Bp Kaleta: św. Rita zrealizowała wszystkie powołania stojące przed kobietą

Św. Rita zrealizowała wszystkie powołania stojące przed kobietą: była żoną i matką, wdową, siostrą zakonną, mistyczką – mówił w niedzielę bp Andrzej Kaleta w kościele Podwyższenia Krzyża w Kazimierzy Wielkiej, gdzie od lat oddawana jest cześć patronce od spraw po ludzku beznadziejnych.

22 maja przypada jej wspomnienie. Bp Andrzej Kaleta przewodniczył uroczystościom odpustowym ku czci św. Rity, z licznym udziałem czcicieli świętej. Sześć lat temu została sprowadzona figura św. Rity, a później relikwie świętej.

W homilii bp Andrzej Kaleta przypomniał szczególne znaczenie świętych oraz ich relikwii, a także mistycyzm i posługę patronki dzisiejszego dnia, angażującej się w życie wspólnoty, posługującej ubogim, po mistrzowsku modlącej się i kontemplującej.

– Sława, która ją otaczała za życia nie zrobiła z niej „gwiazdy”, nie pozbawiła krytycznego i pełnego realizmu podejścia do życia. Jej postać pomimo upływu lat, powraca z orędziem, które wielu współczesnym pomaga odnaleźć wewnętrzny pokój, a w nim Boga – mówił bp Kaleta.

W homilii przypomniał także sens kultu relikwii świętych, gdyż „święci i ich relikwie są znakiem ich nadprzyrodzonej obecności pośród nas”, a dzisiaj takim znakiem są relikwie św. Rity umieszczone na ołtarzu. – Ona przykładem swojego życia uczy nas, że aby otrzymać jakąkolwiek łaskę, w tym łaskę uzdrowienia, potrzebna jest nasza modlitwa i wiara – podkreślał. O taką wiarę upomina się Zmartwychwstały Jezus. – Gdy nie ma wiary, nic nie otrzymamy, choćby Pan Bóg chciał nas obdarować – mówił biskup, przypominając głęboką wiarę świętej, jej zjednoczenie z Chrystusem i dar stygmatów.

Podczas Mszy św. były odczytywane prośby do św. Rity i poświęcono róże będące jej symbolem. W parafii i poza nią są świadectwa wielu uzdrowień, a szczególnie daru długo oczekiwanego potomstwa.

Św. Rita z Cascii jest najbardziej popularną świętą augustiańską. Żyła na przełomie XIV i XV wieku. Po bardzo trudnym życiu osobistym i rodzinnym, po stracie męża i dzieci, Rita postanowiła zrealizować swoje dawne pragnienie i poprosiła o przyjęcie do klasztoru Sióstr Augustianek w Cascii. Tam przez 40 lat za ścisłą klauzurą prowadziła pełne heroicznej świętości życie. Jej pobożność odznaczała się czcią do cierpiącego Jezusa – dlatego św. Rita należy także do grona mistyków pasyjnych Kościoła. Otrzymała stygmat – przez 15 lat, do śmierci nosiła na czole bolesną, otwartą ranę. Zmarła 20 maja 1457 r.

Zaraz po śmierci za jej wstawiennictwem zaczęło dziać się wiele cudów, które stały się podstawą do szybkiego rozprzestrzenienia się kultu. 10 lat po śmierci niezniszczone zwłoki Rity zostały przeniesione do klasztornej zakrystii i złożone w ozdobnym sarkofagu. Została kanonizowana w 1900 r. przez Leona XIII.