Błogosławiony obchodzi urodziny

91 lat temu urodził się Karol Wojtyła. Przypominamy najważniejsze wydarzenia z jego życia, od urodzenia do dnia rozpoczęcia pamiętnego konklawe w 1978 roku.

18 maja 1920
W Wadowicach urodził się Karol Józef Wojtyła, syn Karola i Emilii z Kaczorowskich. Ojciec, oficer w austriackiej administracji wojskowej, po odzyskaniu niepodległości przez Polskę służył w stopniu porucznika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień.

20 czerwca 1920
Ochrzczony w kościele parafialnym w Wadowicach przez ks. Franciszka Żaka.

Wrzesień 1924
Starszy brat Karola – Edmund opuszcza dom rodzinny udając się na studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.

15 września 1926
Karol rozpoczyna naukę w szkole podstawowej.

13 kwietnia 1929
Umiera matka Karola, Emilia z Kaczorowskich Wojtyłowa.

Maj 1929
Przyjmuje pierwszą Komunię świętą.

Wrzesień 1930
Przechodzi do I Gimnazjum Męskiego im. Marcina Wadowity o profilu klasycznym.

5 grudnia 1932
Starszy brat Karola, Edmund Wojtyła, lekarz szpitala w Bielsku umiera w wieku 26 lat, po zarażeniu szkarlatyną od pacjentki.

Jesień 1934
Karol zaczyna występować w miejscowych przedstawieniach teatralnych.

Luty 1936
Rozpoczyna intensywną współpracę z polonistą, awangardowym reżyserem teatralnym Mieczysławem Kotlarczykiem, późniejszym twórcą Teatru Rapsodycznego.

6 maja 1938
Książe metropolita Adam Stefan Sapieha wizytuje gimnazjum im. Marcina Wadowity w Wadowicach.

Maj 1938
Karol przyjmuje sakrament bierzmowania.

14 maja 1938
Przystępuje do egzaminu dojrzałości. Na maturze zdaje: religię, język polski, język łaciński, język grecki. Ze wszystkich przedmiotów uzyskał oceny bardzo dobre.

Sierpień 1938
Wraz z ojcem przenosi się do Krakowa, gdzie rozpoczyna studia polonistyki na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Wiosna 1939
Powstaje pierwszy tomik poezji Karola Wojtyły pt. „Psałterz Dawidów/Księga Słowiańska/”, znany również jako „Renesansowy psałterz”.

Lipiec 1939
Przechodzi szkolenie wojskowe w Społecznym Obozie Legii Akademickiej w Ożomili koło Sądowej Wiszni (dziś w granicach Ukrainy) niedaleko Przemyśla.

1 września 1939
Wybuch drugiej wojny światowej.

6 listopada 1939
184 profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego zostaje aresztowanych i wywiezionych do Sachsenhausen. Karol Wojtyła rozpoczyna konspiracyjne studia i działalność w podziemnym ruchu oporu. Bierze udział w przygotowaniach i wystawieniach nielegalnego teatru.

28 grudnia 1939
W liście do Mieczysława Kotlarczyka informuje przyjaciela o ukończeniu poematu dramatycznego „Dawid”.

Luty 1940
W salezjańskiej parafii na Dębnikach poznaje Jana Tyranowskiego, który wprowadza go do młodzieżowego Koła Żywego Różańca oraz w świat dzieł hiszpańskich mistyków, m.in. św. Jana od Krzyża.

Wiosna – lato 1940
Powstają dramaty „Hiob” oraz „Jeremiasz”.

Wrzesień 1940
Karol Wojtyła rozpoczyna pracę fizyczną jako robotnik w kamieniołomie na Zakrzówku a później fabryce sody kaustycznej Solvay, by uchronić się przed wyjazdem na przymusowe roboty do Niemiec.

18 lutego 1941
Umiera ojciec, Karol Wojtyła senior, pochowany 22 lutego na cmentarzu wojskowym na Rakowicach.

23 maja 1941
Gestapo aresztuje 11 księży salezjanów z Dębnik i działalność duszpasterska parafii spoczywa na przewodnikach duchowych Kół Żywego Różańca.

22 sierpnia 1941
Mieczysław Kotlarczyk zakłada Teatr Żywego Słowa zwany później Teatrem Rapsodycznym.

1 listopada 1941
Wojtyła gra rolę króla Bolesława Śmiałego w pierwszym konspiracyjnym przedstawieniu Teatru Rapsodycznego, „ Królu-Duchu” Słowackiego. Następne premiery to „Hymny” Jana Kasprowicza, „Godzina” Stanisława Wyspiańskiego, wybór poezji C. K. Norwida „Portret artysty”, „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza, „Samuel Zborowski” Słowackiego.

Październik 1942
Wstępuje do konspiracyjnego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczyna studia filozoficzne kontynuując pracę w Solvayu.

19 lutego 1944
Potrącony przez niemiecką ciężarówkę przebywa dwa tygodnie w szpitalu.

6 sierpnia 1944
Abp Adam Stefan Sapieha przenosi seminarium do swojej rezydencji.

9 listopada 1944
Otrzymuje z rąk Księcia Metropolity tonsurę.

18 styczeń 1945
Kończy się niemiecka okupacja Krakowa i wkracza Armia Czerwona.

1 listopada 1946
Karol Wojtyła otrzymuje święcenia kapłańskie z rąk kard. A. S. Sapiehy.

4 listopada 1946
Msza św. prymicyjna na Wawelu.

15 listopada 1946
Wyjeżdża do Rzymu na studia teologiczne.

Lato 1947
Podróżuje po Francji, Belgii i Holandii.

19 czerwca 1948
Obrona pracy doktorskiej pt. „Doctrina de fide apud S. Joannem de Cruce” na Papieskim Uniwersytecie Angelicum w Rzymie. Później powrót ze studiów do Polski.

28 lipca 1948
Wojtyła przybywa do Niegowici, pierwszej przydzielonej mu parafii.

16 grudnia 1948
Promocja doktorska na Uniwersytecie Jagiellońskim.

6 marca 1949
Karol Wojtyła publikuje w „Tygodniku Powszechnym” (nr 9/49) swój pierwszy artykuł o ruchu księży-robotników we Francji.

17 sierpnia 1949
Ksiądz Wojtyła zostaje przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie w celu zorganizowania duszpasterstwa akademickiego, które z czasem przyjmuje również formę duszpasterstwa turystycznego. Nazywany przez swoich wychowanków „Wujkiem” organizuje liczne wyprawy górskie, piesze, rowerowe i narciarskie.

Zima 1950
Organizuje pierwszy w krakowskiej diecezji kurs przygotowujący narzeczonych do małżeństwa i kończy dramat „Brat naszego Boga”.

13 marca 1950
Inauguruje w kościele św. Floriana pierwsze rekolekcje dla studentów.

7 maja 1950
Ukazuje się cykl poetycki Wojtyły, „Pieśń o blasku wody”, opublikowany pod pseudonimem Andrzej Jawień w „Tygodniku Powszechnym” (nr 19/50).

4 maja 1951
Studencki „chórek” Wojtyły śpiewa po raz pierwszy gregoriańską Missa de Angelis.

23 lipca 1951
W wieku 84 lat umiera książę metropolita krakowski, kard. Adam Sapieha.

1 września 1951
Abp Eugeniusz Baziak udziela księdzu Wojtyle urlopu naukowego na przygotowanie rozprawy habilitacyjnej. Pozostając nadal duszpasterzem akademickim u św. Floriana odprawia Msze święte w kościele św. Katarzyny na krakowskim Kazimierzu, a mieszka przy ul. Kanoniczej 19.

23 sierpnia – 1 września 1953
Pierwsza wyprawa kajakowa „Środowiska” księdza Wojtyły.

Październik 1953
Rozpoczyna wykłady z etyki społecznej na Uniwersytecie Jagiellońskim.

30 listopada – 3 grudnia 1953
Rada Wydziału Teologicznego UJ jednogłośnie przyjmuje przedstawioną przez ks. Wojtyłę rozprawę habilitacyjną pt. „Próba opracowania etyki chrześcijańskiej według systemu Maxa Schelera”.

Styczeń 1954
Zatwierdzenie habilitacji.

Październik 1954
Po zlikwidowaniu Wydziału Teologicznego na UJ prowadzi wykłady dla studentów trzech seminariów (krakowskiego, śląskiego i częstochowskiego). Ks. Wojtyła wykłada dla słuchaczy IV i V roku katolicką etykę społeczną.

12 października 1954
Ksiądz doktor habilitowany Karol Wojtyła zostaje zatrudniony na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim [KUL].

Rok akademicki 1954-1955
Prowadzi wykłady na Wydziale Filozoficznym z historii doktryn etycznych na temat „Akt i przeżycie etyczne” (analiza etyki filozoficznej Maxa Schelera, Immanuela Kanta i Tomasza z Akwinu).

19 listopada 1954
Turyście Karolowi Wojtyle zostaje przyznana Odznaka Turystyki Pieszej.

28-30 maja 1955
Uczestniczy w międzynarodowym spływie kajakowym na Dunajcu.

Rok akademicki 1955-1956
Wykłady Wojtyły na KUL-u „Dobro i wartość” (analiza etyki Platona, Arystotelesa, św. Augustyna, św. Tomasza z Akwinu, I. Kanta i M. Schelera).

5 – 10 marca 1956
Głosi u św. Floriana w Krakowie doroczne rekolekcje akademickie.

Rok akademicki 1956-1957
Wykłady Wojtyły na KUL-u na temat „Zagadnienia normy i szczęścia” (w konfrontacji z etyką filozoficzną Davida Hume’a i Jeremy Banthama).

1 grudnia 1956
Karol Wojtyła otrzymuje stały etat w katedrze etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i jest oficjalnie zastępca profesora oraz prowadzi semina-rium aspiranckie.

Rok akademicki 1957-1958
Wykłady Wojtyły koncentrują się wokół etyki seksualnej i są kontynuowane w roku akademickim 1958-1959.

Listopad 1957
Poetycki cykl Wojtyły, „Kamieniołom”, opublikowany pod pseudonimem w „Znaku”.

Styczeń – kwiecień 1958
Prowadzi w kościele Felicjanek serię konferencji duchowych dla środowiska lekarskiego w Krakowie. Równocześnie kontynuuje druk swojego Elementarza etycznego w „Tygodniku Powszechnym” gdzie pod pseudonimem Andrzej Jawień ukazuje się nowy cykl poezji Wojtyły „Profile Cynerejczyka”.

4 lipca 1958
Ks. Karol Wojtyła jest mianowany przez papieża Piusa XII biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej i zostaje najmłodszym członkiem Episkopatu Polski.

28 września 1958
Konsekracja biskupia Karola Wojtyły w katedrze na Wawelu.

25 stycznia 1959
Papież Jan XXIII zapowiada II Sobór Watykański.

30 grudnia 1959
Bp Wojtyła pisemnie przedstawia komisji przygotowującej Vaticanum Secundum tekst o kryzysie humanizmu.

1960
Wydawnictwo KUL publikuje książkę Karola Wojtyły „Miłość i odpowiedzialość”.

Grudzień 1960
Sztuka Wojtyły „Przed sklepem jubilera” opublikowana pod pseudonimem w „Znaku”.

Rok akademicki 1960-1961
Ostatnie wykłady Wojtyły traktują o „Teorii i metodologii etyki”.

16 czerwca 1962
Po śmierci abpa Eugeniusza Baziaka zostaje wikariuszem kapitulnym, czyli tymczasowym zarządcą archidiecezji krakowskiej.

11 października 1962
Sobór Watykański II zostaje otwarty.

7 listopada 1962
Bp Wojtyła wypowiada się na Soborze na temat reformy liturgicznej.

21 listopada 1962
Zabiera głos w czasie soborowej debaty o Objawieniu.

3 czerwca 1963
Umiera Jan XXIII, a 21 czerwca jego miejsce zajmuje papież Paweł VI.

Jesień 1963
Bp Wojtyła włącza się do soborowej debaty o Kościele jako ludzie Bożym.

Listopad 1963
Zostaje opublikowany w „Znaku” (nr 11/1963) obszerny poemat Wojtyły „Kościół: Pasterze i źródła”, poetycki zapis z I sesji Soboru.

5-15 grudnia 1963
Wojtyła udaje się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej wraz z kilkudziesięcioma innymi uczestnikami Soboru.

30 grudnia 1963
Papież Paweł VI mianuje Karola Wojtyłę arcybiskupem metropolitą krakowskim.

8 marca 1964
Ingres abpa Karola Wojtyły do archikatedry krakowskiej.

Marzec 1964
Pierwszy list pasterski abpa Wojtyły podkreśla odpowiedzialność świeckich.

Maj 1964
Esej abpa Wojtyły, „Rozważania o ojcostwie”, opublikowany pod pseudonimem w „Znaku”.

25 września 1964
Na III sesji Soboru wypowiada się na temat wolności religijnej.

8 października 1964
Zabiera głos w soborowej debacie na temat powołania świeckich.

21 października 1964
Abp Wojtyła wypowiada się na temat dialogu Kościoła ze światem i konieczności uwzględnienia zróżnicowanej sytuacji wiernych w różnych krajach.

8 grudnia 1964
Wygłasza w kościele Mariackim jedno z wielu swoich sprawozdań dla mieszkańców Krakowa na temat Soboru.

Styczeń – kwiecień 1965
Abp Wojtyła pracuje w Ariccia i Rzymie w podkomisji przygotowującej soborowy dokument „O Kościele w świecie współczesnym”.

Luty 1965
Abp Wojtyła pisze w „Tygodniku Powszechnym” artykuł: „Sobór a praca teologów”.

Kwiecień 1965
W następnym artykule w „Tygodniku Powszechnym” abp Wojtyła podkreśla konieczność spojrzenia na Sobór „od wewnątrz”.

7 maja 1965
Abp Wojtyła ustanawia doroczny archidiecezjalny Dzień Chorych.

Czerwiec 1965
Cykl poetycki abpa Wojtyły „Wędrówka do miejsc świętych”, opublikowany pod pseudonimem w „Znaku”.

22 września 1965
Abp Wojtyła wypowiada się na Soborze na temat odpowiedzialności wynikającej z wolności religijnej.

28 września 1965
Abp Wojtyła przemawia na Soborze na temat chrześcijańskiego rozumienia „świata” i o problemie współczesnego ateizmu.

18 listopada 1965
Orędzie biskupów polskich do biskupów niemieckich: „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”.

1966
Polska obchodzi milenium swojego chrześcijaństwa.

Kwiecień 1966
Milenijny poemat abpa Wojtyły „Wigilia wielkanocna 1966”, opublikowany pod pseudonimem w „Znaku”.

26 czerwca 1967
Abp Karol Wojtyła zostaje kreowany kardynałem przez papieża Pawła VI.

31 sierpnia 1967
Komunistyczne władze polski zamykają Teatr Rapsodyczny.

14 października 1967
Kard. Wojtyła inauguruje prace ziemne pod budowę kościoła Arka Pana w Nowej Hucie.

Luty 1968
Komisja krakowskich teologów przedstawia papieżowi Pawłowi VI swoje memorandum „Podstawy nauki Kościoła o zasadach życia małżeńskiego”.
1969
„Osoba i czyn” kard. Wojtyły zostaje wydana przez Polskie Towarzystwo Teologiczne.

Sierpień – wrzesień 1969
Kard. Wojtyła podróżuje po Kanadzie i Stanach Zjednoczonych.

Jesień 1969
Kard. Wojtyła powołuje archidiecezjalny Instytut Teologii Rodziny.

11-28 października 1969
Kard. Wojtyła bierze udział w Synodzie Biskupów w Rzymie.

1969
Kard. Wojtyła pisze „U podstawy odnowy. Studium o realizacji Vaticanum II”.

16-17 grudnia 1970
Na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim toczy się dyskusja nad „Osobą i czynem” kard. Wojtyły.

30 września – 6 listopada 1971
Wojtyła uczestniczy w Synodzie Biskupów, poświęconym posłudze kapłań-skiej i sprawiedliwości w świecie.

24 grudnia 1971
Kard. Wojtyła odprawia swoją pierwszą pasterkę na otwartym powietrzu w Nowej Hucie-Mistrzejowicach.

8 maja 1972
Rozpoczyna się Synod Archidiecezji Krakowskiej.

16 sierpnia 1972
Kard. Wojtyła odprawia mszę świętą w obozowisku na Błyszczu, „górze Tabor” ruchu oazowego Żywego Kościoła.

Luty 1973
Wojtyła reprezentuje polski Kościół na Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Melbourne w Australii.

11 czerwca 1973
Kard. Wojtyła dokonuje w Krościenku aktu oddania Maryi Niepokalanej ruchuoazowego Żywego Kościoła. Jest to akt konstytutywny tego ruchu.

17-24 kwietnia 1974
Uczestniczy w międzynarodowym kongresie tomistycznym w Rzymie, Neapolu I Fossanova.

16 kwietnia 1974
Kard. Wojtyła rzuca wyzwanie czechosłowackim władzom komunistycznym, wygłaszając przemówienie na pogrzebie kard. Stefana Trochty w Litomierzycach.

27 września – 26 października 1974
Pełni funkcję relatora na Synodzie Biskupów na temat ewangelizacji.

Maj 1975
Cykl poetycki kard. Wojtyły, „Rozważanie o śmierci”, opublikowany pod pseudonimem w „Znaku”.

7-13 marca 1976
Kard. Wojtyła głosi rekolekcje wielkopostne dla papieża Pawła VI i Kurii Rzymskiej.

23 lipca – 11 września 1976
Udaje się do Stanów Zjednoczonych na Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Filadelfii.

15 maja 1977
Kard. Wojtyła konsekruje kościół Arka Pana w Nowej Hucie.

30 września – 29 października 1977
Uczestniczy w Synodzie Biskupów poświęconym katechizacji.

25 maja 1978
Kard. Wojtyła broni podstawowych praw człowieka w obecności kilkudziesięciu tysięcy wiernych podczas dorocznej krakowskiej procesji Bożego Ciała.

6 sierpnia 1978
Paweł VI umiera w Castel Gandolfo i 12 sierpnia zostaje pochowany w Bazylice św. Piotra.

26 sierpnia 1978
Kolegium kardynalskie wybiera na papieża kard. Albino Lucianiego, który przybiera bezprecedensowe podwójne imię Jan Paweł I i odmawia włożenia tiary papieskiej podczas mszy inauguracyjnej 3 września.

28 września 1978
Kardynał Karol Wojtyła wraz z przyjaciółmi ze „Środowiska” świętuje dwudziestolecie biskupstwa.

28-29 września 1978
Tej nocy umiera Jan Paweł I.

30 września – 2 października 1978
Kard. Wojtyła pisze swój ostatni wiersz „Stanisław”.

8 października 1978
Wygłasza kazanie podczas mszy za Jana Pawła I w kościele św. Stanisława Bpa w Rzymie, podkreślając, iż miłość do Chrystusa to najważniejszy wymóg stawiany papieżowi.

13 października 1978
Najbliższy przyjaciel kard. Wojtyły w Rzymie, bp Andrzej Deskur, doznaje wylewu.

14 października 1978
Rozpoczyna się kolejne konklawe.