Białystok: ingres abp. Edwarda Ozorowskiego

Ingres arcybiskupa Edwarda Ozorowskiego metropolity białostockiego do białostockiej katedralnej odbył się 16 listopada na zakończenie Nowenny Opieki Matki Miłosierdzia, patronki archidiecezji białostockiej.

W uroczystości wzięli udział nuncjusz apostolski abp Józef Kowalczyk, Prymas Polski kard. Józef Glemp, kard. Henryk Gulbinowicz, który konsekrował biskupa Ozorowskiego przed 27 laty oraz 30 arcybiskupów i biskupów z kraju i zagranicy.
Nuncjusz apostolski, który podczas ingresu przekazał historyczny pastorał nowemu arcybiskupowi i wprowadził go na katedrę metropolitów białostockich powiedział: „Przyjmujesz duchowe dziewictwo, które przekazywały całe pokolenia, życzę abyś otrzymane dziedzictwo zachował i pomnażał dla dobra powierzonego ci ludu bożego Kościoła białostockiego.
Nawiązując do słów Benedykta XVI o wsłuchiwaniu się w słowa Chrystusa i poddawaniu się Jego przewodnictwu powiedział: „Niech te słowa Ojca Świętego obok słów św. Pawła, które przytoczyłeś w swojej homilii, będą twoim programem duszpasterskiej posługi kościołowi białostockiemu i całej metropolii. Niech Pani Ostrobramska Matka Miłosierdzia niech cię otacza płaszczem swej opieki”.
Kardynał Glemp powiedział: „Stoją przed nami wielkie zadania ku jedności, ku rozumieniu jeden drugiego i poprawnemu wychowaniu młodego pokolenia. To jest nasza wielka troska”.
Arcybiskup Ozorowski nawiązał w pierwszych słowach homilii do słów Jana Pawła II podczas jego pielgrzymki w Białymstoku, w których Ojciec Święty wskazał, iż mieszkańcy tej ziemi żyją tradycją Ostrej Bramy i tajemnicą Ostrobramskiej Matki Miłosierdzia, która wpisała się w dzieje tutejszych ludzi: „Do tych słów nawiązuję dziś z pokorą jako nowy arcybiskup, któremu Pan powierza troskę o wiarę ludzi, zamieszkujących Białostocczyznę. Przyjmuję to papieskie wezwanie jako syn tej ziemi i brat tego ludu. Tu bowiem się urodziłem, tu kończyłem szkoły, przyjąłem święcenia kapłańskie i tu od dwudziestu siedmiu lat pracuję jako biskup”.
Arcypasterz przypomniał historię archidiecezji, która korzeniami sięga do ponad sześćsetletnich dziejów archidiecezji wileńskiej: „Pamiętam Białystok zniszczony prawie doszczętnie przez działania wojenne i do połowy umniejszonej liczbie jego mieszkańców. Pamiętam lata odbudowy i zmagania wiernych o utrzymanie struktur kościelnych. Wszak ta cząstka Archidiecezji Wileńskiej skazana była przez ówczesnych rządców na wykreślenie z mapy Polski. Wypędzony z Wilna arcybiskup Jałbrzykowski zamieszkał na plebanii farnej wraz z pracującymi w tej parafii kapłanami, w ciasnocie i ucisku administracyjnym. Seminarium Wileńskie znalazło schronienie w pomieszczeniach braci św. Józefa. W nich też przez kilka lat działał Wydział Teologiczny Uniwersytetu Stefana Batorego”.

Za ważne wydarzenie dla tej części archidiecezji Arcybiskup uznał przeniesienie do Białegostoku Nowenny Opieki matki Bożej Miłosierdzia, które było elementem podtrzymującym na duchu miejscową ludność i powodującym wzrost wiary. „Dziś jest to miasto, w którym w zgodzie ze sobą żyją katolicy, prawosławni, luteranie, baptyści, mahometanie, żydzi i inne grupy wyznaniowe. Posiada ono kilkanaście wyższych uczelni, a w uniwersytecie owocnie działają międzywydziałowe katedry teologii katolickiej i prawosławnej. Radio i telewizja nadają audycje w językach: polskim, litewskim, białoruskim i ukraińskim. Dajemy przykład właściwie ustawionej wielokulturowości, wzajemnego szacunku i zgodnego współżycia przy zachowaniu własnych odrębności”.

Za największe wydarzenie w powojennych dziejach archidiecezji Metropolita uznał wizytę Jana Pawła II w Białymstoku.
„Zwykle na początku oczekuje się od nowego ordynariusza programu działania – mówił metropolita białostocki – Myślę, że nie ma lepszego nad ten, który pod natchnieniem Ducha Świętego przedstawił nam św. Paweł. „Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem! W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi! W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie! Nie opuszczajcie się w gorliwości! Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu! Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali! Zaradzajcie potrzebom świętych! Przestrzegajcie gościnności! Błogosławcie tych, którzy was prześladują! Błogosławcie a nie złorzeczcie!”.

Prawosławny ordynariusz diecezji białostocko-gdańskiej biskup Jakub powiedział:”Na tę nominację oczekiwaliśmy również i my, wierni kościoła prawosławnego. Nie da się przecież ukryć, wiele spraw, które dotyczą mieszkańców Białostocczyzny zależy od dobrej współpracy naszych Kościołów, a ton stosunkom w znacznej mierze nadają niewątpliwie biskupi. Z wielka satysfakcją uczestniczę w tej doniosłej uroczystości mając nadzieję, że nasze stosunku i współpraca będzie układała się jak dotychczas.

Region, w którym Bóg pozwolił nam być biskupami naszych Kościołów jest terenem szczególnym, mieszkają tu bowiem w przeważającej mierze Katolicy i prawosławni, gdzie jedni i drudzy dają świadectwo swej wiary w Trójedynego Boga i naszego Zbawiciela Pana Jezusa Chrystusa. W dobie laicyzacji, czy wręcz walki z tym, co chrześcijańskie, która coraz wyraźniej zauważamy w świecie, trzeba nam wzajemnej miłości, wspólnego świadectwa i zgodnego działania dla dobra naszej chrześcijańskiej wiary”.

Biskup Jakub przekazał najlepsze życzenia od metropolity warszawskiego i całej Polski Sawy. „Przekazuje za moim pośrednictwem ikonę Świętej Trójcy, która jest symbolem naszej wiary w Boga Jedynego w trzech Osobach. Niech będzie znakiem naszej wspólnej wiary i wspólnych dążeń w przemienianiu świata i kroczeniu do Królestwa Bożego. Zgodnie ze wschodnia tradycją przed ikoną zapalamy lampkę, która jest symbolem płomienia naszej modlitwy. Proszę więc ode mnie przyjąć tę lampkę, niech zapłonie przed ikoną.”

Na zakończenie uroczystości Arcypasterz dokonał zawierzenia siebie archidiecezji Matce Bożej Miłosierdzia.
Podczas uroczystości byli obecni dwaj kardynałowie, 30 arcybiskupów i biskupów. Byli przedstawiciele Kościołów: ewangelicko-augsburskiego i chrześcijan baptystów, a także przedstawiciel Tatarów polskich i rady Romów. Wzięli udział między innymi arcybiskup Józef Michalik przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, biskup Piotr Libera sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski, biskup grodzieński Aleksander Kaszkiewicz, biskup witebski Władysław Blin, biskup Antoni Dziemianko administrator archidiecezji mińsko-mohylewskiej, grekokatolicki arcybiskup Jan Martyniak metropolita warszawsko-przemyski, pochodzący z Białegostoku arcybiskup Leszek Sławoj Głódż, biskupi metropolii białostockiej. Przybyli także przedstawiciele władz państwowych: Ryszard Kaczorowski były prezydent RP na uchodźstwie, Jarosław Zieliński sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, Krzysztof Putra marszałek Senatu, posłowie Krzysztof Jurgiel i Krzysztof Klim.

Arcybiskup Edward Ozorowski jest czwartym metropolitą archidiecezji białostockiej utworzonej przez Papieża Jana Pawła II w 1992 roku. Jego pasterzowanie wpisuje się w kilkusetletnią posługę arcybiskupów i biskupów wileńskich i białostockich. Symbolem tego jest pastorał, który otrzymał arcypasterz białostocki podczas ingresu. Przywiózł go arcybiskup Romuald Jałbrzykowski, metropolita wileński wygnany z Wilna w 1945 roku.

Ojciec Święty Benedykt XVI mianował arcybiskupem metropolitą białostockim, dotychczasowego biskupa pomocniczego tej diecezji Edwarda Ozorowskiego 21 października tego roku. Biskup Ozorowski od ćwierć wieku pracuje na rzecz Kościoła białostockiego jako biskup, od ponad 40 lat jako kapłan, od początku życia jest związany z Białymstokiem. Posiada tytuł profesora zwyczajnego.

Ks. arcybiskup Edward Ozorowski urodził się w 1941 roku w Wólce-Przedmieście koło Białegostoku. Święcenia przyjął w 1964, a sakrę biskupią 26 kwietnia 1979 roku. Od tej pory pełnił funkcję biskupa pomocniczego archidiecezji białostockiej. Wcześniej, w roku 1976 uzyskał habilitację, w 1987 mianowany został profesorem nadzwyczajnym, a w 1994 profesorem zwyczajnym nauk teologicznych w zakresie dogmatyki i historii teologii.

W jego herbie biskupim widnieje św. Franciszek przytulony do ukrzyżowanego Mistrza i Matka Miłosierdzia. Pasterskiego zawołanie pochodzi z Listu do Filipian: „W Tym, który umacnia”.