Bp Greger: bł. Małgorzata Szewczyk słuchała tchnień Ducha Świętego

Beatyfikowana przed rokiem bł. Małgorzata Łucja Szewczyk całym swym życiem przemawiała językiem miłości – podkreślał bp Piotr Greger, który 8 czerwca przewodniczył Mszy św. w przyklasztornym kościele sióstr serafitek w Oświęcimiu. Eucharystia sprawowana w pierwszą rocznicę beatyfikacji założycielki zgromadzenia była kulminacyjnym momentem uroczystości dziękczynnych zorganizowanych w domu macierzystym serafitek.

Bp Greger przypomniał w homilii, że uroczystość Zesłania Ducha Świętego jest Bożą odpowiedzią na ludzkie zaślepienie, strach, brak zrozumienia i komunikacji. „Duch Święty wypełnia serca zebranych w jerozolimskim Wieczerniku. Małe grono ludzi zamkniętych na siedem spustów w obawie przed Żydami zostaje umocnione Duchem Świętym. Bo chociaż mówią własnymi językami – i tym się różnią między sobą – to jednocześnie wszyscy przemawiają jednym, uniwersalnym, znanym wszystkim językiem miłości” – przekonywał, wskazując na bł. Małgorzatę Szewczyk, która, zdaniem biskupa, jak wielu innych należała do ludzi, którzy przemawiali językiem miłości.

„To była – bez cienia wątpliwości – Matka, która uważnie wsłuchiwała się w tchnienia Ducha Świętego, pozwoliła się Jemu prowadzić; dlatego na co dzień żyła kierując się językiem miłości” – dodał. Przypominał też szczegóły jej trudnych losów życiowych i dzieje powstawania zgromadzenia serafitek.

„Z pewnością m. Małgorzata była kobietą mężną, matką ubogich i sierot, która zechciała upodobnić swoje życie do tych, którym chętnie niosła pomoc. Jej pragnieniem – i to zrealizowanym – było życie w ubóstwie, prostocie i pokorze, by w ten sposób innych przyprowadzić do Boga. Swoją postawą wzbudzała zaufanie i była osobą podtrzymującą entuzjazm i dynamizm życia” – mówił bp Greger. Podkreślał, że świadectwo życia zakonnicy oddanej Bogu i służbie ubogich musi zachwycać, fascynować, „ale również mobilizuje do podejmowania różnych inicjatyw na rzecz ludzi potrzebujących pomocy i wsparcia”.

Kaznodzieja podkreślił, że historia Kościoła to dzieje języka miłości, rozpoczęta w momencie, gdy Duch Święty dotknął w Wieczerniku ludzkich serc i rozpoczął proces budowy innej niż wieża Babel, nowej wieży sięgającej nieba.

„Jeżeli chcemy się dostać do tej sięgającej nieba wieży, jeśli chcemy dzielić szczęście wieczne z apostołami, jeśli pragniemy ucztować na wieki razem ze świętym Maksymilianem, błogosławioną Matką Teresą i błogosławioną Małgorzatą Łucją Szewczyk, to trzeba zachować otwarte serce na działanie Boga, na tchnienia Jego Ducha i na przyjęcie każdego człowieka oczekującego konkretnej pomocy” – apelował biskup pomocniczy diecezji bielsko-żywieckiej.

W ramach uroczystości z okazji pierwszej rocznicy beatyfikacji założycielki serafitek 7 czerwca w oświęcimskim klasztorze odbyło się sympozjum o błogosławionej z udziałem księży i zakonników z Krakowa, Warszawy i Rzymu. Bp Roman Pindel pobłogosławił też pomnik założycielki serafitek, który stanął w przyklasztornym ogrodzie.

S. Małgorzata Łucja Szewczyk urodziła się na Wołyniu w 1828 r. Była osobą wrażliwą na działanie Boże i potrzeby bliźnich, odważnie włączając się w pomoc potrzebującym. Przez dwa lata pracowała w Ziemi Świętej sprawując bezinteresowną opiekę nad chorymi i potrzebującymi pielgrzymami. Tam odczytała swoje powołanie jako „siostrzyczki ubogich”.

Po powrocie do Polski siostra postanowiła realizować swoje postanowienia i udała się do Zakroczymia, aby odprawić rekolekcje pod kierunkiem bł. Honorata Koźmińskiego. Opiekowała się i utrzymywała kilka staruszek: opatrywała im rany, myła je i żywiła. Nie wahała się kwestować na ich potrzeby, choć sama cierpiała niedostatek. Zakładała domy starców, ochronki, domy dziecka. Posyłała siostry do szpitali i domów ubogich.

Ostatnie miesiące życia spędziła w domu zakonnym w Nieszawie, gdzie zmarła w opinii świętości 5 czerwca 1905 r. w wieku 77 lat. Ciało jej pochowano na miejscowym cmentarzu. Od 1951 r. doczesne szczątki m. Małgorzaty znajdowały się w kruchcie kościoła serafitek w Oświęcimiu. Od czerwca br. traktowane jako relikwie, zostały umieszczone są w bocznym ołtarzu tej świątyni.

Została zaliczona w poczet błogosławionych 9 czerwca br. w bazylice Bożego Miłosierdzia w Krakowie.