Błąd w konstytucji apostolskiej. Sekretarz Rady Kardynałów przeprasza

Sekretarz Rady Kardynałów bp Marco Mellino przeprosił za błąd w reformującej kurię rzymską konstytucji apostolskiej Franciszka „Praedicate Evangelium”. Znalazło się w niej sformułowanie „nadzwyczajna forma rytu rzymskiego”, choć w ubiegłym roku papież stwierdził, że istnieje jedna forma tego rytu.

W numerze 93 konstytucja stwierdza, że Dykasteria ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów „zajmuje się regulacjami i dyscypliną w odniesieniu do nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego”. Hierarcha na konferencji prasowej wytłumaczył, że przeoczył ten zapis, który wprowadzono do tekstu na wcześniejszym etapie jego redakcji i nie zmienił go po tym, jak w liście apostolskim motu proprio „Traditionis custodes” z lipca 2021 roku papież zdecydował, że liturgia posoborowa, sprawowana według ksiąg liturgicznych zatwierdzonych „przez świętych papieży Pawła VI i Jana Pawła II”, jest „jedynym wyrazem lex orandi rytu rzymskiego”.

Biskup Mellino zapowiedział, że błędne sformułowanie zostanie poprawione jeszcze przed oficjalną publikacją tekstu konstytucji w watykańskim dzienniku „L’Osservatore Romano” i jej tłumaczeń na inne języki.

Zapis z „Traditionis custodes” wywołał obawy katolickich tradycjonalistów, że „forma nadzwyczajna” została skazana na wymarcie. Obawy te wzmogła jeszcze odpowiedź prefekta Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów abp. Arthura Roche’a na wątpliwości interpretacyjne niektórych postanowień „Traditionis custodes” z grudnia 2021 roku. Hierarcha potwierdził w niej, że posoborowa reforma liturgiczna jest nieodwracalna, zaś wydawane przez biskupów zgody dla „wiernych, którzy są zakorzenieni w poprzedniej formie celebracyjnej” na sprawowanie liturgii przedsoborowej są „ustępstwem ze względu na troskę o ich dobro (ze względu na powszechne stosowanie jedynego lex orandi rytu rzymskiego), a nie okazją do promowania poprzedniego rytu”.

Jednak w lutym br. papież Franciszek potwierdził prawo do sprawowania liturgii przedsoborowej przez Bractwo Kapłańskie św. Piotra. Powstało ono w 1988 roku po ekskomunice zaciągniętej przez abp. Marcela Lefebvre’a. Grupa duchownych należących do jego Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X opuściła je i założyła własne, pozostające w jedności ze Stolicą Apostolską, zachowując prawo do sprawowania przedsoborowej liturgii. Ojciec Święty zezwolił wszystkim kapłanom tego bractwa na „sprawowanie ofiary Mszy świętej, obrzędu sakramentów i innych świętych obrzędów, jak również na odmawianie Świętego Oficjum według typicznych wydań ksiąg liturgicznych obowiązujących w 1962 r., a mianowicie Mszału, Rytuału, Pontyfikału i Brewiarza Rzymskiego”. Mogą oni „korzystać z tych uprawnień w swoich własnych kościołach lub kaplicach”. Poza tymi miejscami jednak prerogatywy te podlegają, tak jak dotychczas, zatwierdzeniu przez ordynariusza miejsca. Jednocześnie Franciszek zwrócił się do Bractwa św. Piotra, aby „w miarę możliwości” podjęło refleksję nad postanowieniami „Traditionis custodes”.

Opieką nad wiernymi przywiązanymi do liturgii sprzed Soboru Watykańskiego II zajmowała się, istniejąca w latach 1988-2019, Papieska Komisja „Ecclesia Dei”, która od 2009 roku działała w ramach Kongregacji Nauki Wiary. W 2019 roku kongregacja ta przejęła kompetencje komisji, która przestała istnieć.