Biskupi i wierni modlili się za spokój duszy śp. abp. Szymeckiego

Podczas Mszy św. żałobnej w kieleckiej bazylice, pod przewodnictwem bp. Jana Piotrowskiego, w koncelebrze biskupów pomocniczych, bp. Mariana Florczyka i bp. Andrzeja Kalety, wierni modlili się za spokój duszy abp. Stanisława Szymeckigo, zmarłego 26 września br. w wieku 99 lat.

Homilię wygłosił bp Marian Florczyk.

Nawiązał w niej do życia zmarłego, wychodząc od dzisiejszych czytań i rozważań na temat mądrości w księdze Syracydesa.

– Był biskupem mojej kapłańskiej młodości – mówił bp Florczyk, wspominając, że był pierwszym rocznikiem diakonów wyświęconych przez ówczesnego biskupa kieleckiego na prezbiterów.

– Chcę wspominać księdza arcybiskupa jako człowieka mądrego. W czym jego mądrość się przejawiała? On trwał przy Bogu jak przy Przyjacielu. Zwracał się do Niego słowami i sercem, Bóg był bowiem dla niego największą wartością. Był doskonałym obserwatorem i wiedział, że życie bez Boga jest nieszczęściem człowieka i ludzkości – mówił bp Marian Florczyk.

Zauważył, że relacja abp. Szymeckiego z Bogiem miała konkretne przełożenie na relacje do Kościoła i człowieka. – Nie krył tego, że miłuje Kościół i nie była to miłość sloganowa, instytucjonalna – stwierdził biskup. – Bracie, miłujesz Jezusa i Kościół, pytał nas, diakonów i kapłanów – wspominał bp Florczyk.

Przypomniał 14 nowych kościołów zbudowanych w Kielcach i na obrzeżach miasta, troskę o chorych i potrzebujących, powołanie Caritas kieleckiej, zlikwidowanej wcześniej przez komunistów, budowę Domu dla Niepełnosprawnych w Piekoszowie i biskupią troskę o osoby chore, samotne, o leki i apteki z darów w czasach Solidarności, a także biskupią pamięć o internowanych i ich rodzinach (Msze św. z więzieniu na Piaskach, zatrudnianie zwolnionych w Kurii kieleckiej).

– Tę wielką miłość wyjaśnia jego historia życia i tęsknota za Polską, gdyż jako małe dziecko wyjechał z rodziną do Francji – przypomniał bp Florczyk. Zwrócił uwagę także na aspekt wykształcenia księży, z których 12 zostało wówczas wysłanych na studia specjalistyczne za granicą.

Choć bp Szymecki „doświadczył przykrości, niezrozumienia i niesłusznych ataków”, zawsze pozostał wierny swemu zawołaniu biskupiemu: „Będziesz miłował”.

Żegnany dzisiaj w diecezji kieleckiej, abp Szymecki był biskupem kieleckim w latach 1981-1993, arcybiskupem metropolitą białostockim w latach 1993-2000.

Bp Szymecki w diecezji kieleckiej założył Studium Teologiczne dla Osób Świeckich w Kielcach (1982 r.), a w 1989 r. – Diecezjalny Ośrodek Szkoleniowy dla Organistów oraz Caritas Diecezji Kieleckiej. Jego inicjatywy to m.in. Dom Rekolekcyjny w Skorzeszycach, Dom dla Chorych i Osób Niepełnosprawnych w Piekoszowie, Domy Samotnej Matki w Łukowej i Wiernej. Nastąpiła wówczas rozbudowa budynku Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach i Domu Księży Emerytów w Kielcach. W 1982 r. przywrócił do działania kwartalnik homiletyczny o nazwie „Współczesna Ambona”. Biskup powołał do istnienia w 1990 r. wydawnictwo „Jedność”, a dwa lata później diecezjalne „Radio Jedność” obecne „Radio eM Kielce”.

W 1993 r. mianowany został metropolitą białostockim. Od 2000 r. był emerytowanym biskupem seniorem. Został pochowany w archikatedrze białostockiej.