Bp Karpiński w 56. rocznicę święceń: proszę o łaskę wytrwania na drodze z Chrystusem

W archikatedrze lubelskiej odbyła się uroczysta Msza święta sprawowana przez bpa Ryszarda Karpińskiego w 56. rocznicę święceń kapłańskich. – Godziny w konfesjonale, jednanie człowieka z Bogiem, sprawowanie Eucharystii i innych sakramentów – jak nie dziękować za to wszystko Bogu? – mówił biskup.

– Dokładnie 56 lat temu 16 diakonów diecezjalnych i 4 zakonnych otrzymało świecenia z rąk bpa Kałwy. Po 56 latach są zgromadzeni przy tym ołtarzu. 11 z nich odeszło już do Pana – mówił proboszcz parafii katedralnej ks. A. Lewandowski.

Bp Karpiński w homilii podkreślił, iż wraz z współbraćmi pragnie podziękować Bogu za dar życia, powołania i święceń kapłańskich, łaskę oraz wytrwanie w niej. – Chcemy przeprosić za wszelkie nasze słabości, niedociągnięcia i grzech. Chcemy prosić o potrzebne łaski, zwłaszcza mając na uwadze schyłek naszego życia i koniec ziemskiej wędrówki – podkreślał biskup. Wielokrotnie zaznaczał, iż dziękuje Bożej Opatrzności za spotkanie Chrystusa najpierw w rodzinach, za pierwszą katechezę z ust i przykładu życia rodziców, dziadków, starszego pokolenia spadkobierców tylu wieków wiary.

Biskup podkreślił, iż ich powołanie kapłańskie rodziło się w systemie ateistycznym. – Wstąpiliśmy do seminarium w roku, w którym odszedł Stalin. Nie było łatwo podjąć taka decyzję, bo choć jego nie było, duch jego był realizowany nie tylko przez innych, ale i naszych współobywateli – podkreślił. Wspomniał także trudne momenty z historii jak aresztowanie Księdza Prymasa. – Pamiętamy doskonale, jak zgromadziliśmy się w kościele seminaryjnym, by modlić się w jego intencji. Wciąż mieliśmy w głowie słowa „uderz pasterza a rozproszą się owce”. Czekaliśmy na jego uwolnienie z utęsknieniem i dziękujemy Bożej Opatrzności za tego męża wyjątkowego – dodał. Bp Karpiński wyraził także wdzięczność za Ojca Świętego. Wskazał, iż dzięki niemu nowy duch wstąpił w serca kapłańskie, gdy wołał „otwórzcie drzwi Chrystusowi”, „nie da się zrozumieć historii tego narodu bez Chrystusa”. – Dziękujemy za innych kapłanów, w szarych szeregach, którzy przygotowywali nas do sakramentów, uczyli religii, pomagali w podjęciu decyzji wstąpienia do seminarium czy w samym seminarium opiekowali się naszym powołaniem. Wskazywali jak należy je realizować w tym trudnym okresie historii – podkreślił biskup.

W swej homilii bp Karpiński wyraził wdzięczność za dar kapłaństwa, możliwość dzielenia się prawdą o Bogu, Chrystusie, Kościele i człowieku. – Godziny w konfesjonale, jednanie człowieka z Bogiem, sprawowanie Eucharystii i innych sakramentów – jak nie dziękować za to wszystko Bogu? – mówił. Dziękował także za przykład żywej wiary katolików świeckich, którzy mobilizowali do przekazywania wiary. – Wiary prostej, ale żywej i gorliwej i aż trudnej do naśladowania – dodał biskup.

Biskup Karpiński podkreślił także, iż niejednokrotnie rodzi się pytanie, czy byli dostatecznie gorliwi w głoszeniu Ewangelii. – Dlatego przepraszamy Boga, na progu Roku Miłosierdzia, błagając o miłosierdzie i prosząc o nie, nie tylko dla nas, ale i dla naszych krewnych, przyjaciół, wiernych – dodał.

Bp Karpiński nawiązując do papieża Franciszka, zwrócił się także z prośbą o modlitwę. – U schyłku życia proszę o łaskę wytrwania na drodze z Chrystusem, byśmy troszcząc się o zbawienie innych, sami nie ulegli pokusie i nie zeszli na drogę potępienia – podkreślił. Prosił także o łaskę dalszego korzystania z sakramentów świętych, pokój nie tylko w ojczyźnie ale i na świecie. – Mamy ku temu specjalna racje, bo pamiętamy II wojnę światową – zaznaczał. Zawierzając dalsze lata posługi Matce Bożej, biskup Karpiński wyraził prośbę o to, by nie załamać się, gdy przyjdzie czas niesienia krzyża. – Maryjo, doprowadź nas do swojego Syna, abyśmy mogli otrzymać jego wieczną nagrodę – zakończył.

Urodził się 28 grudnia 1935 r. we wsi Rudzienko w par. Michów w rodzinie rolniczej. Szkołę powszechną zaczął na kompletach w czasie okupacji i ukończył w Michowie w r. 1948, średnią – w Liceum Biskupim w Lublinie, przemianowanym wówczas na Niższe Seminarium Duchowne. Po uzyskaniu matury, wstąpił w 1953 r. do Lubelskiego Seminarium Duchownego.

19 kwietnia 1959 r. przyjął święcenia kapłańskie. Przez jeden rok pełnił obowiązki wikariusza w parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Lublinie i nauczyciela religii w Szkole Podstawowej nr 17 (29 godz. tygodniowo). W latach 1960-1963 odbył studia biblijne w KUL zakończone licencjatem. W tym czasie również prowadził katechezę w kościele św. Jozafata dla dzieci z Państwowej Szkoły Muzycznej (6 godz. tygodniowo).

Studia kontynuował w Rzymie w latach 1963-1969. W 1966 r. otrzymał licencjat z nauk biblijnych w Papieskim Instytucie Biblijnym, a w 1968 r. doktorat z teologii w Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu. Okres wakacji wykorzystywał na pomoc duszpasterską w różnych krajach i na naukę języków obcych. W latach 1970-1971 był prefektem w Seminarium Duchownym w Lublinie. Prowadził również wykłady biblijne w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej przy KUL i lektorat języka włoskiego w KUL.

W latach 1971-1985 pracował w Rzymie w Papieskiej Komisji ds. Duszpasterstwa Migracji i Podróżujących, gdzie był odpowiedzialny za sektor migracji. W tym okresie brał również udział w wielu zjazdach międzynarodowych poświęconych zagadnieniom migracji ludności oraz współpracował z polską sekcją Radia Watykańskiego i z ,,L’Osservatore Romano". W 1975 r. został odznaczony godnością kanonika honorowego Kapituły Katedralnej w Lublinie, a w 1977 r. kapelana Jego Świątobliwości.

24 sierpnia 1985 r. został mianowany biskupem tytularnym Minervino Murge i sufraganem lubelskim. Konsekrowany 28 września 1985 r. w katedrze lubelskiej przez Józefa Kardynała Glempa, Prymasa Polski. Jako swoje zawołanie wybrał słowa "Viatoribus fer auxilium" (nieś pomoc ludziom w drodze).

Był m.in. wikariuszem generalnym, dziekanem Kapituły Archikatedralnej, członkiem Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów. W ramach działalności ogólnokościelnej wielokrotnie był Delegatem KEP na Międzynarodowe Kongresy Eucharystyczne, w latach 1988 – 1993 był Konsultorem Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migracji i Podróżujących, a w latach 1988 – 1998 pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji ds. Duszpasterstwa Turystycznego, w latach 1990 -1999 – pracował w ramach IX Komisji “Misji i Emigracji” II Polskiego Synodu Plenarnego, w latach 1991 – 2002 – był przewodniczącym Zespołu ds. Pomocy Katolikom na Wschodzie. W latach 1989 – 1995 był delegatem KEP w Międzynarodowej Komisji Katolickiej ds. Migracji w Genewie (uczestniczył w 12 zebraniach). Należy do Rady Krajowej Stowarzyszenia “Wspólnota Polska”, mającej na celu podtrzymanie więzi Polaków i ludzi polskiego pochodzenia z Ojczyzną. Często był emisariuszem KEP na różne zebrania, konferencje i uroczystości o charakterze międzynarodowym.

W latach 2003-2008 był Delegatem KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej oraz Przewodniczącym Komisji Episkopatu ds. Polonii i Polaków za Granicą. Realizując swe zawołanie pomocy będącym w drodze sam wiele podróżował. Odbył jako biskup 176 podróży zagranicznych, w tym 75 w ostatnich latach w charakterze Delegata. Niektóre z nich obejmowały dwa, a nawet 3 kraje. 17 razy przebywał z wizytą w USA, 13 – w Niemczech, 11- we Francji, 10 – we Włoszech, 6 – w Wielkiej Brytanii, 4 – w Szwajcarii, 3 – w Kanadzie, po dwa razy w Hiszpanii, na Ukrainie, w Belgii, na Białorusi, w Austrii, Irlandii, Szwecji i w Holandii. Po jednym razie odwiedził Rodaków w Luksemburgu, Meksyku, Grecji, Izraelu, Rosji, Rumunii, RPA, Australii, na Węgrzech i w Argentynie. Na święta Bożego Narodzenia i Wielkanocy kierował do Rodaków za granicą listy pasterskie. W ostatnim z listów, na zakończenie kadencji Delegata KEP ds. duszpasterstwa emigracji, napisał że było dla niego "wielkim zaszczytem kontynuować dzieło duszpasterstwa polskiego na fundamencie moich zacnych poprzedników: abp. J. Gawliny, kard. Wł. Rubina i abp. Sz. Wesołego". Dodał także: "zabieram niejako do swojego serca te pięć lat posługi i obiecuję szczerą pamięć przed Panem we wszystkich Waszych intencjach".

W związku z osiągnięciem wieku emerytalnego w grudniu 2010 r., złożył rezygnację z urzędu. Ojciec Święty Benedykt XVI zdecydował, aby Ksiądz Biskup kontynuował posługę biskupa pomocniczego archidiecezji lubelskiej do końca 2011 r. W związku z tym 1 stycznia 2012 r. przeszedł w stan emerytalny.