Bł. Maria Klara

W Lizbonie została 21 maja wyniesiona do chwały ołtarzy portugalska zakonnica Maria Klara od Dzieciątka Jezus, zmarła w 1899 r. Była założycielką Franciszkanek Szpitalnych Niepokalanego Poczęcia.

Mszy na lizbońskim stadionie Restelo przewodniczył patriarcha stolicy Portugalii, kard. José da Cruz Policarpo. Aktu beatyfikacji dokonał w imieniu papieża prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, kard. Angelo Amato SDB.

Libânia do Carmo Galvão Deixa de Moura Telles de Albuquerque – tak brzmiało jej pełne imię i nazwisko – urodziła się 15 czerwca 1843 w dzielnicy Amadora na przedmieściach Lizbony w rodzinie szlacheckiej. Wcześnie straciła matkę, a gdy miała 14 lat, zmarł również jej ojciec. Trafiła wówczas do Ośrodka Pomocy, założonego przez króla Piotra V (1853-61) dla dzieci-ofiar epidemii, jakie wówczas dziesiątkowały stolicę Portugalii. W pięć lat później, gdy ówczesny rząd wypędził prowadzące placówkę siostry szarytki, sierotę przygarnęła do swego pałacu zaprzyjaźniona z rodziną markiza de Valada.

Ale po pewnym czasie młoda dziewczyna, obdarzona niezwykle bogatą osobowością i odznaczająca się silną wolą, zdecydowaniem i wielką wrażliwością na innych, postanowiła opuścić pałac, aby poświęcić się dziełom miłosierdzia i miłości. W 1869 wstąpiła do zakonu kapucynek, przyjmując imię Maria Klara od Dzieciątka Jezus, po czym wyjechała do Calais we Francji, gdzie 10 lutego 1870 rozpoczęła nowicjat, mając zamiar, po powrocie do Portugalii, założyć nowe zgromadzenia zakonne. W planach tych utwierdził ją o. Rajmund od Aniołów (Raimundo dos Anjos) Beirão, który odtąd przez kilka lat był jej kierownikiem i opiekunem duchowym.

3 maja 1871, gdy została przełożoną klasztoru w Lizbonie i mistrzynią nowicjatu, narodziło się Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Szpitalnych od Niepokalanego Poczęcia. Jego statuty zatwierdził 22 maja 1874 rząd portugalski, a 27 marca 1876 – Stolica Apostolska. Założycielka została pierwszą przełożoną nowej wspólnoty zakonnej. W 2 lata później – 13 lipca 1878 zmarł o. Beirão i 35-letnia wówczas kobieta musiała sama podejmować rozliczne problemy i trudności, z jakimi przyszło jej się zmierzyć, prowadząc zgromadzenie. Powierzając wszystkie sprawy Bogu, potrafiła jednak mądrze, odważnie oraz z gorliwością apostolską i misyjną kierować całym swym dziełem. Jeszcze za jej życia siostry pracowały nie tylko w różnych częściach Portugalii, ale także poza jej granicami: od 1887 – w Angoli, do 1886 – w Goa (wówczas kolonia portugalska na zachodnim wybrzeżu Indii) i od 1893 – w Gwinei (Bissau) i w Zielonym Przylądku.

Intensywne życie w służbie bliźnim podkopało jej zdrowie i „Matka Klara”, jak nazywały ją współsiostry i podopieczni, zmarła 1 grudnia 1899 w Lizbonie w opinii świętości. Jej doczesne szczątki spoczęły w krypcie w domu macierzystym zgromadzenia w Linda-a-Pastora na przedmieściach stolicy Portugalii.

Proces beatyfikacyjny założycielki rozpoczął się w 1995. 12 listopada 2003 w hiszpańskiej Baionie stwierdzono cud za wstawiennictwem sługi Bożej. Mieszkanka tego galisyjskiego miasteczka Georgina Troncoso Monteagudo w 1998 przy jej grobowcu modliła się o łaskę wyleczenia z ciężkiego zakażenia skóry, po czym choroba ustąpiła. 6 grudnia 2008 Maria Klara została ogłoszona Czcigodną, a 10 grudnia 2010 Benedykt XVI podpisał dekret o uznaniu cudu za jej wstawiennictwem.