Bp Piotrowski zachęca do modlitwy w intencji beatyfikacji ks. Wojciecha Piwowarczyka

Do żarliwej modlitwy o rychłą beatyfikację ks. Wojciecha Piwowarczyka oraz o cud za jego wstawiennictwem Zachęca w słowie do wiernych bp Jan Piotrowski. Przypomina też ważne daty związane z posługą kapłana nazywanego „ojcem”.

Biskup kielecki przypomina, że 27 lipca br. przypadnie 25. rocznica śmierci Sługi Bożego ks. Wojciecha Piwowarczyka, którego proces beatyfikacyjny jest w toku.

Wojciech Piwowarczyk urodził się 18 stycznia 1902 r., w miejscowości Kamienica, w parafii Gołcza, w wielodzietnej rodzinie – miał ośmioro rodzeństwa. W jego domu rodzinnym panował zwyczaj czytania przez ojca Pisma Świętego.

Po ukończeniu gimnazjum w Miechowie w 1923 r., wstąpił do Seminarium Duchownego w Kielcach. W 1927 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Augustyna Łosińskiego i pełnił posługę duszpasterską w Wiślicy, Jędrzejowie, w parafii katedralnej i św. Wojciecha w Kielcach. Wiele zapału duszpasterskiego włożył w działalność Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej i Żeńskiej.

Po uzyskaniu w Uniwersytecie Warszawskim doktoratu na podstawie pracy doktorskiej pt. „Charakter. Jego istota”, biskup Czesław Kaczmarek mianował go spowiednikiem alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach, a wkrótce ojcem duchownym i profesorem. Posługę tę ks. Wojciech pełnił przez dziewiętnaście lat.

Czasy II wojny światowej stwarzały wiele wyzwań, które podejmował wraz z bł. Józefem Pawłowskim, niosąc pomoc rannym i grzebiąc umarłych. Alumni znajdowali u niego oparcie, nadzieję, wiarę, przykład wielkiego rozmodlenia, poświęcenia i dyspozycyjności. Powszechnie nazywano go „ojcem”. Posługę wobec kapłanów i innych ludzi ks. infułat Piwowarczyk pełnił do końca swego życia.

W 1942 r., początkowo nieformalnie, powołał Instytut Świecki Chrystusa Króla, złożony z uczennic tajnych kompletów, które podjęły praktykę rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa, posłuszeństwa. Później członkinie Instytutu Świeckiego Chrystusa Króla uaktywniły się w całej Polsce.

W kręgu jego zainteresowań leżało także zakładanie kół dobroczynności oraz misje. Od 1979 r. był dyrektorem Papieskich Dzieł Misyjnych.

W 1980 r., już w bardzo podeszłym wieku, zainicjował duszpasterstwo osób niepełnosprawnych: ociemniałych, głuchych, niepełnosprawnych ruchowo. Organizował dla nich spotkania i wyjazdy na dwutygodniowe wczasy łączone z rekolekcjami w Szewnej, Sułoszowej, Zielenicach, Pińczowie.

Działalność ta zaowocowała stworzeniem domu dla niepełnosprawnych w Piekoszowie k. Kielc, który obecnie funkcjonuje jako jeden z największych ośrodków rehabilitacyjno – rekolekcyjnych w Polsce dla niepełnosprawnych.

Zmarł w opinii świętości 27 lipca 1992 r. W 2006 r. rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny.