem wiecznym.

Zatrzymajmy się na krótko przy opowieści o niewidomym od urodzenia (J 9, 1-41). Uczniowie, zgodnie z powszechną wówczas mentalnością, nie mają wątpliwości, że jego ślepota jest następstwem grzechu – jego bądź jego rodziców. Natomiast Jezus odrzuca ten przesąd i stwierdza: „Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale stało się tak, aby się na nim objawiły sprawy Boże” (J 9, 3). Jaką pociechę przynoszą nam te słowa! Pozwalają nam one usłyszeć głos Boga, który jest przewidującą i mądrą Miłością! W obliczu człowieka naznaczonego brakiem i cierpieniem Jezus nie myśli o ewentualnej winie, ale o woli Boga, który stworzył człowieka do życia. Dlatego oświadcza uroczyście: „Potrzeba nam pełnić dzieła Tego, który Mnie posłał… Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata” (J 9,, 4-5). I natychmiast przystępuje do działania: z ziemi i śliny robi błoto i rozsmarowuje je na oczach niewidomego. Gest ten nawiązuje do stworzenia człowieka, które Biblia opowiada uciekając się do symbolu ziemi ulepionej i ożywionej przez tchnienie Boga (por. Rdz 2,7). „Adam” bowiem oznacza „glebę”, a ciało ludzkie faktycznie złożone jest ze składników ziemi. Uzdrawiając człowieka Jezus dokonuje nowego stworzenia. Uzdrowienie to jednak wywołuje żarliwą dyskusję, ponieważ Jezus dokonuje go w sobotę, łamiąc według faryzeuszy świąteczne przykazanie. I tak, na zakończenie opowiadania obaj, Jezus i niewidomy, zostają „precz wyrzuceni” przez faryzeuszy: pierwszy, ponieważ złamał prawo, drugi dlatego, że mimo uzdrowienia pozostaje z piętnem grzesznika od urodzenia.

Uzdrowionemu niewidomemu Jezus ujawnia, że przyszedł na świat, aby dokonać sądu, by oddzielić uleczalnych niewidomych od tych, którzy nie pozwalają się uzdrowić, gdyż uważają, że są zdrowi. Silna jest bowiem w człowieku pokusa zbudowania sobie systemu ideologicznego bezpieczeństwa: nawet religia może stać się elementem tego systemu, podobnie jak ateizm czy laicyzm, czyniąc tak jednak, człowiek pozostaje zaślepiony przez własny egoizm. Drodzy bracia i siostry, pozwólmy się uzdrowić Jezusowi, który może i chce obdarować nas światłem Bożym! Wyznajmy naszą ślepotę, naszą krótkowzroczność, a nade wszystko to, co Biblia nazywa „wielkim występkiem” (por. Ps 19 (18), 14): pychę. Niechaj pomoże nam w tym Najświętsza Maryja, która rodząc z ciała Jezusa dała światu prawdziwą światłość.

Po modlitwie Anioł Pański:

(po włosku) Z głębokim smutkiem śledzę dramatyczną historię uprowadzenia arcybiskupa Paulosa Faradża Raho, arcybiskupa

Mosulu dla Chaldejczyków w Iraku. Przyłączam się do apelu Patriarchy, kardynała Emmanuela III Delly’ego i jego współpracowników, ażeby drogi hierarcha, którego stan zdrowia jest kruchy, został jak najszybciej uwolniony. Jednocześnie zanoszę modlitwę za dusze trzech młodych zabitych, którzy byli z nim w momencie porwania. Wyrażam również moją bliskość z całym Kościołem w Iraku, a w szczególności z Kościołem chaldejskim, raz jeszcze poważnie zranionymi, zachęcając jednocześnie pasterzy i wszystkich wiernych, aby byli mocni i wytrwali w nadziei. Niechaj mnożą się wysiłki tych, od których zależą losy drogiego narodu irackiego, ażeby dzięki zaangażowaniu i mądrości wszystkich odzyskał on pokój i bezpieczeństwo oraz nie odmawiano mu przyszłości, do której ma prawo.

Niestety w tych ostatnich dniach napięcie między Izraelem i Strefa Gazy osiągnęły bardzo poważny stopień.

Ponawiam mój gorący apel do władz, zarówno izraelskich, jak palestyńskich, ażeby wstrzymano tę spiralę przemocy, jednostronnie, bez stawiania warunków: tylko okazując szacunek dla życia ludzkiego, nawet gdy chodzi o nieprzyjaciela, można dać nadzieję na stworzenie przyszłości w pokoju i koegzystencji młodym pokoleniom tych narodów, których korzenie są w Ziemi Świętej. Wzywam cały Kościół do zanoszenia próśb do Wszechmogącego w intencji pokoju w ziemi Jezusa i do okazania troskliwej i czynnej solidarności mieszkańcom obu narodowości, izraelskiej i palestyńskiej.

W tym tygodniu uwaga Włochów skupiła się na ponurej śmierci dwóch chłopców, znanych jako Ciccio i Tore. Śmierci, która dotknęła mnie głęboko, podobnie jak wiele rodzin i osób. Chciałbym skorzystać z okazji i skierować wołanie w obronie dzieciństwa: otoczmy troską najmłodszych! Trzeba kochać ich i pomagać im rosnąć. Mówię to do rodziców, ale także do instytucji. Kierując ten apel, myślą ogarniam dzieciństwo we wszystkich stronach świata, szczególnie to, które jest najbardziej bezbronne, wyzyskiwane i wykorzystywane. Każde dziecko zawierzam sercu Chrystusa, który powiedział: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie” (Łk 18, 16).

(po polsku) Pozdrawiam Polaków, uczestników modlitwy Anioł Pański. Dzisiejsza Ewangelia prowadzi nas do Jezusa, który przywraca wzrok niewidomemu od urodzenia. Chrystus jest światłością świata. On w sakramencie pokuty przywraca wzrok naszej duszy. Umocnieni Jego światłem postępujmy w sprawiedliwości i prawdzie. Życzę wam wszystkim dobrej niedzieli i z serca błogosławię.