Bp Piotrowski: idąc za Jezusem, idziemy lepszą drogą

„Nie czujmy się lepsi od innych, ale miejmy świadomość, że idąc za Jezusem idziemy lepszą drogą i niech na tej drodze towarzyszy nam Matka Jezusa o niepokalanym sercu” – mówił dzisiaj w homilii bp Jan Piotrowski podczas Mszy św. poprzedzającej najstarszą w Kielcach Miejską Drogę Krzyżową, prowadzącą do klasztoru na Karczówce.

W homilii biskup kielecki przypomniał znaczenie Eucharystii, która „uobecnia całą tajemnicę zbawczą”, a to „co usłyszymy w rozważaniach Drogi Krzyżowej (…) i zobaczymy w stacjach, jest tylko ludzką ilustracją niepojętej miłości Boga w osobie Jezusa Chrystusa”.

Zachęcił, aby „oświeciło nas Słowo Boże dzisiejszej liturgii”. Biskup zauważył także panoszenie się zła w czasach tak Jezusa, jak i współczesnych, a „dobro, które jest twórcze i obiecujące nadzieję wciąż znajduje swoich okrutnych wrogów” – mówił, ukazując, jako przykład zachowanie faryzeuszy. Postawił zarazem pytanie: „jaka jest dzisiaj nasza wiara i osobiste przyjęcie Jezusa do naszego życia, kim jestem ja, idąc za Jezusem – Weroniką, Szymonem z Cyreny (…)?”.

Zauważył, że współcześnie Jezus raniony jest oziębłością, niewiarą, brakiem szacunku do życia od poczęcia do śmierci i do drugiego człowieka.

Po Mszy św. w deszczu wyruszyła Droga Krzyżowa prowadząca do klasztoru na Karczówkę. Stałe nabożeństwo miejskiej Drogi Krzyżowej w piątek przed Niedzielą Palmową od lat organizuje je Ruch Światło – Życie. Rokrocznie uczestniczy w nim od 2 do 5 tysięcy kielczan, w szczytowym okresie było to nawet 11 tys. wiernych.

Jest to nawiązanie do kilkusetletniej tradycji w historii Kielc. Według odnalezionej dokumentacji geodezyjnej austriackiego geodety z czasów zaborów, został oszacowany czas budowy tej pierwszej miejskiej Drogi Krzyżowej, na przełomie XVI/XVII wieku.

Fundacja tej Kalwarii jest zapewne związana z dziękczynieniem za ocalenie miasta od zarazy. Mogła ona powstać w związku z przeniesieniem w uroczystej procesji relikwii św. Karola Boromeusza z kieleckiej kolegiaty na Karczówkę w 1628 r. Według innej hipotezy fundacja Drogi Krzyżowej nastąpiła dopiero w 1631 r., po osiedleniu się na wzgórzu bernardynów.

Jeszcze w XIX w. mieszkańcy Kielc odprawiali nabożeństwo Drogi Krzyżowej w intencji uniknięcia zarazy. Droga była wówczas nieutwardzona, nie było linii kolejowej, inna była topografia okolicy. Z czasem stan kapliczek pogarszał się z każdym rokiem, szczególnie w latach PRL.

W 1998 r. ponownie ulicami Kielc przeszła Droga Krzyżowa, dzięki staraniom Towarzystwa Przyjaciół Karczówki i stowarzyszeń związanych z zachowaniem dziedzictwa Karczówki, a także wspólnocie Kościoła Domowego. Od tego czasu kielczanie przechodzą nią w trzeci piątek każdego miesiąca. Zostały zrekonstruowane kapliczki, uzupełnione cyfry i płaskorzeźby.