Bp Mering poprowadził rozważania Drogi Krzyżowej w seminaryjnym kościele

Biskup włocławski Wiesław Mering poświęcił w piątek nowe stacje Drogi Krzyżowej w kościele seminaryjnym św. Witalisa we Włocławku, a następnie przewodniczył temu wielkopostnemu nabożeństwu. W uroczystości uczestniczyli księża biskupi: Stanisław Gębicki i Bronisław Dembowski, zaproszeni kapłani oraz wspólnota seminaryjna. W jej imieniu o pobłogosławienie stacji poprosił ks. prał. dr Jacek Szymański – rektor WSD.

Podczas rozważań biskup mówił o Ukrzyżowanym jako źródle miłości i nadziei dla współczesnego człowieka. Obecność Chrystusa przenika również sytuacje trudne: momenty odrzucenia, samotności i bólu, które można zrozumieć wyłącznie w kontekście Jezusowego krzyża – mówił bp Mering.

Hierarcha zwrócił uwagę na tajemnicę wielkiej wartości, jaką każdy człowiek posiada w Bożych oczach, podkreślając przy tym płynące z tego faktu zobowiązania. Zachęcił do odnalezienia siebie na krzyżowej drodze Mistrza: w sądzie, w upadkach i spotkaniach, które w ludzkiej historii powtarzają się wciąż na nowo.

Przy ostatniej, czternastej stacji, ordynariusz włocławski podkreślił, iż pusty grób Pana przynosi wielki optymizm, nadzieję i pokój, których współczesny świat tak bardzo potrzebuje. Stwierdził też, że nabożeństwo Drogi Krzyżowej człowiekowi zatrzymać się, nabrać sił, zweryfikować relację do świata i siebie samego, a przede wszystkim zaczerpnąć światła, byśmy w naszych środowiskach mogli stawać się „promykami Bożej obecności”.

Nabożeństwo zakończyło się błogosławieństwem udzielonym przez Księdza Biskupa, po którym nastąpiła tradycyjna adoracja relikwii Krzyża Świętego.

Wykonanie nowych stacji Drogi Krzyżowej w XIV-wiecznym kościele seminaryjnym św. Witalisa we Włocławku zlecił ks. bp Wiesław Mering.

Stacje Drogi Krzyżowej wykonał na srebrnej blasze techniką repusowania artysta plastyk Mariusz Drapikowski. Następnie stworzone obrazy zostały umieszczone na podłożu w kształcie prostokątów zakończonych ostrołukiem (nawiązanie do architektury gotyckiej) i wykonanych z czerwonego trawertynu. W zwieńczeniach tych płaszczyzn przymocowano numery rzymskie kolejnych stacji.

Poszczególne wizerunki stacyjne umocowano w pewnej odległości od ściany, co – poprzez dodatkowy światłocień – nadaje im pewną lekkość.