Zasłynął jako biskup nadzwyczaj otwarty na potrzebujących. Nie tylko okazywał pomoc materialną biednym, ale wspierał wszystkich pokrzywdzonych. 6 grudnia Kościół wspomina św. Mikołaja.

Urodził się prawdopodobnie w mieście Patara w Licji (Mała Azja) ok. 270 roku. Był jedynym dzieckiem zamożnych rodziców, jednak – jak pokazał – charakterem dalekim od samolubnych jedynaków. Od młodości bowiem Mikołaj wyróżniał się pobożnością i wielką wrażliwością na niedolę bliźnich. Po śmierci rodziców dzielił się swym wielkim majątkiem z potrzebującymi. Dante uwiecznił w swym eposie zdarzenie, w którym Mikołaj ułatwił zamążpójście trzem córkom zubożałego szlachcica, podrzucając im skrycie pieniądze.
Tej cechy Mikołaj nie pozbył się, gdy wybrano go na biskupa Miry: nadal troszczył się o materialne potrzeby wiernych, wstawiał za poszkodowanymi u władz świeckich. Podanie głosi, że Mikołaj wskrzesił trzech ludzi, zamordowanych w złości przez hotelarza za to, że nie mogli mu wypłacić należności.
W czasie prześladowania chrześcijan za Dioklecjana biskup Mikołaj został uwięziony. Uwolnił go dopiero edykt mediolański w 313 roku. Uczestniczył potem również w pierwszym soborze powszechnym w Nicei w 325 roku.
Biskup Mikołaj zmarł 6 grudnia między 345 a 352 rokiem, a jego ciało ze czcią pochowano w Mirze, gdzie do dziś dnia znajdują się ślady bazyliki pierwotnej, zbudowanej na grobie Świętego.

Zasłynął jako biskup nadzwyczaj otwarty na potrzebujących. Nie tylko okazywał pomoc materialną biednym, ale wspierał wszystkich pokrzywdzonych. 6 grudnia Kościół wspomina św. Mikołaja.

Urodził się prawdopodobnie w mieście Patara w Licji (Mała Azja) ok. 270 roku. Był jedynym dzieckiem zamożnych rodziców, jednak – jak pokazał – charakterem dalekim od samolubnych jedynaków. Od młodości bowiem Mikołaj wyróżniał się pobożnością i wielką wrażliwością na niedolę bliźnich. Po śmierci rodziców dzielił się swym wielkim majątkiem z potrzebującymi. Dante uwiecznił w swym eposie zdarzenie, w którym Mikołaj ułatwił zamążpójście trzem córkom zubożałego szlachcica, podrzucając im skrycie pieniądze.
Tej cechy Mikołaj nie pozbył się, gdy wybrano go na biskupa Miry: nadal troszczył się o materialne potrzeby wiernych, wstawiał za poszkodowanymi u władz świeckich. Podanie głosi, że Mikołaj wskrzesił trzech ludzi, zamordowanych w złości przez hotelarza za to, że nie mogli mu wypłacić należności.
W czasie prześladowania chrześcijan za Dioklecjana biskup Mikołaj został uwięziony. Uwolnił go dopiero edykt mediolański w 313 roku. Uczestniczył potem również w pierwszym soborze powszechnym w Nicei w 325 roku.
Biskup Mikołaj zmarł 6 grudnia między 345 a 352 rokiem, a jego ciało ze czcią pochowano w Mirze, gdzie do dziś dnia znajdują się ślady bazyliki pierwotnej, zbudowanej na grobie Świętego.