Bodzentyn k. Kielc: II Dni Dawida Rubinowicza

Filmy, spektakle, koncert kantora Gerbera ze Sztokholmu, polsko-żydowskie modlitwy – to niektóre elementy II Dni Dawida Rubinowicza w Bodzentynie, które potrwają od 26 do 30 sierpnia.

Dawid Rubinowicz był urodzonym w Kielcach żydowskim chłopcem, który przed zamordowaniem go w obozie hitlerowskim w Treblince w 1942 r., opisał w swoim pamiętniku prześladowania Żydów.

Pierwszy dzień – 26 sierpnia – ma charakter dnia dialogu chrześcijańsko–judaistycznego. Rozpocznie go o godz. 15. rededykacja cmentarza żydowskiego, czyli przywrócenie temu miejscu godności poprzez uporządkowanie, odbudowę i modlitwę. Ceremonię poprowadzi Naczelny Rabin Polski Michael Schudrich.

Cmentarz został uporządkowany przy ogromnym zaangażowaniu parafii w Bodzentynie z ks. proboszczem Leszkiem Sikorskim i wikariuszami. Rodzaj pomnika w formie cmentarnej bramy zaprojektował światowej sławy artysta Marek Cecuła, od kilku lat zamieszkały w Kielcach.

Po uroczystości rededykacji Rabin Schudrich wygłosi wykład „Cmentarz pamięci, pamięć cmentarza”. W tym dniu przewidziane są spotkania modlitewne w kościele św. Stanisława, wspólne śpiewy m.in. psalmów oraz koncert kantora Gebera ze Sztokholmu.

Kolejne dni w Bodzentynie zdominują pokazy filmów, m.in. dokument Konrada Weissa „Dawid Rubinowicz”, reportaże radiowe dotyczące martyrologii Żydów z okolic Bodzentyna i dyskusje panelowe na temat Dawida Rubinowicza i jego pamiętnika.

Dni zakończą się w niedzielę 30 sierpnia apelem poległych i uroczystą Mszą św. w kościele św. Stanisława w intencji pomordowanych w czasie II wojny światowej mieszkańców Bodzentyna.

II Dni Dawida Rubinowicza organizuje Stowarzyszenie jego imienia i Stowarzyszenie im. Jana Karskiego oraz gmina Bodzentyn, przy zaangażowaniu miejscowych szkół.

Dawid Rubinowicz, ur. w 1927 r w Kielcach, zamordowany 22 lub 23 września1942 w Treblince – to żydowski chłopiec i autor pamiętników, opisujących prostym, dziecięcym językiem, prześladowania Żydów podczas II wojny światowej.

Dawid był synem Joska i Tauby. Do rodziców Dawida należała mleczarnia w niedalekim Krajnie. Podczas wojny Rubinowiczowie zostali przesiedleni do getta w Bodzentynie, stamtąd we wrześniu 1942 pognano ich na stację kolejową w Suchedniowie, skąd zostali wywiezieni do niemieckiego obozu zagłady w Treblince.

Dzienniki Dawidka Rubinowicza, prowadzone na kartkach pięciu szkolnych zeszytów opisują okres od marca 1940 do czerwca 1942. Odnalezione po wojnie, zostały opublikowane w wielu krajach świata, posłużyły jako podstawa reportaży czy scenariuszy filmowych i teatralnych.