Bielsko-Biała – nowy rok formacyjny wspólnot neokatechumenalnych

Eucharystią w bielskiej katedrze pod przewodnictwem biskupa Romana Pindla nowy rok formacyjny rozpoczęli 11 września br. przedstawiciele wspólnot neokatechumenalnych z terenów diecezji bielsko-żywieckiej i archidiecezji katowickiej. Podczas Mszy św. dziękowano za owoce dotychczasowej ewangelizacji.

W czasie Eucharystii modlili się katechiści Tadeusz Budzich z żoną Mirosławą, odpowiedzialni za wspólnoty Drogi w diecezji bielsko-żywieckiej i archidiecezji katowickiej. W liturgii uczestniczyły związane ze wspólnotami całe rodziny z dziećmi, które przyjechały, by spotkać się na modlitwie w bielskiej świątyni. Byli wśród nich m.in. muzykujący członkowie Drogi, którzy zapewnili oprawę muzyczną podczas liturgii.

W homilii bp Pindel nawiązał do czytania z Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian (1 Kor 7, 25-31). Poruszył kwestie dotyczące sumienia, wyborów moralnych i podejmowania decyzji w życiu chrześcijańskim, zwłaszcza w kontekście małżeństwa.

Duchowny podkreślił znaczenie sumienia w rozeznawaniu decyzji życiowych i moralnych. Zauważył, że należy być czujnym, aby sumienie było kierowane przez Ducha Świętego, a nie inne duchy. „Sumienie jest miejscem, gdzie oceniamy i podejmujemy decyzje na podstawie Pisma Świętego” – przypominał.

Wyjaśnił, że Paweł rozróżnia, kiedy daje swoje osobiste rady, a kiedy przekazuje nakazy od Boga. „Na przykład w kwestii małżeństwa Paweł mówi, że rada o pozostaniu w stanie wolnym (dla dziewic) jest jego osobistym zdaniem, a nie nakazem Bożym. Z kolei nierozerwalność małżeństwa jest wyraźnym nakazem od Pana” – wytłumaczył biskup.

Zwrócił też uwagę na uwagę Pawła o tym, że postać tego świata przemija i że nie powinniśmy zbyt mocno przywiązywać się do rzeczy doczesnych. Kaznodzieja przywołał postać Romana Brandstaettera jako przykład osoby, której życie ilustruje nauki Pawła dotyczące nawrócenia i relacji małżeńskich.

Ten znany polski pisarz pochodzenia żydowskiego, przyjął chrześcijaństwo i został ochrzczony. W jego przypadku nawrócenie miało głębokie konsekwencje duchowe i życiowe, w tym w kwestii relacji małżeńskich. Jego przykład ilustruje, jak teologiczne nauki mogą znaleźć odzwierciedlenie w rzeczywistych historiach ludzi, którzy nawracają się i przeżywają te dylematy w swoim codziennym życiu.

Corocznie na rozpoczęcie roku formacyjnego wspólnoty neokatechumenalne spotykają się na wspólnej Eucharystii. Chcą w ten sposób prosić o Boże błogosławieństwo na czas ewangelizacji.

Droga Neokatechumenalna powstała wśród najuboższych w barakach Palomeras Altas w 1964 r. Jej inicjatorzy Kiko i Carmen przybyli do Rzymu w 1968 r., odtąd rozprzestrzeniła się po całym świecie, stanowiąc jedną z najpoważniejszych rzeczywistości Kościoła Powszechnego po Soborze Watykańskim II.