Bp Piotrowski: Wielki Post to czas przemiany i nawrócenia

„Wielki Post jest nie tylko czasem myślenia o sobie, ale jest to czas przemiany i nawrócenia z innymi i dla innych, w myśl prorockiej zachęty, że nawet grzechy jaskrawe jak szkarłat nad śnieg wybieleją, dzięki łasce miłosierdzia” – pisze w liście pasterskim na Wielki Post bp Jan Piotrowski.

List będzie odczytany w kościołach diecezji 5 marca w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu.

Biskup kielecki przypomina w nim obowiązki chrześcijan w okresie Wielkiego Postu, w tym nakaz misyjny, zachęca do radosnego odkrywania i głoszenia Ewangelii, do pojednania z Bogiem w sakramentach, korzystania z daru Bożego Miłosierdzia i praktyk wielkopostnych.

W swoim liście bp Jan Piotrowski przypomina, że misyjny nakaz Jezusa „Idźcie i głoście” ma także szczególne znaczenie w okresie Wielkiego Postu, „a głoszenie Ewangelii jest naszym świętym obowiązkiem”.

„Ewangelia Jezusa Chrystusa jest dobrą nowiną, prowadzi w stronę dobra, które zawsze pragnie się udzielać. Dlatego każde doświadczenie prawdy i piękna dąży samo z siebie do swej ekspansji, a każda osoba przeżywająca głębokie wyzwolenie zyskuje większą wrażliwość wobec potrzeb innych ludzi. Dzielenie się dobrem sprawia, że ono się umacnia i rozwija” – pisze biskup kielecki.

Zachęca również diecezjan do odkrywania na nowo swojej godności chrześcijańskiej, co „pozwoli nam z zaufaniem przyjąć zaproszenie Jezusa, skierowane do ochrzczonych głosem Kościoła”.

Zauważa, że dla wielu osób zewnętrznym znakiem przyjęcia tego zaproszenia była Środa Popielcowa i posypany na głowy popiół, znak „przemijania i nicości”. Jednak wobec człowieka Pan Bóg ma bardziej ambitne plany, ponieważ „stworzył go na swoje podobieństwo i dał mu szczęśliwą przestrzeń życia”, a „dzięki nauczaniu św. Pawła z przesłaniem jego listu do Rzymian, wprowadza nas w przestrzeń niebywałej nadziei”.

Tą nadzieją „jest Jezus Chrystus, bowiem tylko dzięki Niemu otrzymujemy obfitość łaski, usprawiedliwienie ze wszystkich grzechów, aby żyć godnie, aby królować” – zauważa bp Piotrowski.

Przypomina postawę Jezusa kuszonego na pustyni, gdy „Jego ludzka natura była wystawiona na próby kuszenia. Jednak Jezus nie poddaje się kuszącej ofercie szatana, aby stać się wielkim za cenę zdrady, pychy i próżności. Każdy, kto jak Jezus, z odwagą i pełnym zaufaniem pokładanym w Bogu miłosierdzia, powie Złemu i jego natrętnym pokusom: „Idź precz, szatanie!”, jest zwycięski i nawrócony – podkreśla bp Jan Piotrowski.

Odwołując się do św. Augustyna przypomina, że „pokora i wstyd po uczynionym grzechu, daleko są milsze Bogu niż pycha po spełnieniu dobrego uczynku”. „Jakże szeroko otwarte są dla nas Boże źródła łaski i przebaczenia. Od zawsze są nimi sakrament pokuty i pojednania, słowo Boże słyszane podczas Mszy świętej, przeczytane w ciszy naszych mieszkań czy przeżyte rekolekcje” – przypomina hierarcha, zachęcając zarazem do obfitego korzystania z wiekopostnych nabożeństw pokutnych.

Zachęca także do podjęcia pracy nad sobą i walki z wadami. „Sprawdzianem naszej wiekopostnej drogi nawrócenia i pracy nad sobą, może nieraz bardzo trudnej, ale uwiarygadniającej nas w oczach Boga i naszych bliźnich będzie podjęcie walki ze swoim wadami. Droga wielkopostnych zadań wyrasta z głębokiej nauki Ewangelii, a jest nią modlitwa, post i jałmużna” – przypomina biskup.

„Modlitwa jest życiem nowego serca, a więc serca nawróconego i tęskniącego za Bogiem, prawdą i miłością. Miejmy pewność, że Bóg poprowadzi nas drogami i sposobami, zgodnymi z Jego upodobaniem (…). Post jest jednym z ćwiczeń duchowych zalecanych przez samego Jezusa, stanowi drogę osobistej wolności i wyboru. Post wyraża nawrócenie w odniesieniu do samego siebie, do Boga i do innych ludzi” – pisze biskup kielecki.

Jałmużnę nazywa „duchowym brylantem pośród tych trzech dróg”, zaznaczając, że o potrzebie dzielenia się z ubogimi przypomina Chrystus w przypowieści o bogaczu i Łazarzu.

Zachęca, aby np. na wzór św. Brata Alberta orędzie zbawienia potwierdzać świadectwem życia, ukazując ludziom moc jego prawdy i oddziaływania. „Sam przykład chrześcijańskiego życia i dobre uczynki, spełniane w duchu nadprzyrodzonym, mają już siłę pociągania ludzi do Boga i do wiary” – stwierdza biskup.

„Odzyskajmy zapał i pogłębiajmy radość z ewangelizowania, nawet wtedy, kiedy trzeba zasiewać, płacząc. Niech świat współczesny, poszukujący czy to w trwodze, czy w nadziei, przyjmie Ewangelię nie od jej głosicieli smutnych i zniechęconych, nie od niecierpliwych lub bojaźliwych, ale od sług Ewangelii, których życie jaśnieje zapałem”.