Bp Fortuniak: szacunek dla człowieka poczętego nie jest tematem załatwionym

O tym, że kwestia szacunku dla człowieka poczętego nie jest w Polsce tematem załatwionym, stwierdził bp Zdzisław Fortuniak podczas Wielkiego Odpustu ku czci Matki Bożej Ucieczki Grzeszników w Wieleniu Zaobrzańskim.

Poznański biskup pomocniczy przewodniczył w niedzielę 10 lipca Sumie odpustowej dla tysięcy pielgrzymów, którzy przybyli do sanktuarium Matki Bożej Ucieczki Grzeszników w Wieleniu Zaobrzańskim. Zakończyła ona Wielki Odpust trwający w tym wielkopolskim sanktuarium od 1 lipca.

W wygłoszonej homilii bp Fortuniak przypomniał, że Bóg zawsze szuka człowieka, zwłaszcza grzesznego, aby go uchronić przed dalszymi upadkami oraz dać mu nadzieję i szansę na naprawienie wyrządzonego przez jego grzech zła. W tym celu objawił mu również swoje miłosierdzie, które stanowi lek „w walce z własną rozpaczą, pychą i zatwardziałością serca”. Także Maryja, jak podkreślił kaznodzieja, „stała się powierniczką Bożego miłosierdzia”, bo ono „najpierw najpełniej ogarnęło Ją samą, a dalej uczestniczy w przekazywaniu go nam”.

„Maryja jest więc Matką rozdającą miłosierdzie” – podkreślił bp Fortuniak dodając, że czyni to w specjalny sposób w swoich sanktuariach, także tu, w Wieleniu Zaobrzańskim, w którym czczona jest jako Ucieczka Grzeszników.

Jednocześnie biskup zaznaczył, że człowiekowi wciąż się wydaje, „że może swoje życie ułożyć bez Boga, a nawet wbrew Bogu”, w ten sposób układa je jednak „zawsze również przeciw człowiekowi”.

„Społeczeństwo, które zapomniało o wszystkich bogach z wyjątkiem zysku, rozpusty i władzy, nie zapewnia ani spokoju, ani pełni szczęścia” – stwierdził bp Fortuniak, ale, jak zauważył, „ludzie nie chcą zmienić życia, pozostając na poziomie sentymentalnej religijności bez wymagań”, gotowi wierzyć w Chrystusa tak długo, dopóki On niczego od nich nie wymaga. Wówczas mamy do czynienia z „płytką, powierzchowną i rozwodnioną wiarą sprowadzoną do kilku zewnętrznych ceremonii i okazjonalnie praktykowanych zwyczajów”.

Taka wiara nie kształtuje również ludzkiego myślenia, ani postępowania, co, zdaniem biskupa, widać ostatnio w Polsce wyraźnie w odniesieniu do życia oraz rodziny i dlatego wciąż bardzo aktualne pozostaje wołanie bł. Jana Pawła II o szacunek dla życia, dla godności dzieci poczętych.

„Szacunek dla człowieka poczętego nie jest tematem załatwionym. Nadal trzeba pracować nad tym, by życie ludzkie było traktowane jako podstawa wszystkich innych dóbr i wartości, bo ono jest świętością” – przekonywał bp Zdzisław Fortuniak zebranych w Wieleniu pielgrzymów.

Wieleń Zaobrzański to niewielka, licząca ok. 130 mieszkańców miejscowość, położona nad Jeziorem Mariackim, 35 km na północny zachód od Leszna, na drodze pomiędzy Wolsztynem a Wschową. Udokumentowana historia tego miejsca rozpoczyna się wraz z przybyciem tu pod koniec XIII w. cystersów sprowadzonych przez wojewodę poznańskiego Beniamina Zarembę. Zakonnicy fundując tu w ciągu wieków kolejne, drewniane kościoły wznieśli także w latach 1731-1742 murowaną, istniejącą do dziś, późnobarokową świątynię.

Najstarszym i najcenniejszym zabytkiem wieleńskiego kościoła jest, usytuowana w ołtarzu głównym, gotycka figura Maryi z Dzieciątkiem czczona jako Matka Boża Wieleńska Ucieczka Grzeszników. 120-centymetrowa rzeźba pochodzi z drugiej połowy XV w. i została wykonana z drzewa lipowego na wzór figury, która uległa zniszczeniu, a która otaczana była w Wieleniu kultem jeszcze przed przybyciem tu cystersów, a więc „od niepamiętnych czasów”.

Cudowna figura Matki Bożej Wieleńskiej została koronowana na prawie diecezjalnym 5 września 1993 r. przez metropolitę poznańskiego Jerzego Strobę. Niestety przed 10. rocznicą koronacji dokonano włamania do sanktuarium i skradziono korony z figury Maryi i Dzieciątka. Korony jednak odtworzono, przede wszystkim dzięki ofiarności pielgrzymów, a cudowną figurę koronowano po raz kolejny, tym razem już na prawie papieskim, 3 lipca 2005 r.

W sanktuarium wieleńskim czczony jest również XVII-wieczny cudowny krucyfiks umieszczony w kaplicy za ołtarzem, w dawnym cysterskim kapitularzu. U jego stóp modlą się przede wszystkim chorzy, rodzice zawierzają dzieci, a kapłani swoją kapłańską posługę.