O znaczeniu narodzin Pana Jezusa w historii każdego człowieka i wszystkich narodów świata mówił podczas obchodów w Ziemi Świętej abp Fouad Twal.

Łaciński patriarcha Jerozolimy w tym roku po raz pierwszy przewodniczył pasterce przy Grocie Narodzenia. Koncelebrowało z nim dwóch biskupów i około 120 kapłanów. W liturgii wzięli udział liczni wierni lokalnego Kościoła oraz pielgrzymi z różnych stron świata.

Zwracając się do uczestników betlejemskiej pasterki, patriarcha Fouad Twal powiedział: „My, którzy przybyliśmy z różnych krajów, z bliska i z daleka, gromadzimy się wokół Dzieciątka zrodzonego w grocie, by Go adorować i dziękować Mu za wniesienie swoim Wcieleniem światła w historię naszego życia”.

Betlejemska grota niesie współczesnemu światu orędzie pokoju, miłości i pojednania. „Każdy człowiek ma prawo do życia w pokoju – przypomniał abp Twal. – Wojna nie prowadzi do pokoju, wiezienia nie gwarantują stabilności. Nawet najwyższe mury nie zapewniają bezpieczeństwa. Pokój jest darem samego Boga – dodał patriarcha. Na zakończenie homilii modlił się o wlanie w serca chrześcijan odwagi, siły i miłości gotowej przebaczyć tym, którzy nam wyrządzili krzywdę.

W dzień Bożego Narodzenia patriarcha Fouad Twal przewodniczył uroczystej Eucharystii w kościele św. Katarzyny. Do licznie zgromadzonych parafian z Betlejem skierował słowa pokrzepienia i podziękowania za trwanie przy Chrystusie na palestyńskiej ziemi. Życzył im również prawdziwego pokoju i autentycznej radości z bycia tak blisko miejsca narodzenia Pana Jezusa.

W drugi dzień świąt wspólnota katolicka w Ziemi Świętej modliła się w kilku sanktuariach upamiętniających męczeńską śmierć św. Szczepana oraz jego grób. W Jerozolimie, w kościele dominikanów dedykowanym pierwszemu męczennikowi, wierni zgromadzili się na wspólnej Eucharystii. Po południu franciszkanie pielgrzymowali do groty, gdzie jest czczone miejsce ukamienowania diakona Szczepana.

Wśród huku petard, błysków zimnych ogni i… burzowych piorunów wyznawcy prawosławia świętowali w Betlejem obchody Bożego Narodzenia.

Mimo deszczowej pogody, zimna i komplikacji związanych z konfliktem palestyńsko-izraelskim, bazylikę Narodzenia Pańskiego w Betlejem wypełniły szczelnie rzesze prawosławnych pochodzenia arabskiego z Zachodniego Brzegu i Jerozolimy, a także przybyłych z Izraela wiernych tradycji rosyjskiej.

W bazylice uroczystości sprawowały wspólnie Kościoły: grecki, syryjski i koptyjski oraz rosyjski (Patriarchat Moskiewski) i rumuński. Liturgii o północy i w samo Boże Narodzenie przewodniczył prawosławny patriarcha Jerozolimy Ireneusz I w asyście zwierzchników pozostałych Kościołów i innych hierarchów greckich. W Grocie Narodzenia sprawowano liturgię, zwaną „polielej”, podczas której odśpiewano po grecku Ewangelię o narodzeniu Jezusa i hymn na Boże Narodzenie: „Tu narodził się Chrystus, Zbawiciel świata”.

W orędziu na Boże Narodzenie patriarcha Ireneusz dał wyraz nowej nadziei, jaką przynoszą ze sobą obchody Bożego Narodzenia. Wezwał do zakończenia zbrojnego konfliktu w Ziemi Świętej i do podjęcia rozmów pokojowych.

Cały świąteczny dzień prawosławni pielgrzymowali do Groty Narodzenia, która rozbłysła tysiącami świeczek. Zgodnie z pradawnym zwyczajem oliwą z lamp zawieszonych nad Gwiazdą Narodzenia w Grocie żegnali się i pocierali o nią dewocjonalia.

Osobno Boże Narodzenie w Betlejem obchodzili Etiopczycy w swoim klasztorze Mar Ilija. Obrzędom przewodniczył abp Kewistos z Jerozolimy.

Prawosławni Arabowie mają zwyczaj świętować Boże Narodzenie także na ulicach swoich miast lub dzielnic. W Nazarecie, Jaffie, Betlejem i mniejszych miejscowościach odbyły się marsze świąteczne drużyn i orkiestr skautów oraz dzieci przebranych za Mikołajów. Arabowie przywitali święta petardami i zimnymi ogniami, których huk i pióropusze konkurowały z gwałtownymi burzami z piorunami.

W ostatnich latach zmienił się klimat i charakter obchodów prawosławnego Bożego Narodzenia w Izraelu, głównie w wyniku przybycia do Izraela tysięcy chrześcijan-emigrantów z krajów byłego ZSRR w ramach rodzin żydowskich. Przynajmniej z okazji wielkich świąt zapełniają oni nieliczne w Ziemi Świętej cerkwie rosyjskie, a także świątynie prawosławne wspólnot arabskich.

Prawosławni rosyjscy Patriarchatu Moskiewskiego i z Kościoła emigracyjnego świętowali Narodzenie Pańskie w Białej Cerkwi w Jerozolimie, w klasztorach św. Magdaleny na Górze Oliwnej, w Ain Karem i w Hajfie, w cerkwi Tabita w Tel Awiwie-Jaffie, w Starej Jaffie i Jerozolimie. Podobnie święta obchodzili też prawosławni rumuńscy.