Wciąż pilnie uczę się młodych ludzi

– Nie mogę się dzielić z młodymi tylko swoimi doświadczeniami, mówić im jedynie o tym, jak ja przeżywałem wiarę, kiedy miałem 16 lat. Muszę sięgać do ich doświadczeń, a żeby je poznać – muszę z tymi młodymi po prostu być – mówi w rozmowie z KAI bp Edward Dajczak, który uczestniczy w trwającym na Jasnej Górze IV Ogólnopolskim Kongresie Nowej Ewangelizacji, poświęconym towarzyszeniu młodym ludziom, przygotowującym się do sakramentu bierzmowania.

Dorota Abdelmoula (KAI): Księże Biskupie, na Jasną Górę przyjechało ok. 700 duszpasterzy, sióstr i świeckich animatorów. Rozmawiają o tym, jak najlepiej towarzyszyć młodym ludziom, przygotowującym się do sakramentu bierzmowania. Jakie znaczenie ma to spotkanie dla codziennej pracy duszpasterskiej, do której wszyscy powrócą za kilka dni?

Bp Edward Dajczak: Ponieważ w świecie zmiany zachodzą w błyskawicznym tempie, takie wydarzenie jak Kongres Nowej Ewangelizacji jest przecieraniem dróg, stawianiem pytań o drogi, szukaniem języka komunikacji, odczytywaniem znaków. Problem nie polega na „trudnej Ewangelii” – owszem, jest ona wymagająca, oczekuje od człowieka osiągania szczytów miłości. Natomiast problemem jest znalezienie właściwego języka komunikacji w jej przekazywaniu: przetłumaczenia człowiekowi tego Boskiego wydarzenia, bo tak, jak powiedział dziś abp Fisichella: świat jest cyfrowy, narzędzia komunikacji są już inne.

Jako ewangelizatorzy stajemy w sytuacji, w której trzeba zrobić krok w nieznane. Zrobić coś, czego jeszcze nikt nie zrobił, mówić językiem, którym jeszcze nikt nie mówił, używać znaków, których nikt jeszcze nie używał – ktoś to musi zrobić jako pierwszy, bo ten język jest im potrzebny!

Kongres Nowej Ewangelizacji mówi o młodych ludziach, mówi o bierzmowaniu, to jest okres pierwszych „nastu” lat, w której przemiany dokonują się szybciej, niż na jakiejkolwiek innym etapie życia. Wyzwaniem jest nadążenie za tym, odkrycie, w jakim momencie życia jest dany młody człowiek i co wpływa na kształtowanie jego świadomości.

Słucham uważnie rodziców. Mówią mi: mieliśmy jednego syna, po 10 latach urodził się kolejny. I kiedy ten młodszy dorósł do wieku nastoletniego, okazało się, że metody wychowawcze, które stosowaliśmy wobec starszego, już się nie sprawdzają. W ciągu 10 lat pojawił się nowy człowiek, nowe pokolenie! Nie dlatego, że on ma inne cechy, ale dlatego, że odbiera świat w inny sposób.

Jaki jest zatem sekret Księdza Biskupa na wzajemne zrozumienie z młodymi?

– Najpierw trzeba z nimi być. Wówczas, pomimo tego, że człowiek już się starzeje, rozumie ich. Proszę zobaczyć: zachowuję się jak dobry dziadek, który ze swoimi wnukami ma super kontakt. Nie trzeba udawać młodego. Byłbym śmieszny, gdybym próbował być ich kumplem i zachowywać się, jak oni.

Czytaj także: IV Ogólnopolski Kongres Nowej Ewangelizacji

Zatem, co Ksiądz Biskup robi?

– Próbuję ich rozumieć, to jest pierwsze. Staram się, by młodzi „załapali”, że nie chcę narzucić im czegoś, ani mojego stylu, ale chcę im pomóc: dzielić się z nimi doświadczeniem i słuchać ich uważnie. Często podaję im przykłady: popatrzcie: wasza koleżanka, czy kolega zrobił to tak. Ewangelia tak ich poprowadziła, Jezus tak zadziałał, Duch Święty tak ich pokierował…

Muszę pilnie uczyć się młodych ludzi, wtedy mogę się z nimi dzielić. Muszę sięgać do ich doświadczeń, a żeby je poznać – muszę z tymi młodymi być.

To znaczy, że papieskie zaproszenie z Krakowa, by młodzi rozmawiali z dziadkami jest wyzwaniem nie tylko dla młodzieży, ale też dla starszych duszpasterzy?

– Oczywiście! Przecież ja mam prawie 70 lat. A jeżeli jakoś się z nimi dogaduję – choć nie mówię, że idealnie – to wiem, że jedynym sposobem jest po prostu z nimi być i być otwartym. Trzeba ich kochać. Naprawdę, to nie jest słowo na wyrost. Kiedy się kocha, to robi się wszystko, żeby zrozumieć człowieka.

Próba zrozumienia, życzliwość, miłość, szukanie ich dobra – to są te czynniki, które sprawiają, że młody człowiek się zatrzymuje i mówi: może go posłucham? Może on ma mi coś do powiedzenia?

Papież Franciszek zachęcał w Krakowie, by młodzi zeszli z kanapy i założyli wyczynowe buty. Te słowa stały się popularnym sloganem, ale jak – według Księdza Biskupa – zrozumieliśmy te słowa? Czy to wezwanie dotyczy tylko młodzieży, czy także księży?

– Oj, dotyczy wszystkich! Nie ma żadnych wątpliwości. Współczesna rzeczywistość wpędza wielu młodych ludzi w pasywność. Ten świat jest takim gąszczem, że część z nich – a tych znam akurat dobrze – uznaje: ja nie zrobię nic w tym świecie. Trzeba im pokazać klucz, a Ewangelia ma cudowny klucz.

Bez wątpienia i biskup musi wstać z kanapy i mama, i tata, i ksiądz, i wszyscy po kolei, którzy mają iść do młodych. Jeśli młodzi mają gdzieś iść, to i my z nimi musimy wyruszyć razem.

Zbliża się Synod Biskupów o młodzieży. Kogo on dotyczy, czy hierarchów, czy powinni się nim przejąć wszyscy towarzyszący młodym.

– Dotyczy wszystkich. Mamy takie powiedzenie, bardzo popularne, że „młodzież jest jutrem Kościoła”. Bardzo go nie lubię. Młodzież jest „dzisiaj Kościoła”. Nie jutrem. Jutro będą kolejni młodzi i ci, którzy już dorosną. Dzisiaj oni są młodzi i są w Kościele i są dzisiaj Kościołem.

Dziękuję za rozmowę.

—

IV Ogólnopolski Kongres Nowej Ewangelizacji nt. „Matura, czy inicjacja chrześcijańska? Bierzmowanie w kontekście nawrócenia pastoralnego” trwa na Jasnej Górze w dn. 23-26 listopada. Zorganizowany jest z inicjatywy Zespołu KEP ds. Nowej Ewangelizacji, którym kieruje abp Grzegorz Ryś. Spotkanie, w którym bierze udział ponad 700 osób, jest dedykowane duszpasterzom, katechetom, animatorom, wychowawcom i tym wszystkim, którzy – także w rodzinach – odpowiadają za przygotowanie młodzieży do sakramentu bierzmowania.