Białystok: 30 lat posługi biskupiej abp. Szymeckiego

W Niedzielę Palmową w archikatedrze białostockiej abp Stanisław Szymecki wraz z metropolitą białostockim abp. Edwardem Ozorowskim, kapłanami i wiernymi archidiecezji dziękował Bogu za 30 lat swojej pasterskiej posługi. Dnia 12 kwietnia 1981 r. arcybiskup senior przyjął sakrę biskupią z rąk Ojca Świętego Jana Pawła II w kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie.

Liturgii z udziałem duchowieństwa, sióstr zakonnych, alumnów seminarium duchownego i licznie zgromadzonych wiernych przewodniczył abp Ozorowski. W jubileuszowym kazaniu metropolita białostocki podkreślił dwa wydarzenia, które przeżywa Kościół lokalny: Niedzielę Palmową i jubileusz 30 lat posługi posługi pasterskiej abp. Szymeckiego.

Nawiązując do rozpoczynającego się Wielkiego Tygodnia, odwołał się do apostołów, którzy dopiero po zmartwychwstaniu zrozumieli sens zbawczych wydarzeń, jakie przeżywali wraz z ich Mistrzem. „Z nami jest podobnie, choć jesteśmy w znacznie lepszej sytuacji niż wówczas apostołowie. Mamy różne znaki po drodze, gdyż Pan Bóg nigdy nie milczy, tylko my często nie dopuszczamy Go do głosu” – mówił abp Ozorowski.

Przypomniał, że Niedziela Palmowa jest kulminacją ziemskiej drogi Jezusa, „która wychodząc od miłości miała dojść do szczytu miłości”. Metropolita wzywał do męstwa wiary w przeżywaniu smutku nadchodzących dni, które wypływa z przekonania, że obróci się on w radość zmartwychwstania.

Na zakończenie liturgii życzenia od kapłanów i wiernych archidiecezji przekazał abp. Szymeckiemu ks. inf. Adam Krasiński, wikariusz generalny. Podkreślił, że pasterskim celem arcybiskupa Stanisława było zawsze ukazywanie wiernym archidiecezji i światu Boga bogatego w miłosierdzie. Życzył Jubilatowi wielu łask od Boga i potrzebnego zdrowia, by mógł jeszcze przez wiele lat udzielać swego błogosławieństwa.

„Dzisiaj, po 64. latach kapłańskiej i 30. biskupiej posługi klękam przed Panem z wdzięcznością i w pokorze dziękuję Jezusowi za łaskę wierności” – powiedział KAI abp Szymecki.

Hasło „Będziesz miłował” w biskupim herbie towarzyszy abp. Szymeckiemu od 30 lat posługi pasterskiej, najpierw w Kielcach w latach 1981-1993, a potem w Białymstoku, w latach 1993-2000.

Urodzony na Górnym Śląsku 26 stycznia 1924 r, w wieku 7 lat wyemigrował wraz z rodziną do Francji. Tu po maturze wstąpił do Seminarium Polskiego w Paryżu. 3 maja 1947 r. z rąk abp. Angelo Giuseppe Roncallego, nuncjusza apostolskiego w Paryżu (późniejszego papieża Jana XXIII) przyjął święcenia diakonatu. Dokładnie dwa miesiące później przyjął święcenia prezbiteratu z rąk kard. Emmanuela Suharda, arcybiskupa Paryża. W 1948 r. powrócił do Polski. Pracę w rodzimej diecezji katowickiej rozpoczął od posługi wikariusza w parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Brzezinach Śląskich. W roku następnym został kapelanem swojego ordynariusza, bp. Stanisława Adamskiego. Gdy władze komunistyczne siłą wydaliły ze stolicy diecezji biskupa katowickiego, ks. Szymecki podążył za swoim ordynariuszem, by na wygnaniu w Lipnicy koło Szamotuł (archidiecezja poznańska) spędzić z nim cztery lata.

W 1959 roku wrócił do Paryża, gdzie kontynuował studia w Instytucie Katolickim. Dwa lata później uzyskał doktorat z teologii fundamentalnej. Po studiach podjął wykłady z teologii fundamentalnej w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie i Tarnowskich Górach. W 1966 r. otrzymał nominację na wicerektora Śląskiego Seminarium Duchownego, a w 1968 r. został rektorem tejże uczelni.

W 1978 r. został proboszczem parafii św. Wojciecha w Mikołowie. Dwa lata później ponownie opuścił Polskę – 19 czerwca 1980 r. został mianowany wicerektorem Polskiej Misji Katolickiej we Francji. Po niespełna roku papież Jan Paweł II mianował go biskupem kieleckim. W 1993 roku mianowany został arcybiskupem metropolitą białostockim.