Bp Greger: od osób żyjących w stanie wdowieństwa można się wiele nauczyć

„To nie są żadne święcenia, to nie jest akt konsekracji osoby, chociażby na wzór profesji zakonnej czy konsekracji dziewic” – wyjaśnił bp Piotr Greger, który 31 grudnia br. przewodniczył w kościele św. Maksymiliana Kolbego w Bielsku-Białej liturgii z obrzędem błogosławienia wdowy. Hierarcha zapewnił, że od osób przeżywających swoje wdowieństwo można się wiele nauczyć. Było to drugie tego typu wydarzenie w historii diecezji bielsko-żywieckiej.

Podczas Mszy św. biskup pomocniczy udzielił uroczystego błogosławieństwa Małgorzacie Michłanowicz, włączając ją do stanu wdów, będącego obok stanu dziewic jedną z najstarszych form życia oddanego Bogu w służbie Kościołowi. Symbolicznym wyrazem tego aktu były krzyż i brewiarz, jakie otrzymała wdowa z rąk biskupa.

W homilii bp Greger wytłumaczył, że błogosławiona dziś wdowa rozpoznała, iż jej powołaniem jest życie we wspólnocie małżeńskiej. „To stało się faktem w dniu, kiedy zawarła sakramentalne małżeństwo ze swoim mężem Tomaszem. On jednak zakończył swoje ziemskie pielgrzymowanie, a pani Małgorzata została wdową. W kolejnych latach poszukiwała – także na modlitwie – dalszej drogi życia prowadzącej, jak każde otrzymane od Boga powołanie, ku świętości. Po namyśle zdecydowała, że swoje wdowieństwo chce przeżywać jako czas szczególnego ofiarowania się Bogu” – zaznaczył i przypomniał, że kandydatka odbyła stosowną formację pod kierunkiem o. Innocentego Kiełbasiewicza OFM i na taką formę życia otrzymała akceptację Kościoła wyrażoną w decyzji biskupa diecezjalnego.

„Na drogę realizacji swojego powołania żyjąc w stanie wdowieństwa, pani Małgorzata otrzymuje dziś od Boga moc szczególnego błogosławieństwa. Każda osoba przeżywająca czas wdowieństwa należy do grona swojej rodziny. To są ludzie mający wiele do powiedzenia, mają za sobą bogaty dorobek życiowego doświadczenia. Można się od nich wiele nauczyć. Na tym polega – między innymi – czerpanie z bogactwa starszych pokoleń” – zaznaczył.

Biskup zwrócił także uwagę na znaczenie więzi rodzinnych, roli rodziców, domu jako miejsca wsparcia oraz wyzwań stojących przed rodzinami we współczesnym społeczeństwie. Zaznaczył potrzebę przyjęcia i podtrzymania tradycyjnych wartości rodzinnych przy jednoczesnym dostosowywaniu się do zmieniającego się świata.

W kulminacyjnym momencie obrzędu błogosławieństwa, po modlitwie do Ducha Świętego, biskup prosił Boga, by pomógł wdowie w pogodzie ducha przyjąć doświadczenie samotności. Na koniec wręczył pobłogosławionej krzyż i księgę Liturgii Godzin. Wdowa, klęcząc pośrodku prezbiterium, odmówiła modlitwę za swojego zmarłego męża.

Diecezja bielsko-żywiecka ma obecnie 2 wdowy błogosławione i 15 dziewic konsekrowanych. Obie formy życia należą do najstarszych w Kościele. Znane były już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Ich dynamiczne odrodzenie można zaobserwować po Soborze Watykańskim II.