Bp Cisło do nowych diakonów: w nas wszystkich pozostaje diakon i wezwanie do służby

W parafii św. Anny w Lubartowie bp Mieczysław Cisło udzielił święceń diakonatu 6 alumnom Metropolitalnego Seminarium w Lublinie. – W nas wszystkich pozostaje diakon i wezwanie do służby – powiedział zwracając się do nowych diakonów. W tym roku archidiecezja lubelska ma 11 nowych diakonów. W uroczystości wziął udział także bp Artur Miziński, sekretarz generalny KEP. Pozostałych 5 alumnów wyświęcił równolegle abp Stanisław Budzik w parafii Świętego Ducha w Poniatowej.

W homilii bp Mieczysław Cisło zwrócił uwagę zebranym na święceniach diakonatu, że Kościół posiada ustrój hierarchiczny z nadania Chrystusa. – On zanim ustanowił Eucharystię i kapłaństwo wskazał, że powołaniem Jego uczniów ma być służba – podkreślił hierarcha. Natomiast charakter tej służby nowi diakoni powinni rozumieć bardzo szeroko, bo od symbolicznego znaczenia tego słowa, po konkretne dzieła miłosierdzia.

Zwracając się do kandydatów do diakonatu zaznaczył, że chociaż tyle różnych zniechęceń wokół nich to jednak nie ulegli tym lękom, które rodzi świat w sercu człowieka. – Nasza natura rodzi lęk jak sprostać wymaganiom jakie niesie chociażby celibat, życie kapłańskie, życie w posłuszeństwie, ubóstwie, czystości. To jest droga naszego uświęcenia i naszej służby. To rodzi lęk, który niektórych paraliżuje – stwierdził hierarcha. Stało się tak tylko dlatego, że uwierzyli Chrystusowi i przyjęli go za gwarant swego bezpieczeństwa.

Przekonywał kandydatów do święceń, że kapłaństwo jest swego rodzaju wielopokoleniową rodziną. – Mamy wśród nas księży emerytów, czynnych kapłanów i mamy adeptów do kapłaństwa. Dlatego cieszymy się każdym powołaniem i prosimy Boga, aby tych powołań nie zabrakło szczególnie na polskiej ziemi – stwierdził bp Cisło dodając, że niestety Europa staje się powoli „pustynią powołań kapłańskich”.

Biskup pomocniczy archidiecezji lubelskiej przypomniał kandydatom do diakonatu, że do zadań diakona należy ewangelizacja. – Jan Paweł II kiedy mówił o nowej ewangelizacji stwierdził, że my sami mamy siebie ewangelizować, bo mamy pytać siebie czy nie ulegamy duchowi laicyzmu – wyjaśniał kaznodzieja. Często potrzeba też nawrócenia, aby móc powiedzieć za św. Janem, że trzeba powrócić do pierwszej swojej Miłości.

– Drodzy kandydaci, jesteście u pierwsze waszej Miłości. My starsi duchowni wspominamy sobie nasze święcenia, prymicje, entuzjazm, który po drodze niekiedy słabł, ale ciągle nam towarzyszy. Jednak trzeba odnawiać w sobie ten entuzjazm powołania kapłańskiego – tak kaznodzieja zachęcał i jednocześnie ostrzegał wszystkich duchownych. Natomiast kandydatom do diakonatu przypomniał, że nigdy nie przestaną być diakonami, nawet jeśli przyjmą pozostałe stopnie święceń. – W nas wszystkich pozostaje diakon i wezwanie do służby – podkreślił mocno bp Cisło.

Powołaniem współczesnych duchownych powinna być zatem konkretnie świadczona miłość. – Jesteście powołani do tych Bożych arcydzieł Miłości w kontekście współczesnego ducha kultury europejskiej, którego nazywamy kulturą egoizmu, czyli być szczęśliwym za wszelką cenę – przestrzegał hierarcha. Dlatego tylko konkretna, świadczona Miłość jest istotą chrześcijaństwa.

Na zakończenie homilii biskup przypomniał kandydatom do święceń obowiązki diakona, a wśród nich czytanie Ewangelii, głoszenie kazań, asystowanie przy zawieraniu sakramentalnego małżeństwa, asystowanie kapłanowi przy ołtarzu, odprowadzanie zmarłych na cmentarz, zanosić wiatyk chorym, podawać Komunię świętą podczas Liturgii. – Ale przede wszystkim pamiętajcie o tym że całe życie ma trwać ta służba i w tym odkrywajcie to piękno, które współczesny świat gubi – dodał.

W uroczystości święceń diakonatu wziął udział bp Artur Miziński, Sekretarz Generalny KEP, księża profesorowie z lubelskiego seminarium duchownego, kapłani z rodzinnych parafii kandydatów do święceń, ich rodziny, znajomi, współbracia klerycy oraz miejscowa wspólnota parafialna.

W tym roku w archidiecezji lubelskiej zostało wyświęconych 11 nowych diakonów. W Lubartowie z rąk bp. Cisło święcenia diakonatu przyjęło sześciu z nich: Jakub Głowacki z parafii św. Anny w Lubartowie, Artur Grzywaczewski z parafii Rozesłania św. Apostołów w Chełmie, Przemysław Lemieszek z parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Sobieszynie (diecezja siedlecka), Karol Mazurek z parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Starym Opolu (diec. siedlecka), Mateusz Wójcik z parafii św. Antoniego Padewskiego w Lublinie oraz Rafał Wójcik z parafii św. Urszuli Ledóchowskiej w Lublinie.

Wieloletnią praktyką w archidiecezji lubelskiej jest udzielanie święceń diakonatu w wybranych parafiach, z których pochodzą kandydaci.