Biskup zagryziony przez dzikie zwierzęta

Wieziony na pożarcie afrykańskim zwierzętom, cieszył się, że będzie zmielony ich zębami jak pszenica Boża. 17 października Kościół wspomina św. Ignacego z Antiochii, trzeciego po św. Piotrze biskupa w tym mieście.

Jego życie przypadło na przełom I i II wieku, gdy chrześcijanie pamiętali jeszcze bezpośrednio Apostołów Chrystusa. Ignacego wybrano na trzeciego z kolei biskupa Antiochii po św. Piotrze, założycielu tamtejszej wspólnoty. Gdy cesarzem Rzymu został Trajan, ponownie wybuchło wyrafinowane w okrucieństwie prześladowanie chrześcijan i biskupa Ignacego skazano na śmierć. Wybrano go, aby wśród innych wierzących zginął rozszarpany zębami dzikich zwierząt na arenie rzymskiego amfiteatru. Trajan urządzał w ten sposób rozrywkę dla rządnych emocjonującego widowiska mieszkańców Wiecznego Miasta.
Wieziony morzem i lądem na śmierć biskup Ignacy nie okazywał jednak strachu, lecz… radość. „Jestem pszenicą Bożą i w męce niech mnie ścierają zęby dzikich zwierząt, bym się stał czystym chlebem Chrystusa” – pisał z drogi do Rzymu do chrześcijan w tym mieście. Z tej drogi napisał także sześć innych listów do gmin chrześcijańskich Malej Azji, wyrażając w nich żarliwość wiary oraz głęboki pokój serca wobec czekającego go męczeństwa. Listy te są ważnym dokumentem wiary pierwotnego Kościoła.
Zagryzły go w 107 r. na rzymskiej arenie dzikie zwierzęta sprowadzone specjalnie z głębi Afryki. Chrześcijanie zebrali ze czcią pozostałe kości by przekazać je braciom z Antiochii.
Imię Ignacego wymieniane jest w mszalnym Kanonie Rzymskim jako jednego z pierwszych świadków wiary.