Bp Muskus: Ewangelię trzeba głosić przede wszystkim życiem

Miłość do Jezusa i bezwarunkowe zaufanie Jemu to fundament wszelkiej działalności apostolskiej i głoszenia Dobrej Nowiny – mówił bp Damian Muskus OFM, który w kościele księży misjonarzy „Na Miasteczku” w Krakowie przewodniczył uroczystościom odpustowym ku czci św. Wincentego a Paulo. Zdaniem hierarchy, związek między głoszeniem Ewangelii a czynami miłosierdzia jest nierozerwalny.

Uroczystości ku czci św. Wincentego a Paulo, patrona dzieł chrześcijańskiego miłosierdzia, założyciela Zgromadzenia Księży Misjonarzy i Sióstr Miłosierdzia rozpoczęły się pod pomnikiem świętego w parku jego imienia. Przewodniczył im bp Damian Muskus, który w misjonarskim kościele NMP z Lourdes odprawił Mszę św. i wygłosił homilię. Hierarcha podkreślił w niej, że głoszenie Ewangelii i pełnienie czynów miłosierdzia dwa nierozerwalne elementy ewangelizacyjnej misji w świecie. „Aby głoszenie Dobrej Nowiny o miłości Boga do człowieka przynosiło owoce, musi być ono wzmocnione i poparte świadectwem uzdrawiania chorych, tych, którym tej miłości brakuje” – mówił.

Na przykładzie życia św. Wincentego bp Muskus zaznaczył, że uczeń Jezusa nie może zapomnieć, że to On jest źródłem jego siły i bez Niego nic nie może uczynić. „Wszystko otrzymaliśmy od Jezusa i dlatego zostaliśmy powołani, by Jemu zaufać do końca, nie liczyć na własne siły” – dodał kaznodzieja. „Radykalne zaufanie Bogu jest warunkiem koniecznym, by nasza misja przyniosła dobre owoce” – stwierdził.

Według niego, jednym z piękniejszych owoców takiego zaufania Jezusowi jest rodzina Wincentyńska, żywo obecna w Kościele już od czterystu lat. Jej założyciel przeżył duchowy wstrząs, który zmienił jego życie. „Odkrył, że ubodzy są w centrum misji Jezusa. Niestrudzenie szukał Go w spotkanych ludziach, w wydarzeniach, w otaczającym go świecie. Sercem jego życia stało się zaufanie Jezusowi” – stwierdził krakowski biskup pomocniczy. „Miłość do Jezusa, pragnienie zjednoczenia z Nim i bezwarunkowe zaufanie Jemu jest fundamentem wszelkiej działalności apostolskiej i głoszenia Dobrej Nowiny” – dodał.

Jego zdaniem, ta miłość kazała Wincentemu porzucić wszelkie wygody, stabilizację i życiowe zabezpieczenia, i poprowadziła go do ubogich, cierpiących i prześladowanych. „Dzięki temu, że uwolnił swoje serce od ludzkich przywiązań i wypełnił je Bogiem, mógł patrzeć na nich Jego oczami. To z miłości wyrosło jego dzieło, które wciąż się rozwija i przynosi owoce” – mówił.

Hierarcha podkreślał także, że dziś św. Wincenty jest nauczycielem wrażliwości i czujnego reagowania na potrzeby ubogich, chorych i odrzuconych. Dodał, że patron dzieł chrześcijańskiego miłosierdzia uczy „wyobraźni, która pozwala na odważne poszukiwanie nowych i twórczych dróg do Boga i ludzi, przede wszystkim tych najsłabszych i cierpiących”. Jest także przykładem, że Ewangelię należy głosić słowem, ale przede wszystkim życiem. „Jeśli nie jesteśmy solidarni z ubogimi, jeśli nie potrafimy przyznać się do braci cierpiących z powodu chorób, biedy czy wykluczenia, jeśli nie potrafimy z miłosierną miłością odpowiadać na ich potrzeby materialne i duchowe – nie jesteśmy Jego wiarygodnymi uczniami” – argumentował bp Muskus.

Na koniec wezwał do modlitwy o to, by wzór św. Wincentego „rozpalał nasze serca miłością do Jezusa, solidarnością z biednymi i wrażliwością na wołanie świata, który tak bardzo potrzebuje Bożego miłosierdzia”.

Kościół XX. Misjonarzy „Na Miasteczku” został konsekrowany 16 lipca 1894 roku, w 36. rocznicę ostatniego objawienia w Lourdes. 1 stycznia 1923 roku abp Adam Stefan Sapieha utworzył tu parafię, której prowadzenie powierzono Zgromadzeniu Księży Misjonarzy. „Złotym okresem” były lata 60. i 70. ub. wieku, kiedy na terenie parafii budowano nowe osiedla oraz gmachy wyższych uczelni i miasteczko akademickie: w roku 1960 liczono 17 tys. parafian, a w roku 1972 już 26 tys. wiernych. Jednym z proboszczów parafii był ks. Albin Małysiak, twórca Duszpasterstwa Akademickiego „Na Miasteczku”, od roku 1970 biskup pomocniczy w Krakowie.