Białystok: uroczystość Matki Miłosierdzia – Patronki Archidiecezji Białostockiej

Uroczystość Matki Bożej Miłosierdzia – głównej Patronki Archidiecezji Białostockiej 16 listopada wieczorem zgromadziła w archikatedrze rzesze wiernych. Mszy św. przewodniczył metropolita białostocki abp Edward Ozorowski.

W koncelebrze towarzyszyli mu abp Stanisław Szymecki, abp Wojciech Ziemba, metropolita warmiński oraz księża z terenu całej archidiecezji. Na uroczystości licznie przybyli alumni Seminarium Duchownego oraz osoby konsekrowane.

Na początku liturgii proboszcz katedry, ks. prałat Henryk Żukowski, witając zgromadzonych zaprosił do wspólnej modlitwy za wstawiennictwem Matki Miłosierdzia za całą archidiecezję, za kapłanów, a w szczególny sposób za abp. Ozorowskiego w 4. rocznicę jego ingresu. Wspomniał również przypadająca w tym roku 15. rocznicę koronacji białostockiego obrazu.

Homilię podczas Mszy św. wygłosił abp Ziemba. Przedstawił w niej niektóre historyczne rysy kultu Matki Miłosierdzia. Przypomniał trudne lata powojenne na terenach Wileńszczyzny, kiedy to starano się zniszczyć w ludziach wiarę: „jednych wysyłano daleko, na Wschód. Inni mieli szansę ocalenia zdrowia i życia za cenę opuszczenia swojej ojcowizny udając się do Polski, w jej nowych granicach”.

Kaznodzieja dostrzegł w tych okolicznościach działanie łaski Bożej. „Przesiedleńcy ze Wschodu pozbawieni dorobku pokoleń, przywieźli ze sobą wartości niezwykle cenne: wiarę w Boga, umiłowanie ojczyzny, ludzką uczciwość. Te wartość pielęgnowali w rodzinie, która od wieków była u nich w wielkim szacunku”. Arcybiskup podkreślał, że to właśnie im zawdzięczamy ubogacenie polskiej religijności o kult Jezusa Miłosiernego i cześć Matki Bożej Ostrobramskiej. Docenił także wkład tego pokolenia w odbudowanie i zachowanie bezcennego dorobku kultury materialnej.

Abp Ziemba przypomniał postać śp. abp. Romualda Jałbrzykowskiego, który zmuszony do opuszczenia arcybiskupstwa, zabrał ze swojej kaplicy w Wilnie kopię obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej. „Ten obraz miał mu przypominać utracony dom. Tymczasem tutaj, w tej cząstce dawnej Archidiecezji Wileńskiej, odciętej granicą, zamieszkała Matka Miłosierdzia, ale tak, jakby chciała powiedzieć: Tutaj też jest wasz dom!” – mówił.

Arcybiskup przywołał postać Sługi Bożego Jana Pawła II, który swoją decyzją sprzed dziewiętnastu laty o utworzeniu diecezji białostockiej, otworzył nowy rozdział historii Kościoła Białostockiego. Zaznaczył, że w historię tę wpisują się postacie świętych związanych z Białostocczyzną. „To właśnie w Białymstoku, podczas swojej pielgrzymki Jan Paweł II dokonał beatyfikacji Matki Bolesławy Lament. Tutaj Ojciec Święty jakby zapowiedział dwie następne beatyfikacje – ks. Michała Sopoćki i ks. Jerzego Popiełuszki. W tych gestach zawierało się uznanie i szacunek dla głębokiej wiary Ludu Bożego Białostockiej Ziemi, która nie tylko w przeszłości, ale także współcześnie rodzi tak wspaniałe dzieci. Jakże nie dostrzec w tym wszystkim ręki Bożej Opatrzności i pośrednictwa Maryi, Matki Miłosierdzia!”

Uroczystą Mszę św. zakończyło wspólny śpiew litanii loretańskiej w kaplicy Matki Miłosierdzia i uroczyste błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.

Uroczystość Patronalna była uwieńczeniem Nowenny Opieki Matki Miłosierdzia. W poszczególne dni nowenny do Sanktuarium w Archikatedrze Białostockiej przybywali duszpasterze i wierni z poszczególnych dekanatów archidiecezji. Było to duchowe przygotowanie do rozpoczynającego się wkrótce nowego roku duszpasterskiego, którego hasłem jest: „W komunii z Bogiem”.